Text concordance

Please read the notes on Using the text concordance if you have not already done so.

If you just want to find a cantiga from the first few words of the lyrics, try the Index by incipit instead.

Cantigas processed: 420

Total lines: 21656

Total words: 162244

Total distinct word forms: 10224

Alphabetical index: A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | X | Z

Word:    Show references: always for single word results never   
1 word formCountReferences
MUI1483
1:58mui desaconsellada,
2:22daquesta Sennor mui santa,
2:37achou mui fórt' e sen medo
3:10mais a do mui bon talán
4:59o forn', e mui mal faliu
5:4un mui gran miragre que fazer quis pola Emperadriz
5:11e, per quant' éu de séu feit' aprendí, foi de mui gran valor.
5:15Aquest' Emperador a sa mollér quería mui gran ben,
5:26en esto me podedes mui grand' amor fazer.”
5:27Depoi-lo Emperador se foi. A mui pouca de sazôn
5:29dela, e disse-lle que a amava mui de coraçôn;
5:31en ũa torre o meteu en mui gran prijôn,
5:38o séu irmão mui falsso, que a foi traer.
5:54e lógo que a viu, mui sannudo a ela leixou-s' ir
5:58e rastrand' a un monte a levaron mui préto dalí;
5:65sõo mui póbr' e coitada, e de vósso ben hei mestér.”
5:72ca vejo-a mui fremosa, demais, semella-me sen mal;
5:76de o crïar muit' apóst' e mui ben muito se trameteu;
5:77mas un irmão que o Cond' havía, mui falss' e sandeu,
5:92que a fezésse mui longe no mar somerger.
5:133dona, que perderan por traïçôn mui sotil
6:11mas ficou-lle del un fillo, | con que foi mui confortada,
6:31entôn cantou o meninno; | e foron ên mui pagados
6:39mas déu muï maa noite | a sa madre, a mesquinna, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
6:52e direi que mui mal érra | queno téu ben atende.”
7:30léda e mui risonna.
7:33mui mal vóssa fazenda
8:10que mui ben cantar sabía | e mui mellor vïolar,
8:23ar pousou-lle na vïóla; | mas o frade mui felôn
8:27u x' ant' estav', e atou-a | mui de rij' e diss' assí:
9:8houv' i ũa dona | de mui santa vida,
9:9mui fazedor d' algu' e | de todo mal quita,
9:10rica e mui nóbre | e de ben comprida.
9:89Mas a vóz do céo | lles disse mui d' alto:
10:5Dona en mui pïadosa seer,
11:22de mui bon grado.
11:33e con mui grand' alegría
11:78o mui culpado.
12:12com' é mui grand' e provada | a perfía dos judéus
12:19Entôn todos mui correndo | começaron lógo d' ir
13:4que feze Santa María, | dun mui malfeitor ladrôn
14:23Mui triste ficou San Pedro | quand' esta razôn oiu,
15:30que mui mais sei éu ca ti assaz,
15:136foron que a Virgen mui de prez
15:147E contou-lles a mui gran ferida
16:8prez d' armas, e mui fremos' e apóst' e mui fran;
16:59E entôn lle disse a Sennor do mui bon prez:
17:8que ũa dona mui de coraçôn
17:11A dona mui bon marido perdeu,
17:34de que foi ela mui maravillada.
17:56maestre, mui prét' é a vóssa fin.”
18:32con mui gran sésta
18:44con mui grand' alegría.
19:28e dun santo bispo mui ben confessados,
21:8santa fez mui grand' a ũa mesquinna
21:11Chorando dos ollos mui de coraçôn,
21:20dũa fórte féver mui cedo morreu;
22:1Mui gran poder há a Madre de Déus
22:9mui grande que haví' a séu sennor,
23:4Santa María por ũa dona mui sen sanna,
23:13mas de bon vinno pera el éra mui menguada,
24:38Os crérigos en mui bon son
24:47da Virgen, e mui con razôn;
25:4un gran miragre mui fremoso,
25:21farei éu mui de coraçôn
25:86no pórto das aguas mui fondas
25:88un judéu mui tóste corría,
25:92foi, metendo mui grandes vózes,
25:96o mar con mui gran covardía;
25:109achou en ela. E mui ben
25:118mui de rijo lle demandava
26:3Mui gran razôn é que sábia dereito
26:23e o démo mui festinno
26:50mui tóste sen tardar.
27:29Santa María, e mui de coraçôn
27:31Assí lles respôs a mui santa Sennor:
27:56de querer gran mal à do mui bon talán,
28:1Todo logar mui ben póde | seer defendudo
28:5contar mui de coraçôn,
28:6que fez mui grand' e féro
28:16mui brav' e mui sannudo,
28:36da mui nóbre cidade
28:37mui de rij' e conssellou
28:54se a Virgen mui santa
28:62e ela mui sen sanna
28:110a mui santa Reínna
31:59O lavrador que pós ele | a mui gran préssa vẽéra,
32:21mandou-lle tan tóste | mui sen pïedade
32:41O Bispo levou-se | mui de madurgada,
34:8en távoa, mui ben feita, de Santa María,
34:20a omagen quant' en si mui bõo cheiro dava,
34:27Pois lle tod' esto feit' houve, mui gran demostrança
35:12do Rodão, u havía | mui grand' igreja entôn,
35:24da eigreja, hóme bõo, | manss' e de mui bon talán,
35:34de mui ricos mercadores | que levavan grand' haver.
35:35E u ja pelo mar ían | todos a mui gran sabor,
35:46que tan tóste non vẽéssen | mui grand' algu' i oferer.
35:47Todos entôn mui de grado | oferían i mui ben:
35:57lles diss' a mui grandes vózes: | “Falssos, maos e encréus,
35:64e fez tirar das galéas | saetas mui mais de mil
35:75E lógo aas relicas | correndo mui gran tropél
35:99Quand' este miragre viron, | tornaron mui volontér
35:103Disso maestre Bernaldo: | “Esto mui gran dereit' é
36:8que se levou mui gran tormenta, e a noit' escura
36:25contra o masto, e viron en cima mui gran lume,
36:26que alumẽava mui mais que outras craridades.
37:28E quando s' espertou, sentiu-se mui ben são,
38:7e porên son mui neicíos provados
38:22mui maas compannas se foron tan tóst' i meter,
39:23Daquesto foron mui maravillados
39:28ante semellava que mui lavada
40:6mui contra natura,
40:26da mui gran locura
41:19porque a sa mercee é mui maior (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
42:1A Virgen mui grorïosa,
42:7per que tirou de gran falla | a un mui falss' amador,
42:13En aquela praç' havía | un prado mui verd' assaz,
42:36que diss' a mui grandes vózes: | “Ai, Santa María, val!”
42:52que o chamou mui sannuda: | “Ai, méu falss' e mentiral!
42:60chamand' a el mui sannuda: | “Mao, falsso, desleal,
43:1Porque é Santa María | leal e mui verdadeira,
43:46e non quisésses que fosse | nojosa e mui parleira.”
44:7que grand' e mui fremos' éra, e ren
44:28mui cantada; mas ante que partir
45:14que s' en todo non metesse | por de mui gran crüeldade.
45:17éra chẽa de pecados | e mui mais mórta ca viva,
45:19E, porque sempre os bõos | lle davan mui gran fazfeiro
45:25e per que mui ben vivessen | lles daría comprimento,
45:30muit' apóst' e mui viçoso, | u comprís' sa caridade.
45:31En este coidad' estando | muit' aficad' e mui fórte,
45:41e mui mal vos acharedes | de quanto a ja tevéstes;
45:44ca Déus é mui justiceiro, | e por esto ben sabemos
45:52e contou aqueste feito | mui tóst' a Santa María;
46:17e mui lédo se tornou
47:14muit', e mui ben sa orden | tiínna, com' aprendí; (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
47:22e a Santa María | mui de rijo chamou,
47:28dizendo: “Fuge, mao, | mui peor que rapaz.”
47:30o démo en figura | de mui bravo leôn;
47:31mas a Virgen mui santa | déu-lle con un bastôn,
48:1Tanto son da Grorïosa | séus feitos mui pïadosos,
48:18que non cantavan as hóras | e andavan mui chorosos.
48:19Os monges, porque sentían | a sa casa mui menguada,
49:14enas mui grandes coitas,
49:22ũa mui gran companna
49:31havían mui féro mortal,
49:42viron mui gran lume
49:46viron ũa mui béla
51:2devemos tẽer mui cara,
51:4sempre mui ben os ampara.
51:5E desto vos contar quéro | ũa mui gran demostrança
51:26do mund', estrela mui crara,
52:1Mui gran dereit' é d' as bestias obedecer
52:4mui fremoso vos quér' óra contar,
52:5que quiso mui grand' a Grorïosa mostrar;
52:17e estavan i todas mui quedas en paz,
53:1Como pód' a Grorïosa | mui ben enfermos sãar,
53:8sa madr' éra que fïava | a lãa mui volontér,
53:13e a madre mui coitada | pera Seixôn o levou
53:14e chorando mui de rijo, | o pos ben ant' o altar.
53:46que as Escrituras soube, | e latín mui ben falar.
53:48escrito mui ben sabía, | e mui mais, per bõa fé;
53:50prazer que esta igreja | façades mui ben obrar.
53:51E por que cértos sejades | que tod' est' e mui mais sei,
54:18en ũa capéla mui pequeninna;
54:55Pois esto dit' houve, foi-s'. E mui cedo
55:2que mui d' anvidos s' assanna | e mui de grado perdõa.
55:9mui ben e compridamente, | que en elas non falía
55:14que a por amiga teve | un mui gran temp' en Lisbõa.
55:31con sennor, assí dizía, | chorando mui fèramente:
55:37Esto con medo cho peço, | ca éu sõo mui covarda
55:49viron entrar i un moço | mui fremosinno correndo,
55:51E pois entrou eno córo, | en mui bõa vóz e crara
55:57foi entôn ela mui léda | poi-ll' el diss' onde vẽéra,
55:60que éran i ajuntadas | de monjas mui mais ca cento,
56:2séu miragre mui fremoso
57:1Mui grandes noit' e día
57:20fez, que mui longe sõa,
57:24d' i mui grand' e estranna
57:32a eles mui correndo
57:44mui trist' e mui coitada;
57:56corrend' e foi mui tóste,
57:82e mui maltreito
58:6que d' amor lle mostrou mui gran sinal.
58:22con mui gran pavor que houve mortal.
58:36Santa María e mui mal trager,
59:5que fez mui fremos' afeito
59:22a que mui de coraçôn
59:40mui gran temp' aquest' usou,
62:14séu fill', onde foi pois mui repentuda.
62:15Ca daquesto pois pres mui gran quebranto,
63:6de mui gran vergonna que cuidou prender.
63:23Mais el conde defendía-se mui ben,
63:24ca éra ardido e de mui bon sen;
63:26mais ía-os mui de rijo cometer.
63:29que non houv' i lide nen mui bon tornei
63:59Mas rógo-vos, porque vos é mui mestér,
63:63Disse-ll' est' el conde, e mui mais ca tres
64:1Quen mui ben quisér o que ama guardar,
64:4vos direi mui grande, que mostrou en Aragôn
64:11Aquel infançôn un mui gran temp' assí morou
64:55Mais aquela vélla, com' éra mollér mui vil
65:3Porend' un miragre vos direi mui grande
65:8de mui santa vida e mui bon crischão,
65:42e porên foi-se mui trist' e mui coitado.
65:51que achou un hóme mui de santa vida
65:79Foi-s' o hóm' e punnou de chegar mui cedo
65:88escarnecend' un hóme mui fèramente,
65:89mui magr' e roto e de fól contenente,
65:98atá que o viu mui longe do poblado,
65:100mui ben feita tod' a bóveda de pédra,
65:118mais jazed' en este lugar mui calado.”
65:132est' hóm' en sentença jaz mui perigosa; (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
65:133mais tu que és mui misericordïosa,
65:136“Vai óra mui quedo e non t' alvoroces;
65:140e catou-os todos; mais tardou mui pouco
65:158pero ando núu e mui mal parado.
65:195que os havía mui gran temp' enganados,
66:7miragre mui gran
67:7Ond' avẽo que un hóme | mui poderos' e loução,
67:18meteu-s' en un córpo mórto | d' hóme de mui gran beldade,
67:24Quando ll' hóm' oiu aquesto | dizer, foi ên mui pagado;
67:36enas montannas mui fórtes, | e eno mar que pescasse;
67:42da Virgen mui grorïosa, | Reínna de pïedade.
67:48éra, viveu mui gran tempo, | trões que un bisp' i vẽo
67:51Aquel bispo éra hóme | sant' e de mui bõa vida,
67:52e mui mais religïoso | que se morass' en ermida;
69:27Pois isto viu un hóme mui fremoso,
69:29que no levar non foi mui preguiçoso
69:67que o tirou contra si mui correndo
70:4e mais MANSA e mui MELLOR
70:10da mui santa compannía.
71:20por dormir mui cansada, | e pero non durmía.
71:26e sei óra mui léda, | e un pouco falemos.”
71:44de rezares mui passo, | amiga companneira,
71:51Ca sempr' “Ave María” | mui ben e passo disse;
72:12dun mui mentiral,
72:16mui descomunal-
72:30“Téu fillo, mui mal garçôn,
73:8que servían a Virgen mui de coraçôn;
73:25que éra mui vermello; e tal la parou
73:42vẽéron de mui lonj' a casul' aorar.
74:6ela mui fremos' a todo séu poder.
74:18per que o fezésse mui cedo morrer.
74:22e punnava de a mui ben compõer,
74:23por que parecesse mui fremos' assaz.
74:26mui grandes torvões e que quér chover.
75:4é ela mui despagada.
75:5E desta razôn vos direi | un miragre mui fremoso, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
75:10mui riqu' e muit' orgulloso | e soberv' e torticeiro; (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
75:14mui cativa e mui póbre | e de tod' haver mesquinna;
75:20mui mais se pagava desto | ca de seer ben herdada.
75:39e o riqu' entôn con sanna | mui bravo lle respondía:
75:46aquí con est' hóme bõo | que é honrrad' e mui rico,
75:50e achó-a mui coitada | e cona mórte gemendo,
75:53Quand' est' entendeu a vélla, | foi mui trist' a maravilla
75:91Respôs-lle Santa María: | “Mui cedo serás comigo;
75:113E ao crérig' a Virgen | disse que mui ben fezéra
75:114e que mui ben s' acharía | de quanto alí vẽéra,
75:115demais faría-ll' ajuda | mui ced' en gran coita féra;
75:122muit' espantosos e feos, | e negros mui más ca móra,
75:130que de perder-se houvéra; | mas acorreu-lle mui cedo
76:4mui maravilloso, que quis a Virgen mostrar
76:8e ladrôn mui fórt', e tafur e pelejador;
77:19E ela alí jazendo fez mui bõa vida
77:28cada un nembro per si mui de rij' estalava,
77:29ben come madeira mui seca de teito,
78:4un mui gran miragre que quéro que sabiades
78:8que houv' en Tolosa un conde mui preçado;
78:20que aquel bon hóme mui mal con el mezcraron;
78:25e un mui gran forno encender llo mandava
78:26de lenna mui gróssa que non fosse fumosa.
78:37u dizían missa ben de mui gran maneira
79:10que chamavan Musa, que mui fremosinna
79:13E esto fazendo, a mui Grorïosa
82:1A Santa María mui bon servir faz,
82:4fez Santa María miragre mui bél
82:5por un monge bõo, cast' e mui fïél,
82:6que viu de dïabres vĩir mui grand' az.
82:11El assí estando en mui gran pavor,
82:34con vósso mal rei, mui peor que rapaz.”
84:7Esto foi dun cavaleiro | que casad' éra mui ben
84:26e pero parou i mentes | sempre mui mais des entôn.
84:32outra dona mui fremosa | amo muit' e amarei
84:52e achó-a viv' e sãa | e houv' ên mui gran prazer.
84:54a Virgen Santa María, | cantando en mui bon son.
85:27havedes mui gran desamor en todas sazões,
85:28e matastes-me méu Fillo come mui felões.
85:36e d' outros dïabos, negros mui mais que carvões,
85:56que partiron mui de grado con el sas rações.
86:11O miragre foi muit' apóst' e mui bél
86:19O logar éra de mui gran devoçôn,
88Como Santa María fez a un físico que se metera monje que comesse das vidas que os outros monjes comían, que a el soían mui mal saber.
88:9un monje mui leterado,
88:13fora de mui ben jantar
88:19porend' éra mui coitado
89:7a Reínna mui pïadosa,
89:21e chamando-se mui cativa,
89:27Porend' a mui comprida
91:5outro mui grand' e mui féro
91:10non há i mui gran sazôn,
93:5Dest' un mui gran miragr' en fillo dun burgês
93:9Est' éra mui fremoso e apóst' assaz,
93:10e ar mui leterado e de bon solaz;
93:14quiso Déus que caess' en el mui gran gafeen, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
94:58ela mui ben o guardou,
94:67do cavaleiro mui cedo,
94:105O convent' o por mui gran
95:9El Cond' Abrán foi aqueste, de mui santa vida,
95:10que fez mui gran pẽedenç' en aquela ermida
95:13ca a sa mui gran mercee nunca é falida
95:31e fillárono aginna e con mui gran sanna
95:56por pouco, fillou un vidro de mui béla talla.
95:69Estas nóvas pela térra foron mui sõadas,
97:26con mui gran med' en séu coraçôn,
97:68lógu' entôn todo mui ben sentiu
98:13u vẽo aquesta dona, | mui póbre mollér,
98:20mui mais son as tas mercees | que pecados méus;
99:22de as danar mui privado.
100:7entender | de que mui culpados
102:4a mui Santa Sennor.
102:10mui dad' a Santa María
102:16que lle disse: “Mui mellor,
103:10mui crara e mui fremosa, | e cab' ela s' assentou.
103:11E pois lavou mui ben sas mãos, | diss': “Ai, Virgen, que será
103:22Des i foi-s' a passarinna, | de que foi a el mui gréu,
104:7Aquesto foi en Galiza | non há i mui gran sazôn,
104:33avẽo ên mui gran cousa | que vos óra contarei;
104:39E pos a mão nas toucas, | e sentiu e viu mui ben
105:13mai-la Virgen se lle chegou mui quedo
105:15mais se me crevéres, irás mui cedo
105:25mui pagada e con grand' alegría,
105:29hóme que é mui riqu' e muit' honrrado
105:36a foron mui sen séu grad' esposar.
105:60quand' esto soube, e mui gran pesar.
106:6escrito, e mui ben sei
106:13en salv' a mui Precïosa.
106:23viu eigreja mui fremosa.
106:28que é óbra mui costosa.”
106:48a cárcer mui tẽevrosa
107:36e ergeu-se mui ligeira-
107:45bẽeita, u mui sobeja
108:23fez per séu mui gran poder,
108:70que o mui ben entendeu,
110:1Tant' é Santa María de ben mui comprida,
111:10a mui comprida de sen.
111:15E pero de mui bon grado
112:27Esto foi cousa mui cérta,
112:35Entôn mui tóste remaron
113:5Desto direi un miragre | mui grande que contar oí
114Esta é dun mancebo a que séus ẽemigos chagaron mui mal de mórte, e sa madre prometera-o a Santa María de Salas, e foi lógo guarido.
114:14ca lle déron cólbes mui descomũaes.
114:16cona mui gran coita que dele tiínna,
114:17foi por el mui tóst' e trouxe-o aginna
114:20das chagas mui grandes e atán maltreito,
115:11da mui nóbre sperança;
115:18a do mui bon talante
115:31riqu' e mui ben casado,
115:37mui gran temp' estevéron
115:100por que o mui mais ca pez
115:117e con mui gran quebranto
115:157as mui grandes tormentas
115:178con mui gran coita mortal;
115:194mui comprida.”
115:219en mui béla figura
115:251séus livros mui correndo,
115:258mai-lo démo mui sotil,
115:264que mui queda
115:279fezo fugir mui tristes;
117:9tallar e coser con seda d' óbra mui mïúda,
117:18caeu en térra e jouve mui gran péça muda.
119:9mui gran mannãa jantando e cẽand' a nõa,
119:11Este mui bon pan comía sempr' e bõos vinnos
119:14prendía, e por el éran mui mal remeúdos.
119:19e dizend': “Aginn', aginna, mui tóste fillade
119:39Ca pero el de justiça mui pouca fezéra,
119:51Poi-l' aquesto diss' a Virgen, en un mui bél chão
120:10e serán per i de mui bon sen;
120:12mercee mui grand' e bon talán,
121:4amostrou mui gran miragre | a Sennor de todo prez
121:12que a guerlanda das rósas | no tempo delas mui ben
121:19que mui ben encavalgados | viínnan; mais, a la fé,
121:44mui mais; e este miragre | per muitas térras contou
121:46mostrando como nas coitas | aos séus é mui leal.
122Como Santa María resucitou ũa infante, filla dun rei, e pois foi monja e mui santa mollér.
122:46e fillou-a nos braços mui vïaz,
123:9entrara na orden e i mui bon prez
123:20a coor mui negra lógo se cambiou
123:21e a faz mui branca toda se tornou
123:24ond' houvéron os frades mui gran pesar;
124:3E dest' un mui gran miragre | vos contarei, que oí (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
124:7mui préto d' ambo-los mares, | do gran que corr' arredor
124:19a aqueles que se fían | en ti mui de coraçôn,
124:25mui grande con un venabre | e depoi-lo degolar.
125:12que a Virgen, de Déus Madre, | mui de coraçôn servía.
125:21Daquesto foi mui coitado | o crérigu', e per séu saber
125:32que o que a enganasse | mui mais ca nós sabería.”
125:37dizend': “O que nos mandastes | mui ben o per recadei éu,
125:38e hoi mais de a haverdes | tenno que non será mui gréu.”
125:60mui grand' algo que éu tenno, | que gannei sen tricharía.” (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
125:64do Céo mui grorïoso | lógo lle-lo desfazía.
125:84te 'scaecemos mui tóste, | louca, maa e sandía?” (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
125:86farei mui de bõa mente; | mais este, de que soon mollér,
125:100do Céo mui grorïosa, | e foron i todavía.
126:24muito e mui ben se mãefestou
127:3E desto mui gran miragre | vos direi que ũa vez
127:11lle quisésse daquel tórto | grand' e mui descomunal.
127:31El, como quér que lle fosse | esto de fazer mui gréu,
127:43A mollér de sonnar esto | houv' ende mui gran sabor,
127:47Quand' est' oíron as gentes, | mui gran maravilla ên
128:24e viu i Santa María, | mui fremosa e mui crara,
128:33foi con el, e na colmẽa | viu a Virgen mui comprida
128:40na colmẽa a mui santa | Virgen e com' abraçava
128:41a séu Fillo Jesú-Cristo, | e mui mellor odor dava
128:46aquel día con sa noite, | e de todos mui catada
128:52mui sãa e mui fremosa, | como x' a Déus guardar quiso
128:54Porên seja el loado | sempr' e ela mui loada.
129:2sãar pód' hóm' a de ben mui comprida.
129:26E esta cousa foi mui lonj' oída
129:29de Salas, e mui gran sabor houvéron
130:18senôn se é mui mao pecador.
131:18en cóvas mui grandes, de que grand' haver
131:66sérvos nunca póden mui gran mal prender.”
132:5macar seja mui fremosa
132:20e riqu' e de mui gran guisa;
132:75un mui gran sono correndo
132:78dormindo viu mui gran gente
132:90mui de grado saüdavas?
132:102foi-s' a mui Santa Reínna;
132:132fillou de mui gran pobreza
133:3Dest' un miragre mui grande mostrou
134:7mui gran gent' assũada que sãidade
134:54mui mais que lentérna;
134:64a mui pïadosa,
135:65con ela, que mui mortal
135:108morreste, mui ced' aduz
136:2quenas cuida desonrrar mui fól é sen dultança.
136:6por que prendeu porên mórte a mui gran viltança.
136:9bẽeita, feita de mármor, de mui gran sobeja
136:20Mais la Madr' alçou o braço lógo mui festinno,
137Como Santa María fez seer casto a un cavaleiro que soía seer mui luxurïoso.
137:3E dest' un mui gran miragre direi que avẽo
137:23El en tal coita vivendo, a mui Grorïosa,
137:26faz e come mui sisuda e come arteira.
137:34por maneira muit' estranna e mui vertudeira.
137:42ca de salvar os séus sempre é mui sabedeira.
138:4e mui de coraçôn en ela fïar,
138:22e caeu en un mui gran silvar entôn.
138:50méu Fillo mais d' al, e con mui gran razôn;
138:52como a sa carne mui nóbre convên;
139:3e mui fremosos
139:23déu aa Virgen, muï pequeninno, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
139:31foi. Mui correndo
139:35Mais la figura da Virgen mui sagen
139:42do mui maldito
140:6mui mais ca cen mil vegadas.
140:14con loores mui cantadas.
140:18e sas graças mui grãadas.
141:8contar dun santo monge mui ben ordinnado
141:27que o ergeu mui tóste pela déstra mão,
142:27tornar, ca havía mui gran sabor
142:33mas el chamou a Virgen mui cortês,
143:31e daquesta mui gran coita saír,
144:11sabía mui mais d' al ren ben querer.
144:34a ele polo ferir mui felôn,
145:20foi mui francamente e ben empregado
145:32que contra el lógo vẽo mui festinno,
145:33apósto vestido e mui fremosinno,
146:20sempre mui ben e con razôn.
146:21Pero mui mais que outra ren
146:26lle rogava mui mais que al,
146:29El outrossí mui gran sabor
146:50ll' un desses mui maos encréus
146:54aquel lijado con mui gran
146:67Quand' o oiu, mui mais ca pez
146:74são, que ll' éra mui mestér.
146:94mollér bõa e mui fïél,
146:99mui fremosos, e de raíz
147:9e mostrou i séu miragre, | que vos non foi mui rafez.
147:31E a vélla mui festinno
148:1De mui grandes periglos | e de mui grandes maes
148:4que dos outros da Virgen | será mui grand' enquisa,
148:22e déron-lle mui grandes | cólbes e mui mortaes.
149:10contar que hei oído | mui pouc' há e retreito;
149:18sa missa, mui de rijo | chorando lle rogava
149:44mui mais que nulla outra | que seja creatura.
151:31Ca enquant' el os gẽollos | ficav' e “Ave María” | dizía mui simpremente
152:3E dest' un mui gran miragre | mostrou por un cavaleiro
152:17chẽa dun manjar mui jalne, | non de vida saborosa,
152:18mas amarga, e sen esto | dava mui maos odores.
153:12mui préto estava.
153:33da mui Grorïosa;
154:11E levantou-se do jógo | e foi travar mui correndo
154:16ou a Déus ou a sa Madre | darei mui gran saetada.”
154:18suso escontra o céo; | e fez mui gran demorança
154:30houvéron mui grand' espanto. | Mas o tafur sen tardança
154:31fillou mui gran pẽedença | e entrou en ôrdin fórte,
155:8e porend' as nóssas culpas | enmenda por nós mui ben,
155:11En térra d' Aleixandría | houve un mui malfeitor
155:12cavaleiro, mui sobejo | e mui brav' e roubador;
155:53sempre nas mui grandes coitas | e ar guarda-os de mal;
156Este miragre fez Santa María en Cunnegro por un crérigo que cantava mui ben as sas prosas a sa loor, e prendêrono heréges e tallaron-ll' a lingua.
156:3Dest' un mui maravilloso
156:5que fez, e mui pïadoso,
156:17e mui mal lle per jogaron,
156:41e meteron mui ben mentes
157:2o que faz mal, e mui tóste | por ela o er faz são.
157:6mais a sa hóspeda foi-lles | mui maa de cabo são.
157:7Ca u eles lle compraron | mui ben quanto lles vendeu,
157:24róga mui gran pïadade: | Porend' esta foi entôn
158:1De muitas guisas los presos | sólta a mui grorïosa,
158:3E de tal razôn vos quéro | contar un mui gran miragre, | que fez por un cavaleiro
158:4bõo d' armas e de mannas | e en servir un ric-hóme | cuj' éra, mui verdadeiro;
158:8e ele con mui gran coita | sempre de noit' e de día | Santa María chamava
158:13e en llas britar mui tóste | non vos foi i vagarosa,
158:26fora, per que mui loada | foi porend' a Precïosa.
159:6como mui bõos crischãos, | simplement' e homildosos.
159:22e d' ir alá mui correndo | non vos foron vagarosos.
161:6en que éra figurada | mui ben a sa Majestade. (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
161:13e viínna mui correndo, | ond' el foi muit' espantado
161:20de sa vinna; e a pédra | feriu mui de rijo lógo
161:33per que cada ũu deve | a seer mui desejoso
162:10óra un mui gran miragre que fez
163:4mui grand' en Ósca, dun hóme | que ena tafuraría
163:19Lógo que est' houve dito, | foi de todo mui ben são,
165:3En Ultramar dest' avẽo | miragre grand' e mui bél
165:5a un soldán poderoso, | porque éra mui crüél
165:16e mui préto de Tortosa | en un outeiro sobiu,
165:29Entôn a mui grandes vózes | todos disséron assí:
165:30“Sennor, se nos non acórres, | preit' é mui descomũal.”
165:36u gente muita non fosse, | armados todos mui ben.
165:43O mouro, con mui gran medo, | lle respôs esta razôn:
166:13e ía mui lédo, como | quen se sen nïún mal sente,
167:5ca un fillo que havía, | que crïava, mui viçoso,
167:6lle morrera mui coitado | dũa mui fórte doença.
167:10e de fïar-se na Virgen | fillou mui grand' atrevença;
167:12Mais las mouras sobr' aquesto | lle davan mui gran contenda;
167:17e velarei na eigreja | da mui benaventurada
167:26ca a sa mui gran vertude | passa per toda sabença.
168:10que mui longe vai séu saber.
168:28chorando mui de coraçôn,
169:35que tolless' a eigreja | d' ontr' eles; mas mui gréu
169:42passou con mui gran gente, | aquesto verdad' é
170:11Par Déus, loada mui de coraçôn
171:58ontr' os téus mui grorïosos
172:5con sa nave carregada | de mui bõa merchandía,
172:20tragían, todas venderon | mui ben e en poucos días.
174Como un cavaleiro servía Santa María, e avẽo-lle que jugou os dados, e porque perdeu dẽostou Santa María; e arrepentiu-se depois, e do pesar que ende houve tallou a lingua; e sãô-lla Santa María, e falou depois mui ben.
174:6e porque perdeu a eles, | descreeu mui fèramente.
174:11de grand' érro que há feito. | E mui de rijo chorando
174:15e foi pera sa pousada | con gran door mui coitado;
174:16e jouv' assí vél tres días | mui maltreit' e lazerado,
175Como Santa María livrou de mórte ũu mancebo que enforcaron a mui gran tórto, e queimaron un herége que llo fezéra fazer.
175:68fez por aquel hóme bõo | mui leal e verdadeiro,
176:3E dest' un mui gran miragre | direi que oí dizer
176:10que sería séu romeiro | e dar-ll-ía mui grãados
176:25e en mui pouco de tempo | en salv' a Salas chegou
177:4da graça que del recebe | mui guisad' é que nos dé;
177:9servía mui lealmente; | mas un falsso mezcrador
178:4mui grande, por un meninno | que fillo dun lavrador
178:21e diss' a mui grandes vózes: | “Leixad' a múa estar,
181:4na cidade de Marrócos, | que é mui grand' e fremosa,
181:10con muitos de cavaleiros | e mui gran gente mïúda.
181:34e assí foi sa mercee | de todos mui connoçuda.
182:1Déus, que mui ben barata
182:4miragre mui fremoso
182:34mui mais ca Damïata
183:8da Virgen mui grorïosa, | feita como vos direi
184:5E de tal razôn com' esta | un miragre mui fremoso
185:8e un alcaid' i havía | que o guardava mui ben;
185:55a pédras e a saetas | mui de rij' en derredor.
185:72loores por sa bondade, | ca mui gran dereit' i han,
185:73porque os séus mui ben guarda | e aos outros afán
186:11O marido a amava mui mais d' al;
186:23Quand' el est' oiu, houv' ên mui gran pesar;
186:40fillaron a dona, que lle foi mui gréu
186:51foron mui corrend', e tod' en derredor
187:13que foi depois de monges mui grande abadía.
187:21hinos e cantigos todos a mui gran perfía.
187:41mui gran cousa d' ouro no altar, que reluzía.
188:6que haveredes na Virgen | porên mui mais a fïar.
188:8que mui de coraçôn sempre | a amou des meninnez
189:19Aquesto fez el mui cedo | e meteu-s' ao caminno | con séu bordôn ena mão;
191:11d' ir cada día por agua | mui longe a ũa fonte
191:13indo per un semedeiro. | E mui ben que vos éu conte
191:20ca pero caeu mui d' alte, | non foi mórta nen ferida,
191:21mas ergeu-s' e déu loores | aa Virgen mui comprida
192:21e mui gran perfía
192:56de guardar mui ben
192:81a mui verdadeira
192:94mui louco, vilão
193:8un mercador i andava | que mui grand' haver tragía;
193:24E dando mui grandes vózes, | os da nave s' i juntaron,
193:43Quando os da nav' oíron | esto, mui grandes loores
194:2assí é contra os maos | mui fórt' e mui temeroso.
194:10que mandou a un séu hóme | mao e mui sobervioso
194:18aqueles dous o prenderon | en un logar mui fragoso,
194:19e lógo daquel caminno | mui longe o alongaron,
194:34con mui gran pavor de mórte. | Feito tan maravilloso
194:39O jograr se foi sa vía, | dando mui grandes loores
195:2da mui Grorïosa
195:6per mi mui de grado
195:9a mui Precïosa,
195:16e viu mui fremosa
195:20casar, mas mui féra-
195:30noite mui viçosa,
195:32e mui saborosa.
195:44e mui vergonnosa-
195:70foi e mui partido
195:93mui perigoosa;
195:100mais lá mui queixosa
195:107a mui Gracïosa,
195:116faça mui trigosa
195:135aa mui brïosa
195:142e mui revatosa
195:151e mui desdennosa,
195:154que fez mui mortaes,
195:159A moça mui quedo
195:172a mui vertüosa.
195:174foi mui ben andante
195:177da mui despeitosa
196:3E desto vos contar quéro | un miragre mui fremoso
196:32foi-se lógo mui correndo | a preguntar os crischãos
196:44a Nóstro Sennor loando | con mui saborosos cantos.
197:7mui maior poder sa Madre | há en os ressucitar;
197:11mui rico, que séus gãados | havía e pan assaz,
197:12e est' un séu fill' havía | que amava mui mais d' al.
197:22por el mui grand' e mui féro, | chorando de coraçôn,
197:24ca tenno que o terredes | por conssello mui leal:
198:3Dest' avẽo en Terena | un miragre mui fremoso
198:4que mostrou Santa María, | e d' oír mui saboroso;
198:5e poi-lo oíren, creo | que por mui maravilloso
198:7Naquel logar s' ajuntaron | d' hómees mui gran companna
198:10que por se mataren todos | foron mui corrend' armados,
198:24mas sól non tangeu en carne, | ca non quis a mui comprida
198:27Porend' aqueste miragre | por mui grande o tevéron
199:32a Virgen mui grorïosa | lla fez deitar, e tossindo,
200:9e quis que mui chãamente
201:5que fez Santa María | de mui gran pïadade,
201:16e houve del un fillo, | mui béla creatura;
201:18que o matou mui tóste | como mollér sandía.
201:30pero caeu en térra, | ca mui mal lle doía.
201:32ergeu-se mui correndo | e pres ũa aranna
201:51Quando ll' est' houve dito, | foi-se; e mui guarida
202:7El ũa prosa fazía | que éra feita mui ben,
202:30dela e mui passo disse: | “Muitas graças, méu sennor.”
203:7En servir Déus e os santos | havía mui gran sabor,
204:5que éra mui leterado, | e por aquest' entendeu
204:6que podía en começo | per ele mui mais comprir.
204:7El daquel arcedïago | havía mui gran sabor,
204:9e andando preegando, | vẽo-lle mui gran door,
204:17ela u ele jazía | e mui ben o confortou,
204:21e des i ar começaron | elas de mui gran lezer
204:31Pois que foi mui ben ongido, | Santa María saiu
205:3Ca aquestas dúas cousas | fazen mui compridamente
205:9oïredes maravilla | mui grand', e cértos sejades
205:11Na fronteira un castélo | de mouros mui fórt' havía
205:15que tragía gran companna | de mui bõos cavaleiros,
205:22colleu-se a ũa torre | mui fórt'. E de cada lado
205:28e d' outra parte do fógo | que os mui fórte queimava,
205:29ũa moura con séu fillo, | que mui mais ca si amava,
205:33e pero que mui gran fógo | de todas partes viínna,
205:53a ela e a séu Fillo | mui grandes loores davan,
206:9que por mui gran fremosura | de mollér o enganou,
207:5a un mui bon cavaleiro | e séu quito servidor,
208:4carne da Virgen mui santa | por se nos ben amostrar
208:18e esto fez mui cobérto, | que lle non fosse sabudo.
208:26E des i foi-se mui lédo | o traedor descreúdo.
208:31abriu mui tóst' a colmẽa | e ũa capéla viu
209:24da door, mas sentí-me lógo mui ben;
211:15mui cantada come en atal fésta,
211:16e durou atẽ́ena mui gran sésta;
211:17entôn viron cousa mui mãefésta,
211:20muito dũa parte e mui menguado;
211:25d' abellas mui brancas, que entrou quando
211:38e fezéron mél a mui gran perfía.
212:16e aqué-vos ũa dona | mui póbre a ela ven
212:31A dona con mui gran medo | do marid' esmorreceu,
213:1Quen sérve Santa María, | a Sennor mui verdadeira,
213:13ca ela mui mais a outros | ca non a ele amava,
213:14e porên quando podía | éra-lle mui torticeira.
213:29havería del a Virgen | mui comprida de bondade,
213:33ca todos mui mal juigados | a ela van por conórto,
213:34ca en todo-los séus feitos | sempr' é mui dereitureira.
213:35Ele, pois foi na eigreja, | deitou-s' entôn mui festinno
213:56E o démo lles dizía: | “Mui gran tórto me fazedes,
213:65e el por un mui gran tempo | nono podían sãá-lo,
214:32na mão e mui coitado | eno tavleiro lançó-os.
215:4mostrou i Santa María, | a Sennor mui verdadeira
215:14a tiínnan a fronteira | en mui gran coita provada.
215:23eno braço e tallou-lle | del ũa mui gran partida.
215:31E metêrona no fógo | mui grand', e jouv' i dous días;
215:38con ũa pédra mui grande | aa garganta atada.
215:55E mandou que a guardassen | mui ben ena sa capéla,
216:7Ela dun bon cavaleiro | mui rico éra mollér,
216:8que perdera quant' havía, | e éra-lle mui mestér
216:11que lle disso: “Pois méu sodes, | mui grand' algo vos darei;
216:16que sa mollér ll' adussésse, | mui grand' algo ll' amostrou.
216:19A ela foi-lle mui grave | por de sa casa saír,
217:7E dest' un mui gran miragre | mostrou, per com' aprendí,
217:14ant' houv' a ficar de fóra | com' hóme mui pecador.
217:25chorand' e chamando muito: | “Sennor do mui bon talán,
218:3E dest' en Vila-Sirga | miragre mui fremoso
218:6de que ela faz muitos | nóbres e mui preçados.
218:25e a mui grandes pẽas | alá con el chegavan;
218:32mui mellor que en outro | e i acomendá-lo.
218:39que el mui grandes dava, | chamando “Glorïosa”
218:40e chorando mui fórte. | Mas a mui precïosa
218:41o oiu e sãou-o | come mui poderosa,
218:48E este, que fez? Lógo | fillou mui bõos dões
219:6E de tal razôn miragre | vos direi mui saboroso:
219:12e eno mármor mui branco | mandou-lles i fegurar
219:18mui mal feit' en sa fegura, | segundo x' el é astroso.
219:26fez tornar en ũa hóra | mui feo e mui lixoso.
219:30ll-ían, e en ir veê-lo | non vos foi mui vagaroso.
219:31E mandou a un séu hóme | que o lavasse mui ben
219:34que desfazer nono pode. | E o bispo mui choroso
219:42miragres, porque ben creo | que é mui maravilloso.”
220:12loan días e noites | con mui fremosos cantos,
221:2ca enas mui grandes coitas | ela os acórr' e guía.
221:8éra moço pequeninno | o mui bon Rei Don Fernando,
221:22dos séus fillos e dos nétos | mui gran prazer recebía.
221:32e mui mais polo meninno, | a que todos ben querían;
222:7Pois dizer-vos quér' éu dela | un miragre mui fremoso,
222:8e ben creo que vos seja | d' oí-lo mui saboroso,
222:11En Portugal, a par dũa | vila, mui rica cidade
222:31Mais agora oïredes | todos a mui gran façanna
223:6un mui bon miragre, assí Déus m' ajude.
223:13que raviou mui fórt', e os parentes séus
224:3Ant' é con mui gran razôn, | a quen parar i femença,
224:13e Terena chaman i, | logar mui sant' aficado,
224:27O bon hóm' e sa mollér | foron entôn mui cuitados
224:48en Teren', e lóg' assí | mui grandes ofértas déron
225:6dentro en Cidad-Rodrigo. | E é mui maravilloso
225:10e porque a ben cantava, | éra ên mui desejoso
225:12ena gran fésta d' Agosto, | desta Sennor mui comprida
225:17cousa; mais mui grand' esforço | fillou, a fóro d' Espanna,
225:18e de consomir-lo todo | non vos foi mui vagaroso.
225:34per que assí non andasse; | e o córpo mui veloso
225:42e disse que lle soubéra | a manjar mui saboroso.
225:46mui mais na fé confirmado, | e non foi luxurïoso.
227:4que fez un mui gran miragre | que creo, se Déus m' ajude,
227:12mui de coraçôn rogava | a Virgen Santa María
227:16da Virgen mui grorïosa | que aos cuitados présta,
227:33e disse-ll': “Oí ta coita | e non fui mui vagarosa
227:43E entrou pela igreja, | dando mui grandes braados,
228:9e porende no estabro | un mui gran tempo jouvéra
228:16indo fraqu' e mui canssado; | mas a que bẽeita seja,
228:36e pois foi-s' a cas séu dono, | onde mui maravillados
229:3E dest' un mui gran miragre | avẽo, tempo há ja,
231:3Mui gran vertude provada
231:7Ar mui gran sen ll' houve dado
231:36mui saj' e de gran bondade,
231:44tres meninnos mui sen medo,
232:11Des i éra mui fremoso | e ar sabía voar
233:4por un mui bon cavaleiro, | que en ela ben creía
233:10a el correr-se leixaron, | dando mui grandes braados,
233:27Enquant' el esto dizía, | os cavaleiros mui tóste
233:40da térra este miragre, | mui gran prazer end' houvéron;
234:3Ca macar é mui gran cousa | de fazer mudo falar
234:4e oír o que for sordo, | mui maior, se Déus m' ampar,
234:10e destas dúas doores | o foi mui tóste guarir.
235:7Aqueste Santa María | mui de coraçôn de pran
235:22nulla cousa, ca séu feito | destes é mui desleal.
235:26e d' hoi mais mui ben te guarda | de gran pecado mortal.”
235:38a Virgen Santa María, | como Sennor mui leal.
235:52jazendo mui mal doente, | contra el o Rei francês
235:53se moveu con mui gran gente; | mas depois foi mais cortês,
235:62e do mal que lles ên venna, | a mi mui pouco m' incal.
235:63E pois saír de Castéla, | el Rei con mui gran sabor
235:64houve d' ir aa fronteira; | mas a mui bõa Sennor
235:69dereit' a Valedolide, | u a Sennor mui de prez
235:86de séu Fill' e que nos guarde | do mui gran fógu' ifernal.
236Como ũa mollér perigoou no mar, e tragía un fillo pequeno nos braços; e feze-a Santa María per cima das aguas andar de pé, assí como iría per un mui bon chão.
236:3E dest' un mui gran miragre | Santa María mostrou
236:17dizendo: “Sennor mui santa, | por amor do Fillo téu
237:61Pois que a assí degolou | mui longe da carreira,
237:66ao caminno a levou, | des i mui saborosa-
237:74que téu mandado levará | a Santarên mui tóste;
237:75e do concello saïrá | contra ti mui grand' hóste,
237:76e mui lonj' este feito téu | seerá retraúdo.”
237:98achou, e foi mui ben entôn | confessada primeiro
238:26vira gente tan bavéca, | e mui mal os dẽostou.
238:28do mundo, mui gran despeito | houve daquel traedor;
239:63a Virgen mui de coraçôn
241:15dun clérigo mui santo, | que juntou este preito,
241:47feze-o levar lógo | con mui grand' esperança
242:1O que no coraçôn d' hóme | é mui crúu de creer,
242:2póde-o Santa María | mui de ligeiro fazer.
242:6mui tóst' acá nos acórre | sa vertud' e séu poder.
242:7E dest' un mui gran miragre | vos quér' éu óra contar
242:11Est' éra mui bon maestre | de pédra põer con cal, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
243:6un miragre mui fremoso, | que a Virgen corõada
243:7mostrou cabo Vila-Sirga | per ũa mui gran geada,
244:6e por Déus, este miragre | ascuitade-o mui ben.
244:14que mui poucos i ficaron, | senôn foi ou quen ou quen.
244:27O cativo mui cuitado | foi quando se viu assí
245Como Santa María tirou un hóme de prijôn e o fez passar un río que éra mui fondo, e non se mollou.
245:1O que en coita de mórte | mui grand' ou en prijôn for,
245:7E sobr' aquest' un miragre | mui fremoso vos direi
245:9en San Salvador da Torre, | por un hóm', e mui ben sei
245:21est' hóm' alí ameúde, | des i mui de coraçôn
245:35En un temôn o alcaide | mui fórt' estirá-lo fez
245:47O hóme bõo jazendo | en coita mui grand' assaz,
245:59E filló-o pela mão | mui manss' e mui sen afán
245:64estavan mui ben fechadas; | pero pelo poder séu
246:5dũa mui bõa crischãa | mollér que morava i,
246:26e foi-se pera a vila, | mas non de mui gran vagar.
246:41ende mui desconortada, | e en sa casa entrou,
247:2assí veer fez sa madre | ũa moça mui privado.
247:10a madr' éra mui coitada | e o padre mui coitado.
247:20creendo que en ti éste | mui gran vertude sobeja;
247:24pera ir-se da eigreja; | mas a mui Santa Reínna
247:27Aquesto viu ben a gente | mui grande que i estava,
248:14ben ant' o altar estando, | de peleja mui mortal.
249:11non quería, mas lavrava | alí mui de coraçôn
249:20a Virgen Santa María, | que o mui tóste livrou:
249:24ante s' ergeu mui correndo, | que non tev' ollo por al,
251:1Mui gran dereito faz | d' o mund' avorrecer
251:7Un burgês i havía | mui rico e que ben
251:12mui prét' éra sa madre | levou-a, com' oí.
251:24ou fruita que achasse | de mui bõa odor;
251:39e mui léda cantando | nos braços o fillou.
251:54E ergeu-se mui tóste | e fillou-s' a correr,
251:60que dalí mui prét' éra, | a madre e os séus
253:31“Alí chaman Vila-Sirga, | logar mui maravilloso,
253:51a vóssa mui gran mercee | e non a mia desmesura
253:64e pois tornou a sa térra, | serviu mui ben todavía,
254:18preguntaron-lles: “Quen sodes?” | Diss' un deles mui sannoso:
254:29a séu mõesteir' e lógo | mui ben se mãefestaron,
255:6que a Virgen quis mui grand' amostrar,
255:14e mui fremosa e de bõo sen,
255:16houve mui bõa, per quant' aprix ên;
255:44mui grande metía.
255:47o meirinno dela mui sannudo
255:54e fez recadar de mui mal talán
255:88u ũa casa mui vélla está:
255:124mui de dur diría.
256:1Quen na Virgen grorïosa | esperança mui grand' há,
256:2macar seja muit' enfermo, | ela mui ben o guarrá.
256:3E dest' un mui gran miragre | vos quéro dizer que vi,
256:7Esto foi en aquel ano | quand' o mui bon Rei gãou,
256:11aa hóst'. E séu mandado | fez ela mui volontér;
256:15E por que esto dizían | non éra mui sen razôn,
256:21fez trager ũa omagen, | mui ben feita de metal,
256:26as sas mãos e os pées, | ca mui gran pról me terrá.”
257:18ca o dano das sas cousas mui ben se sacude.
258:7Un an' en aquela térra | foi mui caro, com' oí,
258:8e ũa mollér mui bõa, | que amava mais ca si
258:11ía mui de bõa mente, | e dava ben a comer
258:24caentar mui ben o forno, | e ele o caentou;
258:32e a madre mui cuitada | foi correndo de randôn
259:20partid', e ambos mui de coraçôn
259:32a candea, mas mui mal baratou:
259:37e déron-lla a bever, e mui ben
261:18e começou mui ben a sermõar;
261:27haveredes e mui sóa estar
262:1Se non loássemos por al | a Sennor mui verdadeira (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
262:25toda mui compridamente, | que ren non minguava ên,
262:35foi lóg' alí ajuntada, | que todos en mui bon son
263:9E daquest' un gran miragre | mui préto de Santandér
264:6que nos valla nas coitas | mui grandes todavía.
264:12per mar con sas galéas | e con mui gran navío;
264:15Assí que os crischãos | con mui gran cuita féra
264:20mui ben e muit' apósto, | e assí fegurada
264:21como mollér que fosse | mui ben faïçõada, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
264:28do mar un cavaleiro | que éra mui creente
265:20e pois foi de missa, mui ben a cantou
265:26sempr' a Déus rogava mui de coraçôn
265:40E o Emperador, poi-lo viu, mui gran
265:50houvéssen mui gran part' e mui gran quinnôn.
265:82que el de si veja mui maa vijôn.”
266:4un mui fremoso miragre | que fez en Castroxeriz
266:16mui gran gente que i éra, | conteceu assí entôn
267:28ind' aquela nave con mui gran companna,
267:37e ũa onda vẽo fórt' e mui grave
267:66mui ben llo per houv' alí gualardõado.
267:77e os séus entôn mui lédos per tornaron,
268:15Ela assí mui coitada | per santüairos andando,
269:7Aquesta mollér havía | un fillo que mui gran ben
269:37mui ced' ao paraíso; | e éu lógo sen tardar
269:38respondí que mui de grado | quería con ela ir.”
270:20Déus, e mui gran dereito | faz quen é servidor
271:4grand' e mui maravilloso | eno río d' Azamor,
271:14mui ben deles, mas bon vento | havían muito mestér.
271:26desta guisa, se tan tóste | mui bon vento non vẽér.”
271:40ca nas cuitas deste mundo | acorrê-lo-á mui ben
272:8mui grande, que fez a Virgen | en Roma, com' aprendí,
272:22E ela foi mui coitada | e começou-ll' a falar
273:4que fezo Santa María, | e d' oír mui saboroso;
273:9mas pequena e mui póbre | e de todo menguadosa,
273:12éran ricos e mui nóbres, | esto sabemos por cérto;
273:26pera cosê-los mui tóste, | pero que véllo semello.”
273:41mui ben con aqueles fíos | e encobriü os danos, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
274:16e ficou-s' el en gẽollos | e mui ben per entendeu
274:19que ademais éra béla | e de mui rico lavor,
274:20senôn que éra mui curta | come d' algũa pastor
274:21pequena. E diss' o frade: | “Seería mui mellor
274:33e tórna-t' a túa orden, | ca mui cedo ch' haverá
274:45e mui ben ontre séus frades | tod' aquel tempo passou,
274:49acabasch' a mia garnacha, | mas mui ben t' acharás ên,
275:16que logar éste de mui gran devoçôn,
275:21passaron con eles un río mui gran
275:25des i mui longe ante si devisou
275:30que ela me guariu mui ben deste mal.
275:34pecados que fiz come mui desleal.”
275:49como Sennor mui nóbr' e de mui gran prez
276:9mui fremosa capéla,
276:16entrou mui deanteiro
276:59de que é mui grãada;
276:61sempre é mui loada e (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
277:3E dest' un mui gran miragre | demostrou Santa María
277:10d' achar un cérvo no monte, | mui mais grósso ca de bren,
278:1Como sofre mui gran coita | o hóm' en cégo seer,
278:19E pois saíron da vila, | mui préto daquel logar
278:20fillou-s' a chover mui fórte, | e houvéron a entrar
278:34llo déra en Vila-Sirga | pelo séu mui gran poder.
280:6de que o dém' há mui grand' enveja.
281:22mui mais ca o que perdische.” | E el foi-llo outorgar.
281:32de sa Madre non negares, | mais dou-che mui grand' haver;
281:47Diss' el Rei: “Santa María | mui pagada de vós é,
281:59Poi-lo viu el Rei queixar-se | e mui ben se repentir,
281:65E déu-ll' entôn por herdade | mui mais ca houvéran séus
282Como Santa María acorreu a un moço de Segóbia que caeu dun sobrado mui alto, e non se feriu porque disse: “Santa María, val-me.”
282:7E daquest' un séu miragre | mui fremoso contarei
282:17e outrossí fez a madre, | que o mui de coraçôn
283Como Santa María de Terena sãou un clérigo da boca que se lle torcera mui fèramente.
283:13en Terena, e mui ben sei
283:17Mui prét' un clérigo morar
284:3E daquest' un miragre | mui fremoso direi
284:12que contra ũa pórta | mui de rijo catou;
284:18e aa cima disse, | mui trist' e en mal son,
285:5que, per com' éu aprendí, éra de mui bon semellar
285:19Un sobrinn' est' abadessa haví', a que mui gran ben
285:38chorand' ant' ũa sa omagen que éra mui béla,
285:54como non saiu a ele, de que mui gran querela
285:56mas ela lle jurava | que mui mal se sentía,
285:67A monja con mui gran coita de con séu amigo s' ir,
285:74un palafrên mui branco | en que a el subía.
285:76mui ben ll' houve comprid' aquelo que lle convẽéra;
285:77aínda mui mais lle déu, que ante que passass' un mes
285:85mui grandes e mui fremosos. Mas a Virgen, que mui gran
285:92mui ben e muit' honrradamente, e ir ta carreira
286:7E mui fremoso miragre | vos direi desta razôn
287:37e ben eno mar mui fondo | aqueste saco abriu,
288:3E dest' un mui gran miragre | vos contarei mui fremoso,
288:16cona Virgen grorïosa, | cantando mui dulces cantos;
288:25“Amigas, mui ben cantemos | ant' aquesta que nos guía,
288:30fillou dalí adeante, | e en mui bõa vellece
289:5todos mui de voontade | e mercee lle pedide
289:22dela que lle perdõasse | aquela mui grand' errança
291:20eno mundo mui sen guisa, | e conssello non achou
292:4a Virgen Santa María | un mui gran miragre fez
292:32fez mui rica sepoltura | que costou mui grand' haver,
292:42obrados mui ricamente | cada un a séu sinal.
292:43Depois que esto foi feito, | el Rei apóst' e mui ben
292:50que o ten por mui mais nóbre | ca se fosse de cristal.
292:52un anél d' ouro con pédra | mui fremosa, com' achei
292:53por verdad'; e maravilla | mui grande vos ên direi
292:64ca dela tiv' éu o reino | e de séu Fillo mui bél,
292:71E en catar a omagen | havía mui gran sabor,
292:86Déus mui fremosos miragres, | que aos séus nunca fal.
293:4fez o hóme, e porende | dev' amar mui mais ca si
293:6avẽo mui gran miragre, | onde fiz cobras e son.
293:14remedillo fazer, onde | recebeu mui gran lijôn.
293:16da vila foi, mui ben feita, | e viu sobr' ela estar
293:17ũa mui béla omagen | da Virgen que non há par,
293:34e tornó-o mui ben são; | por que mui gran devoçôn
294:1Non é mui gran maravilla | seeren obedïentes
294:8que ant' ũa sa eigreja | mui ben feita e fremosa
294:16de pédra mui ben lavrada | sobre la pórta siía,
294:19éran come senllos livros | de mui gran sinificança,
294:22que en Déus sas voontades | tẽen sempre mui ferventes.
294:34mui mais ca ante non éra | de todas aquelas gentes.
295:7de mui ricos panos d' ouro | e de mui nóbre lavor,
295:17e faz i mui gran dereito; | ca según diz San Matéus
296:1Quen aa Virgen santa | mui ben servir quisér,
296:12sempr' ant' o altar dela | con mui gran devoçôn,
296:13os gẽollos ficados, | e mui de coraçôn
296:14pedía que lle désse, | ca ll' éra mui mestér,
297:1Com' é mui bõ' a creença | do que non vee hóm' e cree, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
297:10mui cégu' é d' entendimento | o que aquesto non vee.
297:20ũa omagen mui béla | da Virgen Santa María,
297:26e tenno que é mui cégo | o que aquesto non vee.”
297:27Quand' el diss' esta paravla, | mui préto del Rei estava,
297:31Quand' o frad' aquesto disse, | tornou-s' el Rei mui sannudo
297:40mui mal aquel frade falsso, | ca foi louco sen contenda
298:1Graça e vertude mui grand' e amor
298:25a fillou mui fórt' o dïabo felôn,
298:26que houvéron todos ên mui gran temor.
298:40assí como faz mollér mui pecadriz;
299:30que lle diss' assí en mui gran desdên:
301:7Ca el en mui grandes férros | e en cadẽas jazía
301:10na sa mercee fïando, | mui comprida de mesura.
301:12chorou muito dos séus ollos | e fezo chanto mui fórte,
302:3E dest' un mui gran miragre | vos direi que me juraron
302:20Madre de Déus pïadosa, | santa e mui justiceira,
303:1Por fól tenno quen na Virgen | non há mui grand' asperança,
303:19Onde un día ll' avẽo | que fez mui gran travessura,
303:32pero recebeu esforço | de que foi mui conortada;
304:11d' outr' óio senôn d' olivas | mui límpi' e muit' esmerado;
305:2ca per ela guaannamos | de Déus mui grandes perdões.
305:3E porên dizer-vos quéro, | se me mui ben ascuitardes,
305:4un mui fremoso miragre; | e se i mentes parardes,
305:16e a mollér mui de grado | a fillou e pois guardou-a
305:20dentr' en ũa seeleira | en que a mui ben guardava;
305:25un cambiador que cambiava | d' haver mui gran quantidade,
305:52mas mui mais pesou a carta | en que havía tesouro
305:62todos, gẽollos ficados | con mui grandes devoções.
306:14mui nóbre e mui ben feita | e que costou grand' haver.
306:22e porên lle fez o ventre | mui creçudo parecer,
307:4un mui gran miragre a Sennor de prez
307:11En aquesta térra un mui gran mont' há
307:17mui grande, e toda a térra tremeu,
308:3E dest' un mui gran miragre | vos quér' éu óra mostrar
308:13e de caer en grand' érro | e de mui mal enfermar.
308:16mui mais ca d' hidropisía | nen por razôn d' emprennar,
309:2mostrar mui grandes miragres | pola bẽeita sa Madre.
309:17querían fazer end' ũa | mui grand' e nóbre sobeja,
309:25a si vĩir ũa dona | mui nóbre que lle dizía:
309:57de que ele prendeu carne, | que foi mui maravillosa
311:8que d' entender é mui bõo | a quen i mentes parar,
311:10por un hóme que a sempre | servía con mui gran fé.
311:19E fezo ventos mui grandes | e começou de chover
311:46de ren que por ela faça, | ca mui ben empregad' é.”
312:14fazer ũa sa omagen | de mui nóbr' entalladura.
312:15E rogou a un maestre | que mui ben a entallasse;
312:19Aquel maestr' a omagen | fezo mui ben entallada
312:21ben feita d' entallamento | e depois mui ben pintada;
312:28foi, viu ũa mui fremosa | donzéla, e namorado
312:37e que buscasse carreira | per que a mui ced' houvésse,
312:41que ll' envïou, alcaiotas | véllas e mui sabedeiras
312:47u fezéran a omagen | da Sennor mui verdadeira,
312:54Mais o logar foi pequeno | e de mui grand' angostura.
312:62daquel feito; e porende | caeu en mui gran tristura.
313:17estavan en mui gran coita; | e, assí com' éu oí,
313:21cona tormenta mui fórte, | negra ben come o pez,
313:52e lógo de mui bon grado | “Salve Regina” cantou
313:57a fazer sas orações | aa Sennor mui cortês,
313:59E o mar tornou mui manso, | e a noit' escrareceu,
313:63E da oférta fezéron | un cález mui grand' assaz
314:5pero prazer-m-ía muito | se m' oíssedes mui ben.
314:6En Segóvia est' avẽo, | e non há mui gran sazôn,
314:11e de se tẽer viçoso | havía mui gran sabor;
315:2per que séu santo nome | dev' a seer mui loado. (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
315:3E daquesto avẽo | miragre mui fremoso
315:49que faz taes miragres | e outros mui maiores;
316:1Par Déus, non é mui sen guisa | de s' ende mui mal achar
316:15E demais, sen tod' aquesto, | mui privad' éra del Rei
316:36da Virgen, mui ben cantada, | e mandou-se levar i;
317:3Como s' achou, non há i mui gran sazôn,
317:5que quis mui felôn
317:10de gentes entôn mui gran romaría
317:47E d' al ll' avẽo aínda mui peior:
318:4un miragre mui fremoso, | e creo que foi assí;
318:15Este cada que podía | mui de grad' ía furtar;
318:31E outra lijôn mui fórte | sen esto lle conteceu:
318:38Porên tenno por mui louco | quen desto graças non dér
319:1Quen quér mui ben pód' a Virgen grorïosa
319:9houvér, saberedes que faz mui guisado
319:27Vivían en coita con ela mui fórt' e
319:42ca mui ben a pódes dar, Virgen fremosa.”
319:49foi mui ben guarida; e diss' aa gente
319:54houve deste feito e foi mui goiosa.
320:18pelo séu mui bon siso.
320:22creend' en el mui cedo.
321:1O que mui tarde ou nunca | se póde por meezinna
321:2sãar, en mui pouco tempo | guareç' a Santa Reínna.
321:8enfermedades mui fórte | que na garganta havía,
321:33que o que me consellades | sól non val un mui mal figo,
321:39E pois for a missa dita, | lávena d' agua mui crara
323:41Quand' est' oiu o bon hóme, | com' éra mui sen engano,
324:1A Sennor que mui ben soube | per sa lingua responder
324:2a Gabrïél, mui ben póde | lingua muda correger.
324:3Daquest' un mui gran miragre | vos direi, sen ren mentir,
324:4mui fremos' e muit' apósto, | e saboroso d' oír,
324:8dũa omagen mui béla | que trouxéra el Rei i
324:10fazer mui grandes miragres | en enfermos guarecer.
324:28e levou-lles a omagen | apòstament' e mui ben
324:29con mui grandes procissões, | com' a tal feito convên,
325:7E de tal razôn com' esta | direi mui maravilloso
325:8miragre que fez a Virgen, | e d' oír mui saboroso;
325:13con pouco pan e mui mao, | e mui mais mórta ca viva
325:21que enfermidade grande | adusse mui tóst' a mórte;
325:26e que con mouros mui ricos | a ambas casá-las faría. (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
325:32mais a outra mui sannuda | disse: “Sól non é penssado,
325:35A moura con mui gran sanna | mandou-as lógu' essa hóra
325:40ancho e chão, sen pédras, | e andou-o mui festinno,
325:50mais verdade mui certeira | qual con séus ollos viía.
325:53e viu estar ajuntada | i mui gran gente sobeja,
325:62que me sacou de cativo | u mui coitada jazía.”
326:14e dan i todos mui grand' ofreçôn.
326:15Onde foi que un hóme mui fïél
327:4un miragre mui fremoso | que fez a Madre do Rei
327:9a ũa eigreja súa, | feita des mui gran sazôn,
327:12e éra mui ben teçudo | e mui delgad' outrossí;
327:23E con mui gran coita féra | que havía de door,
328:7E desto mui gran miragre | a que éste Madr' e Filla
328:8mostrou, e mui saboroso | d' oír a gran maravilla,
328:11Este logar jaz en térra | mui bõa e mui viçosa
328:19Guadalquivir é un deles, | que éste mui nóbre río
328:21o outro é Guadalete, | que corre de mui gran brío;
328:31non catou al, senôn quando | o alguazil mui sannudo
328:32de Xerez a ele vẽo, | mouro mui riqu' e sisudo,
328:43Sobr' esto muitos crischãos | foron mui mal açoutados
328:51Ond' el Rei en mui gran coita | éra daquesto, sen falla,
328:58El Rei, quand' oiu aquesto, | foi ên mui lédo provado,
328:62Ond' o alguazil por esto | foi ên mui maravillado
329:9que de mouros mui gran gente | vẽéron correr alí
329:10tod' en redor pela térra | e mui gran dano fazer.
329:29leixou ir os outros todos | e foi en mui gran desdên
329:41ca mui tóste os crischãos | o fillaron, e está
329:46Aquest' hóm' está ja mórto | ou mui préto de morrer.”
329:55Aquel mouro que estava | mui mais negro que o pez
331:11Ũa mollér houv' un fillo | que mui mais ca si amava,
331:19E braadava mui fórte, | depenando séus cabelos,
331:24dizendo: “Sen ti mui sóa | fico, e tu sen mi sóo;
331:35que con gran coita o siso | pérden os que mui coitados
332:7Ond' un mui maravilloso | miragre vos contarei
332:12e há i ũa omagen | que ten séu Fillo, mui bél
332:14fremos' e mui ben lavrado, | pósto sôbelo altar.
332:15As donas daquel convento | todas mui gran devoçôn
332:48foi alá, e o convento | ar foi i mui volontér;
333:42ũa noite de sa térra | foi i mui gran romaría.
333:46pos as sas mãos mui tóste | alí per u mal sentía.
333:53a Virgen Santa María | mui de coraçôn loaron,
334:6dun mui gran mal que havía, | que lle fezéran fazer.
334:8morou con un bõo hóme | que el mui de coraçôn
334:16e que mui ben del penssassen | a sa companna mandou.
334:37ant' o altar da mui nóbre | Virgen; e, com' aprendí,
335:5que fez os montes mui grandes | e fez o grão do millo,
335:24de mollér con fill' en braço | con mui póbre vestidura,
335:36E achou ende mui pouca | e fillou-a muit' aginna
335:41mas el per si fez as papas | mui ben e apòstamente
335:42e levou-as en sa mão | de mui bõa voontade.
335:71Eles disséron: “Havemos | a Virgen mui grorïosa,
335:73e pariu e ficou virgen, | cousa mui maravillosa.”
335:83E deste miragre todos | déron mui grandes loores
336Esta é como un cavaleiro que éra mui luxurïoso, per rógo que fezo a Santa María, houve cambïada a natura que nunca pois catou por tal preito.
336:4pera mal fazer no mundo, | falssas e mui mentireiras,
336:5assí ar busca a Virgen | santas e mui verdadeiras,
336:8que fezo ũa vegada | maravillos' e mui féro
336:9a Virgen mui grorïosa, | de que gran merce' espéro;
336:12a esta mui Grorïosa | e que sempre a loava
336:29non cates a como sõo | mui comprido de maldade
336:31Entôn a Virgen mui santa | cató-o come sannuda
336:39Entôn respondeu a Virgen | mui comprida de mesura:
336:48mui bõa, assí com' hóme | que sempr' en séu ben avanta,
337:15se fillava mui de rijo, | segundo aprendí éu.
337:17que mui mais ca si amava; | porend' un día lle déu
337:23dizend' a mui grandes vózes: | “Val-me, Reínna Sennor.”
337:32a Virgen Santa María | e guariu acá mui ben
338:11tal ou tal cous';” e el lógo | mui de grado o fazía.
338:16con séus bois ena arada | e mui de grado lavrando,
339:8mui fórte e mui nóbre e que sé
341:11En coidando que ll' errara, | dava-lle mui maa vida,
341:16e mui coitada chorando | con ele falou un día
341:22e os que me mezcran vósco, | par Déus, mui gran tórto fazen.”
341:35Diss' ela: “De mui bon grado | farei o que me mandades,
341:45e diss' a mui grandes vózes: | “Madre daquel que non mente,
341:60e foi mui corrend' ant' ela | lógo ficar os gẽollos
342:13fazer eigreja mui nóbre; | e mármores, com' oí,
342:14mandou trager de mui longe | e per meo asserrar
342:27da sa graça, pois la pédra | mui dura foi omannar.
343:10en tal que gente m' oísse | que me mui ben ascuitasse.
343:12houve mui grande fremosa; | mais o dïabo, que trilla
343:19El fillou agua bẽeita | e foi alá mui de grado;
343:26ca mui gran pavor havía | que o chus non dẽostasse.
343:41e déron porên loores | aa Sennor mui comprida,
344:5E dest' un mui gran miragre | direi, e ben m' ascuitade,
344:9conteceu ũa vegada; | e mui gran sabor me filla
345:3E desta gran maravilla | un chanto mui doorido
345:24mover, e ar mandou lógo | sacar séu pendôn mui tóste
345:57e correndo aa pórta | da capéla mui festinno
345:86con mui gran precissôn fosse, | según devía seer.
345:88i con eles, a Déus graças | porende mui grandes déron.
346:5que no día do joízo | verrá mui brav' e mui féro
346:6e juïgará o mundo | tod' en mui pequena hóra.
346:12mais ũa enfermidade | houve mui perigoosa;
346:13ca o braço ll' inchou tanto, | de que foi mui temerosa
346:15e en mui pequeno tempo | foi o braço tan inchado
347:2póde resorgir o mórto | de mui mais ca quatro días.
347:13e des que foi i chegada, | teve mui ben sa vigía
347:14i con mui grand' homildade | e non mostrand' ufanías.
347:21e houve del ũu fillo, | con que foi mui conortada;
348:5contra un rei que de gente | levava mui gran companna
348:11Onde foi ũa vegada | que sacara mui grand' hóste,
348:21sei ben, ca mui gran tesouro | te darei que ascondudo
348:22jaz so térra, que meteron | i mui peiores ca mouros.”
348:29e disso con mui gran coita: | “Santa María me valla,
348:35de prata, d' our' e de pédras | mui ricas e mui preçadas,
348:37e outras dõas mui nóbres | de prata, todas douradas,
348:39Quand' el rei achou tod' esto, | foi mui léd' a maravilla
349:8mui fremos' a maravilla; | e se i mentes parardes,
349:30macar é mui josticeira | con pïadad' escarmenta.
350:14cona ta mui gran vertude,
350:49e de mui gran falssidade
351:3E desta razôn miragre | mui fremoso vos direi,
351:7Ena sa fésta d' Agosto | mui gran gente ven alí
351:38foron, quantos del beveron, | e pois mui sãos seer.
352:2e grandes, ca há vertude | do mui gran Déus sen mesura.
352:5por mui grande o terredes | quant' en ele mais cuidardes,
352:9e que un açor mui bõo | ũa vegada lle déra
352:17porque mui mais d' outra cousa | lle prazería d' havê-lo
352:37que ll' amostrou essa noite | mui gran mercee sobeja,
352:45que miragres mui fremosos | fez sempr', e há-o por uso,
353Como un meninno que crïava un abade en sa castra tragía de comer ao meninno que tiínna a omagen enos séus braços, e disso-ll' a omagen que comería con ele mui cedo.
353:15Este miragre mui grande | foi, segundo que oí
353:19E con mui gran pesar desto, | un deles, que lle ficou,
353:20a un abade mui santo | dun mõesteir' envïou
353:29com' éra mui fremosinno, | e cató-o e rïiu,
353:45e porên te róg', amigo, | que cômias, ca mui ben sei
353:48cada día; mais o Fillo | da Virgen de mui bon prez
354:6pesar e prazer mui grande | dũa ren por sa mercee.
354:8el Rei, que sigo tragía | e a que mui ben crïava,
354:16ũa arca mui ben feita, | e dentro a ensserrava
355:2na mui gran coita que haja | seer-ll-á galardõado.
355:3Ca o que lle faz serviço | mui de grado ou dá dõa
355:4en algũa sa eigreja, | mui ben llo per galardõa;
355:10o miragr' é mui fremoso | e bõo e muit' honrrado.
355:26seer do que prometudo | hei mui gran temp' há passado.”
355:29O mancebo foi mui triste | e non soube que fezésse,
355:33El foi mui maravillado | e disse-ll' en mui gran sanna:
355:58meteu mui fórt' apelido | e houv' o rostro rascado.
355:59E meteu mui grandes vózes | e disse que a forçara
355:81e séus parentes por ele | mui fèramente choraron.
355:84e que ela mui de grado | acórr' aas sas doores,
356:1Non é mui gran maravilla | se sabe fazer lavor
357:8alí por cobrar saúde, | e que mui gran coita féra
358:9mas o mar foi mui torvado | un tempo per grandes ventos,
358:15mui tóst':” E lóg' amostrou-llo, | e sacárono de fondo
358:18per que a lavor mui tóste | foi mui de longe veúda.
358:24aqueles cantos so térra, | grandes e mui ben quadrados,
358:28que quis pera si igreja | fazer nóbr' e mui fremosa
359:2Jesú-Cristo, mui ben póden | sacar presos de prijôn.
359:6fora con mollér e fillos, | que el mui de coraçôn
359:8fazía mui bõa vida, | segundo quant' aprendí,
359:9e éra mui bõo vizinno | a quantos moravan i
359:26mui cedo en cas téu padre, | e sen mal e sen lijôn.”
359:35foron lógo sen tardança, | e acharon con mui gran
359:38grandes, que de mui de longe | foi end' oído o son.
361:3E dest' un mui gran miragre, | méus amigos, vos direi
361:4que avẽo na cidade | de Burgos, e mui ben sei
361:7a loor da Virgen santa, | a Sennor de mui gran prez,
361:25havía. Porend' as monjas | todas mui de coraçôn
361:29fezéron mui rico leito, | e come mollér que jaz
362:4un miragre mui fremoso | que foi en França fazer
362:9e en servir sempr' a Virgen | havía mui gran sabor;
362:10e porend' ũ' arca d' ouro | fora mui rica lavrar
362:21e levou-as pelas térras | e sofreu mui grand' afán
362:38mui mellor que ante vira. | E fillou-s' a braadar,
362:40porque vejo dos méus ollos | mui bẽeita sejas tu;
363:11El indo per un caminno mui dessegurado,
364:8pera esta Sennor santa, | todos de mui bõa mente;
364:10foss' a óbra e mais firme, | todo de pédra mui dura.
364:27E se ante ben lavravan, | mui mellor depois lavraron,
364:29mui fremosa e mui fórte, | tal que quantos la cataron
365:13que o metía en dulta, | e cuidava i mui féra-
365:29deceu méu Fill' e pres mórte | por ela fórt' e mui dura;
365:31Quand' aquesto viu o monje, | teve-se por mui culpado
365:32e tornou-s' ao dormidoiro | e foi mui léd' aficado (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
366:12E el Rei mui mal doente | foi i a gran maravilla,
366:20mais levou outra gran gente | de mui bõos falcõeiros
366:43un falcôn lle déssen feito, | que mui de grado farían,
366:53e chamou o mui de rijo; | e maravilla estranna
367:8que fez mui grande na que esperades
367:15que en mui pouco tempo acabada
367:22mui mal o démo chẽo de perfía.
367:24el Rei houv' entôn mui gran voontade
367:28E macar ll' o tempo fez mui gran guérra,
367:34que daquel mal mui tarde sãaría.
368:3De tal razôn com' esta | un miragre mui grande
369:6que fezo Santa María, | por que mui mais d' outra cousa | sempr' en ela confïedes;
369:7ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse
369:37Eles foron muit' aginna | e pagaron séus dinneiros, | ben e mui compridamente
369:45O alcaide mui sannudo | disse que o non faría, | mais que lle déss' a sortella,
369:46de que o vinqu' éra d' ouro, | mui ben feito e fremoso, | e a pédr' éra vermella;
369:49A mollér, quando viu esto, | con mui gran coita chorando | diss': “Ai, Virgen glorïosa,
369:52que con pobreza mui grande | pelas pórtas mendigasse.”
369:53E ela dizend' aquesto, | o alcaide mui sobervio | cavalgou en séu cavalo
369:64en ti, cona mui gran coita, | que se ben non conortasse.”
369:65Ela havendo gran coita | e fazendo mui gran dóo, | vẽo a ela sa filla
369:72mais pero vender-mio-ía | a quen mio mui ben comprasse.”
369:90e déu-llo. E ele, lógo | que o houve connosçudo, | fillou-se-ll' ên mui gran medo;
369:97Entonce toda a gente | que i éra assũada | déron mui grandes loores
371:4mui grande e mui fremoso | esta Reínna de prez
371:30porên livra-me de mórte | pelo téu mui gran poder.”
371:33de peitos; e macar éra | mui pesado, tornou tan
372:28sa mollér e que éra | ja guarida mui ben
372:32déron porên mui grande | aa santa Sennor,
374Como ũus almogavares, que sempre entravan a térra de mouros e éran desbaratados, tevéron vigía na capéla do alcáçar de Xerez e prometeron-lle ũa dõa, e entraron en cavalgada e gannaron mui grand' algo.
374:8almogavares mui bõos, | pero ja quanto ladrões,
374:9foran mal fazer a mouros | con mui bõos corações;
374:11ca sempr' éran descubértos | e mui mal desbaratados.
374:21ũa récova mui grande | de mouros, e que achassen
374:22ũa púrpura mui rica, | feita d' ouro, mui velida.
374:27E lógo dessa companna | foi a Virgen mui loada,
375:9grandes e mui connosçudas
375:29mui gran coita e soubéra
375:41E porên foi mui loada
376:4as cousas mui mal paradas | a que faz as voontades
376:7E dest' un mui gran miragre | avẽo ũa vegada
376:18que dun jaspís mui riqu' éra, | pédra nóbre connosçuda,
377:7E porend' ũa vegada | ũa óbra mui fremosa
377:12en tal que aquesta óbra | sempre a mui ben fezésse;
377:17mais o que tiínna os seelos | lla houve mui mal parada (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
378:22que éra mui ben casada | con un hóme mercador.
378:41con sas ofértas mui grandes; | e a moça lóg' acá
378:44un óv' assado mui móle, | e comê-o con do pan.
379:7do mundo pera gran vila | fazer ou mui gran cibdade.
379:10en tal que pobrar vẽéssen | i mui ricos mercadores.
381:27mui são e muit' alégre. | E quantos eno logar
382Como un ric-hóme pidía un herdamento al Rei que lle havía a dar por outro que lle fillara, e nono podía haver dele; e prometeu algo a Santa María, e fez-llo haver lógo mui bõo.
382:18per que sejades herdado | mui ben e vos dé bon don.”
382:22éra Sevilla mui cara | de tod' a essa sazôn,
383:2aos séus Santa María, | Sennor de mui gran mesura.
383:3Dest' avẽo un miragre | grand' e mui maravilloso,
383:7na cibdade de Segónça | que é mui rico bispado;
383:20ca enquanto per el foron | sempr' houvéron mui bon vento;
383:27fazendo mui gran morada | en Acre; non i ficaron,
383:30d' entrar mui tóste na nave. | Mais foi tan grand' a presura
383:41mui longe da outra parte | eno mar, e pois tornou-a
383:43Todos quantos esto viron | foron mui maravillados,
383:45e aa Virgen mui santa | porende loores dados,
383:49teve na Vélla igreja | noveas, e mui loada
384:1A que por mui gran fremosura | éste chamada Fror das frores,
384:2mui mais lle praz quando lle loan | séu nome que d' outras loores.
384:5 que as hóras desta Virgen | dizía de mui bon grado, (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
384:7Este mui bon clérigu' éra | e mui de grado liía (†)Click on the line number reference to view footnotes in context.
384:8nas Vidas dos Santos Padres | e ar mui ben escrivía;
384:10fazía-o mui fremoso | escrito con tres colores.
384:12a semellante da Virgen | nóbre e mui precïosa;
384:13e a outra d' azur éra, | coor mui maravillosa
384:16onde cada ũa destas | coores mui ben semella
384:17aa Virgen que é rica, | mui santa, e que parella
384:23Onde foi ũa vegada | que jazía mui doente
385Como Santa María do Pórto guareceu un hóme dũa pedrada mui grande de que nunca cuidara a guarecer, ca tiínna a tela sedada e tornou-se paralítico, e guarecê-o Santa María.
385:5igreja, u mui loada | fosse, fez i na marinna
385:16a un hóme na cabeça | mui grand', assí que britada
386Como Santa María avondou de pescado al Rei Don Afonso con mui gran gente que convidara en Sevilla.
386:2ar avondou de pescado | un rei con mui gran companna.
386:4ena cidade mui nóbre | que fez Déus por maravilla,
386:8fez ajuntar mui gran corte; | esto foi no tempo quando
386:17todos mui ben llo coubéron, | dizendo: “Seja maldito
386:51E quand' el Rei viu aquesto, | houve mui grand' alegría
386:54ca o que a mui ben sérve | sempre con ela gaanna.
389:6quand' han sas enfermidades | seendo mui pequeninnos.
389:7E daquesto en Sevilla | mostrou miragre mui grande
389:9que polos nóssos pecados | mui sannudo non nos ande,
389:12por un meninno que éra | mui mal doent' en verdade,
389:15de sa mollér el havía, | que mui mais ca si amava.
389:34fillou mui grand' en comê-los | e en bever bõos vinnos.
392:1Macar é Santa María | Sennor de mui gran mesura,
392:7E dest' un mui gran miragre | avẽo eno gran Pórto,
393:7Desto mostrou no gran Pórto | mui gran maravilla féra
393:27E des alí adeante | foi guarid' e mui ben são;
398:4a séus discípulos, disse | que per ele mui guardados
398:9que de Xerez é mui préto, | na fin da Andaluzía,
398:10u o mar Mediterrano | cono mui grand' é juntado.
398:12fez fazer ũa egreja | muit' apósta e mui béla,
398:15E enquanto a lavravan, | demostrou i mui fremosos
398:16miragres Santa María, | e d' oír mui saborosos,
398:22os andou tod' aquel día | buscando, o mui coitado.
398:23Enquanto os el buscava | con mui gran coita sobeja,
399:2non lle falirán razões | mui bõas que diga.
399:7Porend' un miragre dela | direi mui fremoso
399:9a ũa mollér mui póbre, | e des i astroso,
399:23e diss' assí: “Par Déus, fillo, | mui pouco me présta
400:14a Déus de mui bon coraçôn;
400:15mais o méu é mui mẽor don
400:16que lle dou mui de grado,
400:18mui grand' e muit' honrrado.
400:19Ca pero o don mui pouqu' é,
400:25dos séus mui nóbres dões,
401:27mui mal a queno cree | e pois s' ên mal achar,
401:50e d' hóme que mal sérve | e é mui pedidor.
401:59e d' hóme mui falido | que outro quér cousir,
401:78e daquel que se preça | muit' e mui pouco val,
402:5e por un mui pouco que de loor
403:26foi mui grand' aficado,
403:31levavan mui senlleiro,
404:12e mui fremoso de córp' e de faz,
405:8Dest' un miragre mui nóbre
405:40todos mui de voontade,
406:16en si mui grandes, | que nos de tristezas
406:40que nos defenda | d' hóme mui vilão
407:23e con mui gran coita en térra caeu
408:14mui mal chagad' aquel día.
409:9por cousa mui guisada,
409:45mui tóste os perdõa,
409:57d' outros e mui mellores,
409:63loores mui grãadas
409:68cousas e mui preçadas
410:9mui nóbres, e direi razôn
411:65en logar apartado, | que vida mui cativa
411:90vos dará Déus tal mórte | que será mui sõada.”
411:109o acolleu mui léda, | e pois muitos manjares
411:110lle guisou, e sa casa | mui ben encortinnada,
411:114ante que esto fosse | mui gran sazôn passada.
411:121serrou nóssa madr' Éva, | que con mui gran loucura
414:3éste, cousa cérta e mui provada,
417:1Nóbre don e mui preçado | foi Santa María dar
418:11D' entendemento mui grande, | este o segundo é;
418:15O terceiro de consello | ést', e con mui gran razôn
419:5mui grande nos havía, | non podía maior,
419:29ca méu nom' é mui grande; | mas cedo veerás
419:40de com' en ta comenda | o do mui bon talán
419:48ũas nuves mui craras | adusséron lógu' i
419:52os recebeu mui léda | a Santa 'mperadriz
419:65tod' aquela companna | mui bon odor e viu
419:79E pois la enterraron | en sepulcro mui bél,
419:91E San Tomás lle disse: | “Sennor, mui m' é mestér,
419:96ant' éra mui ben feita | e d' óbra mui sotil.
419:109que éu vi o séu córpo | mui mais branco ca lis
419:110ir sobind' aos céos, | e mui pouqu' i tardou.”
420:36houviste, macar fuste | mui póbr' e lazerada.
420:44d' ángeos mui fremosos | precissôn ordinnada,
420:61Bẽeita u os santos | en mui gran vóz alçada
420:62disséron: “Ben vennades, | Sennor mui desejada.”
420:71por que a ta mercee | bẽeita mui grãada
422:4E u el a todos | parecerá mui sannudo,
422:21di-ll' a mui gran coita | que houviste pois foi preso.
422:22U verrá do céo | sõo mui fórt' e rogido,
422:28E u o sól craro | tornar mui negro de medo,
423:12ben semella óbra de mui gran sen;
423:20crïou, grand' óbra e mui nóbre fez;
423:29gran cousa foi; mas mui maior assaz
423:38presév' ontr' elas jouv' o mui fiíz.
423:39E u fez hóme apóst' e mui bél
423:42polo salvar e mórte mui crüél.
424:18mui tóste os fezo chegar
424:31mui nóbre nacera aquí,
424:39ante si de mui gran randôn,
425:3Mui grand' alegría fazer
425:23Mui grand' alegría nos dar
426:6mui fórte na cruz per mão dos judéus.
426:10trouxe-os mui mal porque éran encréus;