A:7 | e de Murça, u gran ben |
1:5 | por nos dar gran soldada |
1:52 | gran lediç' aficada |
3:24 | foi do démo gran sazôn; |
4:15 | e d' aprender gran sabor |
5:4 | un mui gran miragre que fazer quis pola Emperadriz |
5:11 | e, per quant' éu de séu feit' aprendí, foi de mui gran valor. |
5:15 | Aquest' Emperador a sa mollér quería mui gran ben, |
5:20 | leixou séu irmão e fez i gran séu prazer. |
5:31 | en ũa torre o meteu en mui gran prijôn, |
5:55 | e déu-lle gran punnada no rostro, sen falir, |
5:115 | ca na ta gran mercee nunca falecerán |
5:149 | a que vós fezéstes atán gran tórto, com' agor' aduz |
6:6 | nos conta un gran miragre | que fez en Engratérra |
6:7 | a Virgen Santa María, | con que judéus han gran guérra |
6:32 | todos, senôn un judéu que | lle quis gran mal des ende. |
6:51 | ou viv' ou qual quér que seja; | se non, farás-me gran tórto, |
7:10 | fez a Madre do gran Rei, |
7:21 | houvéron gran lediça; |
9:6 | fez gran demostrança. |
9:43 | “que gran demorança |
9:96 | de vós gran vingança.” |
9:97 | Pois na majestade | viu tan gran vertude, |
9:103 | e gran malestança |
9:107 | E en ũa nave | con outra gran gente |
9:108 | entrou, e gran péça | pelo mar singraron; |
10 | Esta é de loor de Santa María, com' é fremosa e bõa e há gran poder. |
11:39 | Gran reférta i crecía, |
12:3 | E daquest' un gran miragre | vos quér' éu óra contar, |
12:7 | O Arcebisp' aquel día | a gran missa ben cantou; |
13:3 | E porend' un gran miragre | vos direi desta razôn, |
14:1 | Par Déus, muit' é gran razôn |
14:7 | Esta Sennor grorïosa | quis gran miragre mostrar |
14:13 | vida gran sabor havía; | mas por se guardar de mal |
14:16 | dele e con gran lediça | lógo a levar cuidou; |
15:1 | Todo-los Santos que son no Céo | de servir muito han gran sabor |
15:12 | fez un miragre, há gran sazôn, |
15:68 | e levar gran marteir' e afán, |
15:79 | con gran poder de Santos afeito |
15:119 | “Gran vengança nos há óra dada |
15:121 | ca o matou dũa gran lançada, |
15:147 | E contou-lles a mui gran ferida |
15:159 | e cada día pela gran sésta |
15:162 | que pres Jüião a gran door. |
16:7 | Este namorado foi cavaleiro de gran |
16:43 | Mas o cavaleiro tant' havía gran sabor |
17:16 | gran pesar houve; mas depois pariu |
18:7 | gran miragre foi fazer |
18:30 | ena gran fésta |
18:32 | con mui gran sésta |
18:53 | As gentes, con gran sabor, |
18:59 | o gran miragre catar |
18:76 | van per sa gran folía. |
19:1 | Gran sandece faz quen se por mal filla |
19:6 | e contar-vos-ei end' a gran maravilla. |
19:13 | mas ant' o altar con sa gran felonía |
21:23 | Entôn a cativa con gran quebranto |
21:25 | altar o pos, fazendo tan gran chanto, |
22:1 | Mui gran poder há a Madre de Déus |
22:3 | Gran poder há, ca séu Fillo llo déu, |
24:46 | Esto tevéron por gran don |
25:4 | un gran miragre mui fremoso, |
25:6 | Madre do gran Rei grorïoso, |
25:96 | o mar con mui gran covardía; |
25:122 | en gran vergonna o faría. |
26:1 | Non é gran cousa se sabe | bon joízo dar |
26:3 | Mui gran razôn é que sábia dereito |
26:59 | gran traïçôn i penssastes, |
27:11 | Os judéus houvéron desto gran pesar, |
27:56 | de querer gran mal à do mui bon talán, |
28:60 | de Santos gran companna |
31:59 | O lavrador que pós ele | a mui gran préssa vẽéra, |
32:6 | Dest' un gran miragre | vos contarei óra, |
32:32 | que gran folía |
33:1 | Gran poder há de mandar |
34:1 | Gran dereit' é que fill' o démo por escarmento |
34:3 | Porên direi un miragre, que foi gran verdade, |
34:13 | des i assentou-s' alí e fez gran falimento; |
34:27 | Pois lle tod' esto feit' houve, mui gran demostrança |
35:6 | onde quen llo toller cuida | gran sobervia vai fazer. |
35:8 | a Virgen Santa María, | que é Sennor de gran prez, |
35:35 | E u ja pelo mar ían | todos a mui gran sabor, |
35:36 | houvéron tan gran bonaça | que non podía maior; |
35:37 | e estando en aquesto, | ar houvéron gran pavor, |
35:69 | e déu-lle tan gran ferida, | que os ollos lle verteu |
35:75 | E lógo aas relicas | correndo mui gran tropél |
35:94 | gran poder de meter medo | que ll' hajan de correger |
35:95 | o gran tórto que fezéran | a sa Madr' Emperadriz, |
35:103 | Disso maestre Bernaldo: | “Esto mui gran dereit' é |
35:105 | a que fezéstes gran tórto | guardando mal vóssa fé.” |
36:5 | u foi livrar ũa nave, u ía gran companna |
36:8 | que se levou mui gran tormenta, e a noit' escura |
36:16 | disse-lles: Tenno que fazedes óra gran folía, |
36:25 | contra o masto, e viron en cima mui gran lume, |
38:72 | con gran ravia as começaron todas de roer; |
39:5 | dũa gran pena, que ja quant' é comba, |
40:14 | Déus gran sen mesura |
40:18 | gran sen e cordura |
40:24 | de gran fremosura, |
40:26 | da mui gran locura |
40:30 | de nós gran tristura |
40:34 | nos en gran folgura; |
41:11 | Gran ben lle fez en est' e grand' amor |
42:7 | per que tirou de gran falla | a un mui falss' amador, |
42:17 | Sobr' aquest' ũa vegada | chegou i un gran tropél |
42:21 | Este donzél, con gran medo | de xe ll' o anél torcer |
42:35 | e el, quando viu aquesto, | tan gran pavor lle creceu |
42:43 | que o que el prometera | aa Virgen de gran prez, |
43:20 | a Darouca u moravan; | mas non houv' i gran tardada |
43:22 | e a séu temp' houve fillo | fremoso de gran maneira. |
43:30 | mas gran chanto fez la madre | pois se viu dele senlleira. |
43:32 | mas la madre do meninno | disse con gran coita féra |
43:38 | o pos, fazendo gran chanto, | depenando sa moleira |
43:51 | Mas, que fez Santa María, | a Sennor de gran vertude |
43:59 | por veer o gran miragre | que a Virgen demostrara |
44:11 | E daquest' o ifançôn gran pesar |
45:1 | A Virgen Santa María | tant' é de gran pïedade, |
45:14 | que s' en todo non metesse | por de mui gran crüeldade. |
45:19 | E, porque sempre os bõos | lle davan mui gran fazfeiro |
45:23 | E des i ar cuidou lógo | de meter i gran convento |
46:41 | que el que éste tan gran |
47:3 | da gran sabedoría |
48:3 | E daquest' un gran miragre | fez pouc' há en Catalonna |
48:17 | e porend' aquel convento | en tan gran coita estava, |
48:29 | dos monges, que ant' havían | da agua gran soïdade, |
49:12 | per sa gran folía. |
49:22 | ũa mui gran companna |
49:24 | en ũa gran montanna, |
49:42 | viron mui gran lume |
49:45 | E en aquel gran lum' entôn |
49:55 | do séu gran lum' alumẽou, |
51:5 | E desto vos contar quéro | ũa mui gran demostrança |
51:12 | senôn pola gran requeza | que eno logar havía; |
51:13 | porên gran poder |
51:72 | e porên Santa María | tan gran pesar ên mostrava, |
52:1 | Mui gran dereit' é d' as bestias obedecer |
52:29 | por que depois gran romaría de roméus |
53:45 | ca o Espírito Santo | pos en el atán gran sen |
54:39 | E u el en tan gran coita jazía |
54:56 | se levantou o monge; e gran medo |
55:14 | que a por amiga teve | un mui gran temp' en Lisbõa. |
55:45 | ca o non viu por gran tempo, | senôn quand' éra ja cãa, |
55:53 | a Virgen Santa María | que o gran tempo crïara, |
56:1 | Gran dereit' é de seer |
56:10 | o gran ben, com' aprendí, |
58:6 | que d' amor lle mostrou mui gran sinal. |
58:22 | con mui gran pavor que houve mortal. |
59:3 | E daquesto un gran feito |
59:29 | que i de gran santidade |
59:40 | mui gran temp' aquest' usou, |
60:2 | gran departiment' há. |
61:9 | por que diss' un vilão de gran barata |
61:12 | cousa; pois que tan gran sazôn é passada, |
61:26 | en sól ousar dizer atán gran folía. |
62:2 | e os acórr' a gran coita sabuda. |
62:11 | E macar a dona de gran linnage |
62:15 | Ca daquesto pois pres mui gran quebranto, |
62:40 | nen “de que o lévas, gran tórto nos tẽes.” |
63:3 | Dest' un gran miragre vos quéro contar |
63:6 | de mui gran vergonna que cuidou prender. |
63:20 | e houve gran guérra con rei Almançor, |
64:11 | Aquel infançôn un mui gran temp' assí morou |
65 | Como Santa María fez soltar o hóme que andara gran tempo escomungado. |
65:54 | houve do cativo gran dóo ficado, |
65:81 | é grand' ou maior; mais ía con gran medo |
65:160 | e méu linnage a mantev' a gran brío; |
65:195 | que os havía mui gran temp' enganados, |
65:199 | E gran dóo fez por el séu companneiro, |
66:7 | miragre mui gran |
66:13 | Vẽo con gran compannía |
67:1 | A Reínna grorïosa | tant' é de gran santidade, |
67:6 | que emperador de Roma | foi, daquela gran cidade. |
67:15 | E como quen há gran coita | de comprí-lo que deseja, |
67:18 | meteu-s' en un córpo mórto | d' hóme de mui gran beldade, |
67:26 | e cuidou que non andava | senôn con gran lealdade. |
67:48 | éra, viveu mui gran tempo, | trões que un bisp' i vẽo |
68:5 | que fez a Madre do gran Rei, |
68:16 | lle fazía o gran prazer |
69:8 | e d' hómẽes honrrados gran companna |
69:36 | de gran fremosura ũa donzéla, |
69:80 | diss' a gran vóz: “Madre de Déus, ajuda |
71:1 | Se muito non amamos, | gran sandece fazemos, |
71:9 | en loar muit' a Virgen, | ca un gran livr' enteiro |
71:40 | tan gran prazer hei ende, | amiga, que che digo |
73:7 | De monjes gran convento éran i entôn |
73:45 | Porên Santa María, Sennor de gran prez, |
74:12 | “Esto que ch' éu faço é con gran razôn, |
74:25 | trouxe tan gran vento como quando faz |
74:35 | E ao gran son que a madeira fez |
74:42 | que aos séus quér na gran coita valer. |
75:8 | e porên gran maravilla | lle foi per ela mostrada. |
75:27 | gran péça de séus dinneiros, | ca el por al non catava, |
75:69 | E viu con ela na chóça | ũa tan gran claridade, |
75:100 | que ficou con aquel rico | por levar del gran soldada.” |
75:115 | demais faría-ll' ajuda | mui ced' en gran coita féra; |
76:19 | Pois est' houve dito, tan gran sanna lle creceu, |
76:31 | Quand' a mollér viü o gran miragre que fez |
76:32 | a Virgen María, que é Sennor de gran prez, |
78:4 | un mui gran miragre que quéro que sabiades |
78:7 | E daquest' avẽo, gran temp' há ja passado, |
78:25 | e un mui gran forno encender llo mandava |
78:37 | u dizían missa ben de mui gran maneira |
78:60 | aquel hóme bõo e per un gran recóste |
81:23 | onde tan gran dano pres |
82:11 | El assí estando en mui gran pavor, |
82:18 | por gran santidade que en ele jaz.” |
82:26 | me, ca de gran medo hei end' éu assaz.” |
83:15 | que lle davan e gran pẽa, |
83:17 | Sen tod' est', en gran cadẽa |
83:20 | cárcer e en gran ventura |
83:40 | E el jazend' en gran medo, |
83:45 | que tan gran sono havían |
84:2 | nunca receberá dano | nen gran mal nen ocajôn. |
84:3 | E daquest' un gran miragre | oíd' óra, de que fix |
84:13 | e por esto de sa casa | fezéra un gran portal |
84:42 | da igreja e correndo | entrou i de gran randôn. |
84:45 | mais tu, Sennor, que sofriste | gran coita e gran door |
84:50 | pola ta firme creença | e por ta gran devoçôn.” |
84:52 | e achó-a viv' e sãa | e houv' ên mui gran prazer. |
85:1 | Pera toller gran perfía |
85:14 | atad' en ũa gran casa vélla, o mesquinno; |
85:27 | havedes mui gran desamor en todas sazões, |
85:34 | dalí, e sobr' un gran monte o pos essa hóra |
85:35 | e mostrou-lle un gran vale chẽo de dragões |
85:42 | mais tan tóste foi a outro gran monte levado |
86:10 | un gran miragre que vos quéro contar. |
86:19 | O logar éra de mui gran devoçôn, |
87:4 | un gran miragre que mostrar |
87:11 | D' honrrar os séus há gran sabor |
87:41 | Os séus honrrou con gran razôn |
88:1 | Quen servir a Madre do gran Rei, |
88:89 | Quen servir a Madre do gran Rei, |
89:22 | con tan gran door esquiva, |
89:30 | sen gran demorada |
89:40 | que é chẽa de gran vertude. |
91:2 | tant' há en si gran vertud' | esperital. |
91:10 | non há i mui gran sazôn, |
91:26 | sofrían del todos gran coita mortal. |
92:3 | Ca de dar lum' há gran poder |
93:5 | Dest' un mui gran miragr' en fillo dun burgês |
93:14 | quiso Déus que caess' en el mui gran gafeen, |
94:43 | e foi gran tempo durar |
94:80 | nos fazen de gran maneira.” |
94:85 | E ela, con gran pavor |
94:98 | e contou-lles o gran ben |
94:105 | O convent' o por mui gran |
95:10 | que fez mui gran pẽedenç' en aquela ermida |
95:13 | ca a sa mui gran mercee nunca é falida |
95:31 | e fillárono aginna e con mui gran sanna |
95:33 | E pois est' houvéron feito, fezéron gran guérra, |
96:16 | per un gran mont' u companna estava |
96:48 | fezéron os frades vĩir gran gente, |
96:58 | aa Virgen déron porên gran loor. |
97:13 | ante si. Mas el con gran pesar |
97:26 | con mui gran med' en séu coraçôn, |
97:72 | lle perdõou e fez-lle gran ben, |
99 | Como Santa María destrüiu un gran póboo de mouros que entraran ũa vila de crischãos e querían desfazer as sas omágẽes. |
101:19 | trões que a gran Sennor |
102:6 | un gran miragre provado |
103:3 | E daquest' un gran miragre | vos quér' éu óra contar, |
103:18 | Atán gran sabor havía | daquel cant' e daquel lais, |
103:24 | o convent'.” E foi-se lógo | e achou un gran portal |
103:27 | Des i entrou na eigreja, | e houvéron gran pavor |
103:36 | nunca tan gran maravilla | como Déus por este fez |
103:37 | polo rógo de sa Madre, | Virgen santa de gran prez! |
103:39 | mais d' outra cousa que seja? | Ca, par Déus, gran dereit' é, |
104:5 | E daquest' un gran miragre | vos direi, que éu oí |
104:7 | Aquesto foi en Galiza | non há i mui gran sazôn, |
104:9 | e por quanto s' el casara, | tan gran pesar houv' entôn, |
104:10 | que con gran coita houvéra | o siso end' a perder. |
104:11 | E con gran pesar que houve | foi séu consello buscar |
104:33 | avẽo ên mui gran cousa | que vos óra contarei; |
104:43 | Entôn contou-lles o feito, | tremendo con gran pavor, |
104:46 | e a séu Fillo bẽeito, | chorando con gran prazer. |
105:1 | Gran pïadad' e mercee e nobreza, |
105:6 | gran miragre que vos quéro contar, |
105:11 | Quando a viu houv' entôn tan gran medo |
105:49 | cona donzéla. Porên tan gran dano |
105:59 | que houve dela gran dóo sen falla, |
105:60 | quand' esto soube, e mui gran pesar. |
105:73 | sofreu de fógo gran coita esquiva, |
108:18 | Merlín houve gran pesar |
108:23 | fez per séu mui gran poder, |
109:39 | Desto déron todos gran loor |
112:23 | en un batél a gran pẽa, |
114:3 | Dest' un gran miragre fez Santa María |
114:5 | gran fïança en ela e a servía |
114:16 | cona mui gran coita que dele tiínna, |
115:9 | no mund' en gran balança |
115:19 | gran maravilla féra |
115:37 | mui gran temp' estevéron |
115:116 | A madre con gran pesar |
115:117 | e con mui gran quebranto |
115:178 | con mui gran coita mortal; |
115:197 | o moç', e gran jornada |
115:206 | O moç' houve gran sabor |
116:6 | gran por un mercadeiro |
117:2 | dereit' é e gran razôn que lle seja tẽuda. |
117:7 | Esto teve un gran tempo; mas en tantas guisas |
117:18 | caeu en térra e jouve mui gran péça muda. |
118:28 | i vẽo lógo con gran devoçôn, |
119:3 | Desto direi un miragre, onde gran façanna |
119:5 | dun hóme que de dïabos ũa gran companna |
119:9 | mui gran mannãa jantando e cẽand' a nõa, |
119:17 | oiu como de peleja ou de gran perfía |
119:43 | téus pecados, e filla deles gran pẽedença |
121:4 | amostrou mui gran miragre | a Sennor de todo prez |
121:11 | Aquesto fez un gran tempo, | que non faleceu de ren |
121:18 | topou con séus ẽemigos | en meógo dun gran val, |
123:6 | alí u sobr' ele gran poder houvér. |
123:24 | ond' houvéron os frades mui gran pesar; |
124:1 | O que pola Virgen leixa | o de que gran sabor há, |
124:3 | E dest' un mui gran miragre | vos contarei, que oí |
124:7 | mui préto d' ambo-los mares, | do gran que corr' arredor |
124:12 | que a jajũou gran tempo. | Mas porque foi a Xerez |
124:38 | pola sa gran pïadade, | e sempre nos manterrá. |
125:25 | Daquelo que lles el disse | houvéron todos gran pavor, |
125:56 | que lle daría en arras | gran requeza que havía. |
125:67 | obridou-xe-lle a nõa; | mais la Reínna de gran prez |
126:17 | foi aquel hóme de tan gran door, |
127:3 | E desto mui gran miragre | vos direi que ũa vez |
127:10 | aa Virgen grorïosa | que del gran dereito dar |
127:13 | déu-ll' entôn a el por esto | de door un tan gran mal, |
127:43 | A mollér de sonnar esto | houv' ende mui gran sabor, |
127:47 | Quand' est' oíron as gentes, | mui gran maravilla ên |
128:37 | que con gran precissôn fossen | por aquela que espello |
128:51 | que o vilão metera | i con gran mengua de siso, |
129:5 | dũa gran saetada que preséra |
129:29 | de Salas, e mui gran sabor houvéron |
131:3 | E dest' un miragre, de que gran sabor |
131:25 | so ũa gran pena que o enserrou; |
131:28 | Con gran dóo foi ant' a Sennor de prez, |
131:38 | Sennor Jesú-Cristo per séu gran poder. |
131:47 | Porque en méu Fillo fías, o gran Rei, |
131:58 | gran prazer do feito, fez-lo parecer. |
131:59 | Dentro ena cóva gran gente meteu |
131:66 | sérvos nunca póden mui gran mal prender.” |
132:20 | e riqu' e de mui gran guisa; |
132:50 | que faría gran séu dano |
132:75 | un mui gran sono correndo |
132:78 | dormindo viu mui gran gente |
132:113 | estev' en gran coita féra, |
132:122 | Ca pero a gran beldade |
132:130 | e leixou a gran requeza |
132:132 | fillou de mui gran pobreza |
134 | Esta é como Santa María guareceu na sa eigreja en París un hóme que se tallara a pérna por gran door que havía do fógo de San Marçal, e outros muitos que éran con ele. |
134:7 | mui gran gent' assũada que sãidade |
134:26 | entrou na eigreja a de gran bondade. |
134:61 | mas pola vóssa gran mercee mandade |
135:8 | podedes gran gasallado |
135:14 | havían e gran sabor |
135:40 | gran dóo haver pód' ên. |
135:41 | Mas estes dous, que gran ben |
136:6 | por que prendeu porên mórte a mui gran viltança. |
136:9 | bẽeita, feita de mármor, de mui gran sobeja |
136:22 | que lle pareceu por sempre por gran demostrança. |
137:3 | E dest' un mui gran miragre direi que avẽo |
137:32 | Porên sãou a Reínna de gran pïadade |
137:39 | ca pero que gran sabor houvésse de querê-lo, |
138:14 | sacaron-ll' os ollos a gran traïçôn. |
138:22 | e caeu en un mui gran silvar entôn. |
138:50 | méu Fillo mais d' al, e con mui gran razôn; |
141:5 | u verá el e ela e sa gran vertude |
141:10 | dos gẽollos en térra dava gran ferida. |
141:20 | que bon hóm' éra, e houv' ên gran pïadade |
141:39 | a sa mercee fosse de tan gran vertude |
142:1 | Ena gran coita sempr' acorrer ven |
142:13 | e dun gran cólbe a à lle britou, |
142:27 | tornar, ca havía mui gran sabor |
142:49 | por este miragre que fez tan gran, |
143:11 | houv' i tan gran seca, por que fugir |
143:31 | e daquesta mui gran coita saír, |
143:42 | fez e delas tan gran chuvia saír, |
144:1 | Con razôn é d' haveren gran pavor |
144:4 | E dest' un gran miragre foi mostrar |
145:16 | avẽo gran fame por temp' e por guérra; |
146:6 | dun gran miragre que oí |
146:29 | El outrossí mui gran sabor |
146:54 | aquel lijado con mui gran |
149:24 | viu a que de Déus Madre | foi per sa gran cordura, |
152:3 | E dest' un mui gran miragre | mostrou por un cavaleiro |
152:12 | com' emendass' en sa vida, | e havía gran contenda, |
153:3 | gran mal lle verrá porên. |
154:16 | ou a Déus ou a sa Madre | darei mui gran saetada.” |
154:18 | suso escontra o céo; | e fez mui gran demorança |
154:31 | fillou mui gran pẽedença | e entrou en ôrdin fórte, |
156:25 | porque non podía nada | cantar, onde gran prazer |
156:31 | e oiu como cantavan | vésperas a gran lezer |
156:35 | E lóg' a da gran bondade |
157:3 | E daquest' un gran miragre | mostrou a ũus roméus |
157:24 | róga mui gran pïadade: | Porend' esta foi entôn |
158:3 | E de tal razôn vos quéro | contar un mui gran miragre, | que fez por un cavaleiro |
158:8 | e ele con mui gran coita | sempre de noit' e de día | Santa María chamava |
162:4 | e en lles havermos gran devoçôn, |
162:10 | óra un mui gran miragre que fez |
162:12 | en verdad', esta Sennor de gran prez |
162:21 | u esteve gran temp' assí; |
163:8 | polo gran mal que disséra, | e, par Déus, foi gran dereito; |
163:11 | Assí esteve gran tempo | que dalí non se mudava, |
164:4 | que i éra gran miragre, | porque sempre servidor |
164:23 | outrossí a de séu Fillo, | tan gran pesar ên mostrou. |
164:29 | chegou lóg' a si séu Fillo, | e esto foi gran sinal |
165:13 | que, se fillasse Tortosa, | gãaría i gran prez, |
165:19 | Quand' a gente de Tortosa | viron atán gran poder |
165:26 | e porend' en este feito | móstra algún gran sinal.” |
165:43 | O mouro, con mui gran medo, | lle respôs esta razôn: |
166:14 | pero tan gran temp' houvéra | os pés d' andar desafeitos. |
167:12 | Mais las mouras sobr' aquesto | lle davan mui gran contenda; |
167:26 | ca a sa mui gran vertude | passa per toda sabença. |
167:30 | Santa María e sempre | a houv' en gran reverença. |
168:20 | tan gran coita dele prendeu |
168:29 | rogando con gran devoçôn, |
168:36 | e a Reínna de gran prez |
169:25 | E depois a gran tempo | avẽo outra vez, |
169:26 | quand' el Rei d' Aragô(o)n, | Don James de gran prez, |
169:27 | a eigreja da Sée | da gran mezquita fez, |
169:42 | passou con mui gran gente, | aquesto verdad' é |
171:6 | un gran miragre que oí |
172:7 | Ca houve tan gran tormenta, | que o masto foi britado |
173:6 | onde gran tórto faredes, | se me ben non ascuitades. |
173:7 | Est' hóme d' Aragôn éra, | e havía tan gran mal |
173:8 | de pédra, que en gran coita | éra con ela mortal; |
173:20 | por este tan gran miragre, | e gran dereito faremos, |
173:22 | ca a sa gran lealdade | passa todas lealdades. |
174:14 | Mas tan gran door end' houve, | que se saiu d' ontr' a gente |
174:15 | e foi pera sa pousada | con gran door mui coitado; |
174:21 | que ll' en aquela gran coita | pos lógo sa meezinna, |
174:24 | muit' hei éu de ti gran dóo | de que ta lingua tallaste; |
175 | Como Santa María livrou de mórte ũu mancebo que enforcaron a mui gran tórto, e queimaron un herége que llo fezéra fazer. |
175:3 | Desto direi un miragre | de gran maravill' estranna |
175:42 | e me sofreu en sas mãos | pola sa gran caridade.” |
176:3 | E dest' un mui gran miragre | direi que oí dizer |
176:8 | e jazend' en tan gran coita, | prometeu lógo assí |
177:1 | Non vos é gran maravilla | de lum' ao cégo dar |
177:6 | e desto un gran miragre | vos quér' éu óra contar. |
177:12 | que o sennor, con gran sanna, | verdade non preguntou, |
178:32 | Quand' esto viu o meninno, | gran prazer ên recebeu |
179:25 | gran maravilla sobeja |
180:15 | o séu gran ben; e porend' encarnar |
181:6 | guérra con outro havía, | per que gran mestér ajuda |
181:10 | con muitos de cavaleiros | e mui gran gente mïúda. |
181:24 | que, pero gran poder éra, | lógo todos se venceron, |
181:29 | atán gran medo da sina | e das cruzes i preséran, |
183:15 | dos mouros que i havía | houvéron gran pesar ên, |
183:16 | e eno mar a deitaron | sannudos con gran desdên; |
183:17 | mas gran miragre sobr' esto | mostrou a Virgen que ten |
184:2 | tant' há en si gran vertude, |
185:23 | Desta maneira gran medo | a aquel mouro meteu |
185:56 | E os que dentro jazían | houvéron tan gran pavor |
185:72 | loores por sa bondade, | ca mui gran dereit' i han, |
186:12 | mais sa sógra lle quería tan gran mal, |
186:23 | Quand' el est' oiu, houv' ên mui gran pesar; |
186:35 | daquesta mollér que tan gran tórto fez, |
186:48 | levaron a don' a ũa praça gran, |
187:1 | Gran fé devía hóm' haver en Santa María. |
187:21 | hinos e cantigos todos a mui gran perfía. |
187:27 | que houve na térra gran fame mortal, |
187:31 | a gran mercee que vo-la Virgen fez |
187:41 | mui gran cousa d' ouro no altar, que reluzía. |
187:45 | que tan gran tesouro com' aquel sigo tragía. |
188:27 | E dest' a Santa María | déron porên gran loor |
188:30 | que a ta gran lealdade | non há nen haverá par.” |
189:22 | a Virgen, que aquel hóme | guariu de tan gran lijôn. |
191:3 | Dest' avẽo gran miragre, | per com' a mi foi mostrado, |
191:6 | en cima dũa gran pena, | ben en cabo da montanna. |
192:4 | desfaz a Virgen por séu gran saber. |
192:21 | e mui gran perfía |
192:28 | o séu gran poder. |
192:144 | nos a gran prazer |
193:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi e verdadeiro, |
193:6 | con gran gente per navío | por fazer a mouros guérra. |
193:7 | En ũa nave da hóste, | u gran gente maa ía, |
194:34 | con mui gran pavor de mórte. | Feito tan maravilloso |
196 | Como Santa María converteu un gentil que lle quería gran mal e fezéra ũa forma pera deitar ũa imagen do ídolo que adorasse, e saiu-lle ũa imagen de Santa María con su Fillo en braços. |
196:16 | sacerdote dos gentíis, | quería de gran maneira |
197:1 | Como quér que gran poder |
197:8 | e porend' un gran miragre | vos direi de razôn tal. |
198:7 | Naquel logar s' ajuntaron | d' hómees mui gran companna |
198:8 | que luitavan e fazían | gran fésta, a fór d' Espanna; |
200:33 | que con sa gran pïadade |
201:5 | que fez Santa María | de mui gran pïadade, |
201:8 | que éra de gran guisa | e apósta e béla |
201:11 | Assí o fez gran tempo. | Mas o dïabr' antigo, |
201:42 | e guarda-me do démo | e da sa gran perfía.” |
202:1 | Muito há Santa María, | Madre de Déus, gran sabor |
202:4 | que a un arcidïago | avẽo, que gran prazer |
202:28 | que lla tan ben acabara, | e con gran prazer chorou. |
202:32 | conteceu, non há gran tempo, | na cidade de París; |
203:7 | En servir Déus e os santos | havía mui gran sabor, |
203:15 | A cabo dũa gran péça | outra companna chegou |
204:7 | El daquel arcedïago | havía mui gran sabor, |
204:9 | e andando preegando, | vẽo-lle mui gran door, |
204:21 | e des i ar começaron | elas de mui gran lezer |
205:15 | que tragía gran companna | de mui bõos cavaleiros, |
205:20 | e os muros desfezéron, | ond' en gran medo metudo |
205:33 | e pero que mui gran fógo | de todas partes viínna, |
205:44 | a viron, e con gran dóo | alçaron a Déus as mãos |
205:46 | e desto quis Déus que fosse | un gran miragre mostrado. |
205:48 | se leixou vĩir a térra | sobr' un gran chão devasso |
206:3 | E daquesto un miragre | conteu, non há gran sazôn, |
206:9 | que por mui gran fremosura | de mollér o enganou, |
209:7 | E, como non devo haver gran sabor |
209:28 | que mostravan que havían gran pesar |
209:32 | esta Virgen santa, Sennor de gran prez, |
210:19 | gran verdade vos digo. |
211:8 | fez un gran miragr' en ũa cidade |
211:10 | achei de gran gente que i havía. |
211:16 | e durou atẽ́ena mui gran sésta; |
211:38 | e fezéron mél a mui gran perfía. |
212:31 | A dona con mui gran medo | do marid' esmorreceu, |
212:41 | e passand' assí per ela, | a dona con gran door |
213:39 | e non queiras que éu moira | a gran tórt' e sen dereito, |
213:48 | E pois que ũa gran péça | en aquel logar estavan, |
213:56 | E o démo lles dizía: | “Mui gran tórto me fazedes, |
213:60 | cuidando ben que corría | depós el per un gran chão |
213:61 | e que lle dava gran cólbe; | mas saiu-lle tod' en vão, |
213:63 | Demais en un gran barranco | caeu con el o cavalo, |
213:65 | e el por un mui gran tempo | nono podían sãá-lo, |
214:11 | Dous hómes dados jogavan | a gran perfía provada, |
214:42 | ca per ti a hei cobrada | e por ta gran pïadade.” |
215:1 | Con gran razôn é que seja | de Jeso-Crist' amparada |
215:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi, que na fronteira |
215:14 | a tiínnan a fronteira | en mui gran coita provada. |
215:23 | eno braço e tallou-lle | del ũa mui gran partida. |
215:44 | que teve tod' este feito | por gran maravilla féra |
216:4 | que éu oí, dũa dona | que fillava gran prazer |
217:7 | E dest' un mui gran miragre | mostrou, per com' aprendí, |
217:10 | na eigreja u os outros | entravan a gran sabor. |
217:22 | e disse quanto leixara | a dizer con gran door. |
217:27 | Quand' aquesto viu a gente, | houvéron gran devoçôn, |
218:11 | E dest' assí gran tempo | foi end' atán maltreito, |
218:15 | El en esto estando, | viu que gran romaría |
218:20 | e ar da outra parte | a sa gran pobridade; |
218:21 | pero porque havían | dele gran pïadade, |
219:7 | Ena térra de Toscana | ũa gran cidad' há i |
220:3 | Ca muito é gran dereito, | quen d' ángeos é servida |
221:7 | E porend' un gran miragre | direi, que avẽo quando |
221:13 | vĩir e que o amava | a gran maravilla féra. |
221:22 | dos séus fillos e dos nétos | mui gran prazer recebía. |
221:27 | E oiu falar de Onna, | u havía gran vertude; |
221:31 | Quantos la ir assí viron | gran pïadad' end' havían, |
221:37 | ca a mórte ja vencera | sa vida sen gran baralla. |
222:31 | Mais agora oïredes | todos a mui gran façanna |
224:3 | Ant' é con mui gran razôn, | a quen parar i femença, |
224:18 | muito en Santa María; | mais havía gran tristura |
225:3 | E daquest' un gran miragre | vos será per mi contado, |
225:12 | ena gran fésta d' Agosto, | desta Sennor mui comprida |
226:7 | Ena Gran Bretanna foi ũa sazôn |
226:14 | mais quis Déus por ela gran cousa mostrar. |
226:41 | que dalí saíssen polo gran poder |
226:49 | e o convento lles contou o gran ben |
227:4 | que fez un mui gran miragre | que creo, se Déus m' ajude, |
227:11 | E en gran coita jazendo, | cada noit' e cada día |
227:21 | da gran fésta que fazían | na térra u el morava |
228:4 | gran miragre por un hóme | que un séu múu havía |
228:7 | Este mal a aquel múu | per gran door lle vẽéra |
228:9 | e porende no estabro | un mui gran tempo jouvéra |
228:23 | e veredes maravilla | estranna con gran proveito |
229:3 | E dest' un mui gran miragre | avẽo, tempo há ja, |
229:23 | Pois soubéron os da térra | esto, déron gran loor, |
230:12 | e con Déus há tan gran poder |
231:3 | Mui gran vertude provada |
231:7 | Ar mui gran sen ll' houve dado |
231:14 | en que gran custa prendía. |
231:35 | Mai-la da gran pïedade, |
231:36 | mui saj' e de gran bondade, |
232:6 | e daquest' un gran miragre | vos quér' éu óra dizer. |
233:40 | da térra este miragre, | mui gran prazer end' houvéron; |
234:3 | Ca macar é mui gran cousa | de fazer mudo falar |
235:2 | assí quen nono gradece | faz falssidad' e gran mal. |
235:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi desta razôn, |
235:26 | e d' hoi mais mui ben te guarda | de gran pecado mortal.” |
235:53 | se moveu con mui gran gente; | mas depois foi mais cortês, |
235:57 | que fillasse gran vingança | daqueles que éran séus |
235:63 | E pois saír de Castéla, | el Rei con mui gran sabor |
235:86 | de séu Fill' e que nos guarde | do mui gran fógu' ifernal. |
236:3 | E dest' un mui gran miragre | Santa María mostrou |
237 | Como Santa María fez en Portugal na vila de Santarên a ũa mollér pecador que non morresse ta que fosse ben confessada, porque havía gran fïança en ela e jujũava os sábados e as sas féstas a pan e agua. |
237:30 | pelos cabelos a tirou | do caminn' a gran pẽa; |
237:41 | El con gran despeito travou | dela, e ameúde |
237:45 | Sennor, Sennor de gran poder, | valla-m' a ta bondade, |
237:57 | Esbullou-a aquel ladrôn | falsso con gran loucura, |
237:91 | da Virgen o gran poder séu, | e ja o ben veedes |
238:28 | do mundo, mui gran despeito | houve daquel traedor; |
239:1 | Guardar-se deve tod' hóme | de jurar gran falssidade |
239:4 | dun gran miragre e contar, |
239:12 | dizendo: “Gran torpidade |
239:51 | mi consello, ca fiz gran mal, |
239:53 | por Déus gran mentira mortal; |
239:64 | todos e con gran devoçôn, |
240:27 | ena loar, e farán gran razôn; |
241:6 | direi-vos un miragre | en que hei gran creença, |
241:22 | servindo gran companna | de donas e fremosa, |
241:69 | Ambos fillaren ôrdin | tevéron por gran viço, |
242:3 | E d' ela fazer aquesto | há gran poder, a la fé, |
242:7 | E dest' un mui gran miragre | vos quér' éu óra contar |
242:23 | E estev' assí gran péça | do día, com' apres' hei, |
243:7 | mostrou cabo Vila-Sirga | per ũa mui gran geada, |
244:1 | Gran dereit' é que mal venna | ao que ten en desdên |
244:3 | E daquest' un gran miragre | en Laredo conteceu, |
245:6 | dereit' é que na gran coita | valla ao pecador. |
245:18 | havía gran confïança | na Madre do Salvador. |
245:54 | que se levantar podésse, | mais houvéron gran pavor. |
246:25 | e con gran medo que houve, | lógo dalí recodiu |
246:26 | e foi-se pera a vila, | mas non de mui gran vagar. |
246:36 | com' éu tan gran ben fezéstes?” | Respôs-ll' ela volontér: |
247:20 | creendo que en ti éste | mui gran vertude sobeja; |
248 | Como dous marinneiros se querían matar en Laredo ant' o altar de Santa María, e pola sa gran mercee guardó-os que se non matassen nen se ferissen. |
248:5 | E de tan gran pïadade | un miragre direi ên |
251:1 | Mui gran dereito faz | d' o mund' avorrecer |
251:3 | En térra de Proença | un gran miragr' achei |
251:4 | escrito que fezéra | a Madre do gran Rei; |
251:84 | éra, loou porende | o gran Déus d' Irraél |
252 | Como Santa María guardou ũus hómẽes que non morressen dejuso dun gran monte de arẽa que lles caeu dessuso. |
252:1 | Tan gran poder a sa Madre | déu eno fondo da térra |
253:13 | sempr' havía gran fïança; | mais a Sennor pïadosa |
253:51 | a vóssa mui gran mercee | e non a mia desmesura |
254:3 | E dest' avẽo en França | un gran miragre provado, |
255:12 | por sa gran folía. |
255:29 | con séu genrro; pero a gran tórto, |
256:3 | E dest' un mui gran miragre | vos quéro dizer que vi, |
256:17 | e havía tan gran féver, | que quena viía entôn |
256:26 | as sas mãos e os pées, | ca mui gran pról me terrá.” |
258:18 | que lle vẽéron i póbres | con gran fame demandar |
258:27 | E ela con gran vergonna | diss' ao fillo: “Par Déus, |
258:41 | daquela que a servía, | e dando-lle gran loor |
261:32 | o podésse; ca viu gran lum' entrar |
262:3 | E daquest' un gran miragre | fezo a Virgen, que sól |
262:40 | que por outros trobadores | mostrasse tan gran sinal |
263:9 | E daquest' un gran miragre | mui préto de Santandér |
263:10 | fez a Virgen, en Cudejo, | dun hóme que gran mestér |
263:25 | que tan tóste gran saúde | no córpo receberás. |
264:10 | fez en Costantinópla, | u gran tórto prendía. |
264:11 | Ca os mouros vẽéron | cercá-la con gran brío |
264:12 | per mar con sas galéas | e con mui gran navío; |
264:15 | Assí que os crischãos | con mui gran cuita féra |
264:34 | que contra o téu Fillo | fillan tan gran perfía.” |
265:40 | E o Emperador, poi-lo viu, mui gran |
265:50 | houvéssen mui gran part' e mui gran quinnôn. |
265:110 | cantou sa missa e fez gran precissôn. |
266:16 | mui gran gente que i éra, | conteceu assí entôn |
266:17 | que caeu ũa gran trave | sobre la gente; mas non |
266:22 | que non matass' ou ferisse | e fezésse gran sinal. |
267:27 | Mais pela costeira do gran mar d' Espanna |
267:28 | ind' aquela nave con mui gran companna, |
267:40 | del ũa gran péça pelo mar, sen falla; |
267:48 | tu que és Sennor santa de gran vertude; |
267:63 | E fez entôn i gran maravilla féra, |
268:1 | Gran confïança na Madre | de Déus sempr' haver devemos |
268:3 | Ca o que gran confïança | en ela houvér, sen falla |
268:8 | éra natural, havía | na Virgen gran confïança; |
268:25 | per ti desta mia gran coita | que éu padesqu' e sobeja, |
269:3 | Dest' un gran miragre fezo | por ũa bõa mollér |
269:7 | Aquesta mollér havía | un fillo que mui gran ben |
269:19 | na voontad' e per sinas, | esto con gran devoçôn. |
270:7 | Con gran dereito todos | a devemos loar, |
270:19 | Gran merce' ao mundo | fez por esta Sennor |
270:20 | Déus, e mui gran dereito | faz quen é servidor |
271:20 | éu hei tan gran esperança | na Virgen espirital |
273:15 | Ond' avẽo na gran fésta | desta Virgen en Agosto |
273:17 | o altar e disse lógo: | “Par Déus, muit' é gran dẽosto |
273:38 | e mais lágrimas choraron | ca chẽo un gran botello. |
274:7 | Por fazer esta garnacha | estev' ũa gran sazôn |
275:1 | A que nos guarda do gran fógu' infernal |
275:2 | sãar-nos póde de gran ravia mortal. |
275:16 | que logar éste de mui gran devoçôn, |
275:21 | passaron con eles un río mui gran |
275:49 | como Sennor mui nóbr' e de mui gran prez |
276:45 | mais ant' a luz gran sabor |
277:3 | E dest' un mui gran miragre | demostrou Santa María |
277:6 | haver gran gente de mouros | que s' ên foron, e foi ben. |
278:1 | Como sofre mui gran coita | o hóm' en cégo seer, |
278:2 | assí faz gran pïadade | a Virgen en ll' acorrer. |
278:6 | pera quen en ela fía | de gran sabor i haver. |
278:34 | llo déra en Vila-Sirga | pelo séu mui gran poder. |
279:4 | A tan gran mal e a tan gran door, |
279:12 | que me faz a mórt', ond' hei gran pavor, |
281:35 | El andando por do démo | passou ũa gran sazôn; |
282:1 | Par Déus, muit' há gran vertude | na paravla comũal |
282:3 | Ca muito é gran vertude | e pïadad' e mercee |
282:27 | Quand' est' oiü o padre | e a madre, gran loor |
283:11 | un gran miragre que achei |
283:12 | que fez a Madre do gran Rei |
283:22 | aas gentes que “gran folía |
284:21 | e tan gran pról ll' havía | fazer mal come ben. |
285:7 | e gran crerizía |
285:19 | Un sobrinn' est' abadessa haví', a que mui gran ben |
285:51 | Outro día gran mannãa, atanto que a luz viu, |
285:54 | como non saiu a ele, de que mui gran querela |
285:63 | que tan gran folía |
285:67 | A monja con mui gran coita de con séu amigo s' ir, |
285:85 | mui grandes e mui fremosos. Mas a Virgen, que mui gran |
285:90 | e como começaste | atán gran bavequía |
286:15 | que el fazendo sas prézes, | un gran can per i passou |
286:31 | Todos quantos esto viron | déron lógo gran loor |
287:3 | E daquest' un gran miragre | vos direi, se vos prouguér, |
287:20 | mais o falsso, que havía | gran sabor de a matar, |
287:28 | e deitou-a no mar lógo, | ca lle quería gran mal; |
288:3 | E dest' un mui gran miragre | vos contarei mui fremoso, |
288:26 | que a sa gran fremosura | mais ca o sól esprandece.” |
288:34 | do gran ben do paraíso, | ca a eles pertẽece. |
289:8 | de San Quireze segava | ũa messe per gran sésta, |
289:25 | lle valess' e non catasse | aa sa gran neicidade, |
289:26 | e que daquela gran coita | o tirasse sen tardança. |
290:25 | Bẽeito seja o que gran prazer |
291:18 | houve gran medo da mórte, | e começou-s' a nembrar |
291:28 | acorreu ena gran coita, | por mercee, mia Sennor, |
291:32 | fez ũu cantar que disse | a gran mercee que fez |
291:43 | El, pois que se viu en salvo | pela Madre do gran Rei, |
291:46 | este feito que hajades | gran sabor de a honrrar. |
292:4 | a Virgen Santa María | un mui gran miragre fez |
292:71 | E en catar a omagen | havía mui gran sabor, |
292:78 | dizend': “É gran maravilla | como do dedo lle sal.” |
293:1 | Par Déus, muit' é gran dereito | de prender grand' ocajôn |
293:6 | avẽo mui gran miragre, | onde fiz cobras e son. |
293:14 | remedillo fazer, onde | recebeu mui gran lijôn. |
293:20 | con gran sandez o astroso | a remedar-a cuidou. |
293:30 | son tan muitos, que aquesto | mi avẽo con gran razôn.” |
293:34 | e tornó-o mui ben são; | por que mui gran devoçôn |
293:38 | vẽo lóg' aa eigreja | e fez ende gran sermôn. |
294:1 | Non é mui gran maravilla | seeren obedïentes |
294:3 | Onde vos rógo, amigos, | que un gran miragr' ouçades |
294:12 | e perdendo aos dados, | creceü-ll' ên tan gran sanna |
294:13 | que fez ũa gran sandece, | e oíd' óra quamanna, |
294:19 | éran come senllos livros | de mui gran sinificança, |
295:3 | E daquest' un gran miragre | vos quér' óra retraer |
295:17 | e faz i mui gran dereito; | ca según diz San Matéus |
296:7 | E dest' un gran miragre | óra vos contarei |
296:12 | sempr' ant' o altar dela | con mui gran devoçôn, |
297:11 | E pois a sa gran vertude | assí ést' aparellada |
298:3 | Gran vertude faz en doentes sãar, |
298:8 | que en Seixôn fez a Madre do gran Rei; |
298:22 | entrou na eigreja, e con gran pavor |
298:26 | que houvéron todos ên mui gran temor. |
298:28 | gran péça a tev'; e pois se levantou |
298:47 | soon de gran coita que mi o démo dá |
299:9 | e en loá-la gran sabor prendía; |
299:19 | que trages, ca fazes i gran folía |
299:30 | que lle diss' assí en mui gran desdên: |
301:3 | E daquest' un gran miragre | demostrou ũa vegada |
301:14 | dos coitados, tu me guarda | de tan gran malaventura |
301:20 | dos céos con gran companna | d' ángeos que sigo tiínna, |
302:3 | E dest' un mui gran miragre | vos direi que me juraron |
302:7 | Este con outra gran gente | vẽo i en romaría, |
303:15 | atán gran medo havía | dela, que sól non ousava |
303:19 | Onde un día ll' avẽo | que fez mui gran travessura, |
303:20 | por que aquela sa tía | houve dela gran rancura |
304:9 | en que há ben cinc' altares, | u gran vertude sobeja |
305:5 | gran pról de vóssa fazenda | vos terrá, se vos guardardes |
305:25 | un cambiador que cambiava | d' haver mui gran quantidade, |
305:39 | Ela havendo na Virgen, | Madre de Déus, gran fïança, |
305:61 | por tan fremoso miragre, | e con gran prazer choraron |
306:1 | Por gran maravilla tenno | de null' hóme s' atrever |
306:7 | E daquest' un gran miragre | avẽo, per com' oí, |
307 | Como Santa María tolleu ũa gran tempestade de fógo en térra de Cecilla. |
307:4 | un mui gran miragre a Sennor de prez |
307:11 | En aquesta térra un mui gran mont' há |
307:14 | chamas aas vezes, ond' han gran pavor |
307:20 | vólta con gran pédra, e ar outrossí |
307:26 | a ũu bon hóme con gran resprandor. |
307:32 | foi en visôn, muito houve gran prazer; |
307:36 | e depois cantó-o con gran devoçôn; |
308:3 | E dest' un mui gran miragre | vos quér' éu óra mostrar |
311:10 | por un hóme que a sempre | servía con mui gran fé. |
311:47 | Quand' esto viron as gentes, | déron todos gran loor |
312:7 | E daquest' un gran miragre | fez apósto e fremoso, |
312:34 | o sen a perder houvéra | e caer en gran loucura. |
312:62 | daquel feito; e porende | caeu en mui gran tristura. |
313:9 | connoceredes de cérto | que sabença do gran Rei, |
313:14 | ca éu de loar séus feitos | hei sabor e gran prazer. |
313:16 | pelo mar en gran tormenta, | e quanta gent' éra i |
313:17 | estavan en mui gran coita; | e, assí com' éu oí, |
313:27 | Todos en perígoo éran | e en gran coita mortal, |
314:6 | En Segóvia est' avẽo, | e non há mui gran sazôn, |
314:11 | e de se tẽer viçoso | havía mui gran sabor; |
315:24 | Quand' esto viu a madre, | houv' ên tan gran rancura, |
316:39 | de gran prazer que havía, | ca aquest' avĩir sól |
317:3 | Como s' achou, non há i mui gran sazôn, |
317:10 | de gentes entôn mui gran romaría |
317:13 | gran gent', e des i |
317:42 | e ena pórta gran couce dar ía. |
317:54 | viveu gran temp' e per pórtas pidía. |
318:2 | muito será gran dereito | se ll' ende pois mal vẽér. |
319:36 | dalí a Terena, gran dóo fazendo |
319:53 | A companna toda gran lediça féra |
319:59 | Séu padr' e sa madre gran prazer houvéron |
320:8 | pela sa gran loucura, |
320:10 | cona sa gran cordura. |
320:28 | fazendo gran folía, |
321:4 | o enferm' en grandes tempos, | sãa per sa gran vertude |
322:10 | un gran miragre que fezo | esta Sennor muit' honrrada. |
322:15 | Ca el gran comedor éra | e metía os bocados |
322:23 | Assí esteve gran tempo | que sól comer non podía |
323:5 | E porend' un gran miragre | direi, se Déus me defenda, |
323:15 | e depenou séus cabelos | e fez por ele gran dóo |
323:45 | bẽeizeron o séu nome | e gran fésta lle fezéron, |
324:3 | Daquest' un mui gran miragre | vos direi, sen ren mentir, |
324:13 | e porend' el Rei e todos | havían gran devoçôn |
324:39 | El Rei e quantos i éran | déron porên gran loor |
325:15 | Aquesta natural éra | do gran reino de Sevilla, |
325:35 | A moura con mui gran sanna | mandou-as lógu' essa hóra |
325:47 | A pouco rato pois esto | viu gran péça de crischãos |
325:53 | e viu estar ajuntada | i mui gran gente sobeja, |
325:66 | e o sancristán tan tóste | a gran campãa tangía. |
326:8 | un gran miragre que fez ũa vez |
327:2 | muito per faz gran folía | quen lle vai o séu furtar. |
327:7 | Mas este foi muit' apósto | e feito con gran razôn; |
327:9 | a ũa eigreja súa, | feita des mui gran sazôn, |
327:23 | E con mui gran coita féra | que havía de door, |
327:28 | e dun gran pano de lenço | fez lóg' o altar cobrir. |
328:7 | E desto mui gran miragre | a que éste Madr' e Filla |
328:8 | mostrou, e mui saboroso | d' oír a gran maravilla, |
328:14 | tant' é, que de dur sería | en un gran día contado. |
328:20 | en que entran muitas aguas | e per que ven gran navío; |
328:21 | o outro é Guadalete, | que corre de mui gran brío; |
328:25 | que Çalé britaron toda, | gran vila e muit' honrrada, |
328:35 | e ar dizer-ll' outro nome, | de que han gran desconórto |
328:37 | de que ven a nós gran dano | e a vós fazen i tórto. |
328:39 | El Rei, quand' oiu aquesto, | houve gran sanna provada, |
328:51 | Ond' el Rei en mui gran coita | éra daquesto, sen falla, |
328:65 | mas por meter paz na térra | e por desvïar gran dano |
328:68 | d' outras aldeas que éran | do Gran Mar todas na beira, |
329:1 | Muito per é gran dereito | de castigado seer |
329:9 | que de mouros mui gran gente | vẽéron correr alí |
329:10 | tod' en redor pela térra | e mui gran dano fazer. |
329:24 | tod' esto da Virgen santa | tẽen que gran verdad' é; |
329:29 | leixou ir os outros todos | e foi en mui gran desdên |
329:36 | e acharon este mẽos, | e houvéron gran pavor |
331:16 | Mais o moç' a pouco tempo | dũa gran féver morría; |
331:35 | que con gran coita o siso | pérden os que mui coitados |
332:1 | Atán gran poder o fógo | non há per ren de queimar |
332:4 | e de queimar toda cousa | lle foi dar tan gran poder, |
332:15 | As donas daquel convento | todas mui gran devoçôn |
332:21 | por gran frío que fazía, | e ar deitaron lógu' i |
332:44 | por vos mostrar gran miragre | que óra conteu a min; |
333:42 | ũa noite de sa térra | foi i mui gran romaría. |
334:6 | dun mui gran mal que havía, | que lle fezéran fazer. |
334:7 | Este, per quant' hei apreso, | en Aroches gran sazôn |
334:26 | e a mi e a téu amo | farás óra gran prazer.” |
335:9 | e o que non cree esto | muito per faz gran sandece |
335:11 | E de tal razôn com' esta | mostraron gran maravilla |
335:59 | Entôn aquel bõo hóme | seve gran péça cuidando |
335:65 | que ll' a verdade disséssen, | e fezo-lles gran promessa. |
336:7 | E daquest' un gran miragre | que oí dizer-vos quéro, |
336:9 | a Virgen mui grorïosa, | de que gran merce' espéro; |
336:45 | o cavaleiro que ante | con gran luxúri' ardía |
337:1 | Tan gran poder há a Virgen | aos da térra guardar |
337:3 | E daquest' un gran miragre | direi, onde devoçôn |
338:12 | E porend' o hóme bõo | atán gran ben lle quería |
338:25 | que é de Santa María, | u gran vertude sobeja |
338:26 | móstra de sãar enfermos, | ond' han feit' un gran volume. |
339:39 | Aos da nave foi entôn gran ben |
339:55 | na eigreja da Madre do gran Rei, |
340:43 | téu ben e ta gran mesura? |
340:53 | mais pela ta gran cordura |
341:1 | Com' há gran pesar a Virgen | dos que gran pecado fazen, |
341:5 | por que ao gran joízo | non vaamos con vergonna |
341:22 | e os que me mezcran vósco, | par Déus, mui gran tórto fazen.” |
341:23 | Disse-ll' el: “A min disséron | que me fazedes gran tórto, |
341:24 | e tan gran pesar hei ende | que querría seer mórto; |
341:29 | e sequér en un gran fógo | en meo daquela praça |
341:66 | miragres eno gran livro, | en que outros muitos jazen. |
342:6 | gran poder há no começo | ben come no acabar. |
342:24 | e alí sé hoge día, | en que han gran devoçôn |
343:9 | que fezo un gran miragre | de que vos dizer querría |
343:13 | aos séus, fillou-a fórte- | mente a gran maravilla, |
343:22 | feziste, que gran dereito | faría quen te matasse. |
343:26 | ca mui gran pavor havía | que o chus non dẽostasse. |
343:29 | ond' havían gran vergonna | e porên se receavan |
344:5 | E dest' un mui gran miragre | direi, e ben m' ascuitade, |
344:9 | conteceu ũa vegada; | e mui gran sabor me filla |
344:11 | Gran cavalgada de mouros | saiu pera os crischãos |
345 | Como Santa María mostrou en visôn a ũu Rei e a ũa Reínna como havía gran pesar porque entraron mouros a sa capéla de Xerez. |
345:3 | E desta gran maravilla | un chanto mui doorido |
345:6 | dos mouros como gãaron | Xerez con séu gran poder. |
345:86 | con mui gran precissôn fosse, | según devía seer. |
346:4 | que fezo Santa María, | a Madre do gran Déus véro |
347:4 | e porrei-o con os outros, | ond' un gran livro é chẽo, |
347:11 | E con gran coita d' havê-lo, | foi fazer sa romaría |
347:33 | gran dóo por el sobejo; | e pois a missa disséron, |
348 | Como Santa María demostrou a ũu rei que trobava por ela gran tesouro d' ouro e de prata. |
348:5 | contra un rei que de gente | levava mui gran companna |
348:21 | sei ben, ca mui gran tesouro | te darei que ascondudo |
348:29 | e disso con mui gran coita: | “Santa María me valla, |
348:30 | porque a minguar non haja | de fazer gran mal a mouros.” |
350:14 | cona ta mui gran vertude, |
350:45 | porque a gran deïdade |
350:49 | e de mui gran falssidade |
351:7 | Ena sa fésta d' Agosto | mui gran gente ven alí |
351:12 | gran gent' a aquela fésta, | e cada ũu punnou |
351:23 | Ond' ũa gran cuba chẽa | de vinno pararon tal |
352:2 | e grandes, ca há vertude | do mui gran Déus sen mesura. |
352:27 | E quando chegou a Touro | houv' outro gran desconórto |
352:37 | que ll' amostrou essa noite | mui gran mercee sobeja, |
353:19 | E con mui gran pesar desto, | un deles, que lle ficou, |
353:31 | E tan gran ben lle quería | que ameúde veer |
354:12 | trebellando e saltando, | onde gran prazer havía |
354:13 | aquel Rei; e por aquesto | atán gran ben lle quería |
354:14 | que tiínna que fezéra | Déus en dar-lla gran mercee. |
354:24 | E quantos alí estavan | houvéron gran desconórte; |
355:2 | na mui gran coita que haja | seer-ll-á galardõado. |
355:26 | seer do que prometudo | hei mui gran temp' há passado.” |
355:33 | El foi mui maravillado | e disse-ll' en mui gran sanna: |
355:53 | mais digo-vos gran verdade; | e porend' outro consello |
355:55 | Ela houve gran despeito | del por esto que disséra, |
355:71 | Porên, Virgen grorïosa, | Madre de gran pïedade, |
355:73 | vei como moir' a gran tórto, | ca tu sabes a verdade |
356:1 | Non é mui gran maravilla | se sabe fazer lavor |
356:16 | fez vĩir ũa gran chẽa | d' agua que pelo portal |
357:8 | alí por cobrar saúde, | e que mui gran coita féra |
358:2 | non vos é gran maravilla | se x' ela a si ajuda. |
358:4 | gran miragr' a Grorïosa, | que será per min contado, |
359:3 | E daquest' un gran miragre | avẽo en un logar |
359:13 | Estes ambos o servían | muito, de que gran sabor |
359:14 | havía o hóme bõo, | e fazía gran razôn. |
359:34 | quiséssen i, o veerían. | E eles de gran randôn |
359:35 | foron lógo sen tardança, | e acharon con mui gran |
361:3 | E dest' un mui gran miragre, | méus amigos, vos direi |
361:5 | que foi e é gran verdade, | ca por assí o achei |
361:7 | a loor da Virgen santa, | a Sennor de mui gran prez, |
361:15 | En esta tan gran vertude | meteu Déus, com' aprendí, |
361:17 | tiínnan por gran dereito | de pedir-lle, que lógu' i |
361:24 | que quen quér que a viía | en ela gran devoçôn |
361:28 | Santa Igreja gran fésta, | que as monjas por solaz |
361:32 | do leito pousaron todas, | e seend' a gran sabor |
361:36 | porque tan gran maravilla | lles quiséra Déus mostrar |
362:9 | e en servir sempr' a Virgen | havía mui gran sabor; |
362:25 | ca éran i sas reliquias | desta Sennor de gran prez, |
364:3 | Desto direi un miragre | que eno gran Pórt' avẽo |
364:7 | Alí fazían eigreja | en que lavrava gran gente |
365:1 | Ben tira Santa María | pela sa gran pïedade |
365:14 | mente a noit' e o día | por súa gran neicidade. |
365:23 | pareceu-ll' a Glorïosa | con d' ángeos gran companna |
365:27 | e verá aqueste monje | que anda en gran loucura |
365:30 | e quen non cree aquesto | ment' e faz gran falsidade.” |
366:12 | E el Rei mui mal doente | foi i a gran maravilla, |
366:20 | mais levou outra gran gente | de mui bõos falcõeiros |
366:41 | aa Virgen do gran Pórto, | de que falar muit' oíron, |
367:6 | con gran door, sãa-o todavía. |
367:24 | el Rei houv' entôn mui gran voontade |
367:25 | d' ir a logar u tan gran santidade |
367:28 | E macar ll' o tempo fez mui gran guérra, |
368:25 | que chaman o Gran Pórto; | e pois que i chegares, |
369:4 | a ũa mollér mesquinna, | e de gran coita tirasse. |
369:5 | E de tal razôn com' esta | vos direi un gran miragre, | sól que me ben ascoitedes, |
369:42 | mas non achou nemigalla, | pero a andou buscando; | e foi en gran coita féra |
369:49 | A mollér, quando viu esto, | con mui gran coita chorando | diss': “Ai, Virgen glorïosa, |
369:64 | en ti, cona mui gran coita, | que se ben non conortasse.” |
369:65 | Ela havendo gran coita | e fazendo mui gran dóo, | vẽo a ela sa filla |
369:90 | e déu-llo. E ele, lógo | que o houve connosçudo, | fillou-se-ll' ên mui gran medo; |
371:12 | os ũus en romaría, | havend' i gran devoçôn, |
371:30 | porên livra-me de mórte | pelo téu mui gran poder.” |
371:32 | dun gran saco de farinna | e deitou-s' en el de pran |
372:3 | E dest' un gran miragre | direi, se vos prouguér, |
375:29 | mui gran coita e soubéra |
376:3 | Ca non é gran maravilla | d' enderençar, ben sabiades, |
376:7 | E dest' un mui gran miragre | avẽo ũa vegada |
376:15 | Porend' el Rei o amava, | e gran dereito fazía. |
377:2 | ajuda-o per que vença | gran braveza e perfía. |
378:1 | Muito nos faz gran mercee | Déus Padre, Nóstro Sennor, |
378:18 | mostrou i sa gran vertude, | ca sempre fez o mellor. |
378:49 | e pois foron na igreja | da Raínna de gran prez, |
379:3 | Dest' avẽo no gran Pórto | que el Rei pobrar mandava, |
379:7 | do mundo pera gran vila | fazer ou mui gran cibdade. |
379:8 | E el Rei de veer esto | havía gran soïdade; |
380:38 | havemos gran razôn, |
381:10 | con que muito s' alegrava | e prendía gran prazer. |
381:15 | Ca enfermou o meninno | dũa gran féver mortal, |
381:19 | Sa madre, pois viu que mórto | éra, ũa gran vóz déu |
381:23 | Da gran vóz que déu a madre | quando a Virgen chamou, |
382:5 | Déus porque há gran vertude, | e Rei por séu gran poder, |
382:8 | gran miragr' a Santa Virgen | do Pórto, cabe Xerez, |
382:31 | con gran coita que havía | quis al Rei entrar porên; |
382:40 | do gran Pórt', éu lle prometo | que lle darei como quér |
383:2 | aos séus Santa María, | Sennor de mui gran mesura. |
383:27 | fazendo mui gran morada | en Acre; non i ficaron, |
384:1 | A que por mui gran fremosura | éste chamada Fror das frores, |
385:1 | De toda enfermidade | maa e de gran ferida |
385:11 | E tan gran sabor havían | os hómes de que sãava |
386 | Como Santa María avondou de pescado al Rei Don Afonso con mui gran gente que convidara en Sevilla. |
386:2 | ar avondou de pescado | un rei con mui gran companna. |
386:8 | fez ajuntar mui gran corte; | esto foi no tempo quando |
386:36 | en convidar tan gran gente, | e pescado non tẽedes.” |
389:19 | E con gran coita sobeja | que a madre del havía |
390:7 | gran sabor. |
391:3 | Desto direi un miragre | que eno gran Pórto fez, |
391:4 | que é séu desta Reínna | glorïosa de gran prez, |
391:11 | Ond' avẽo ũa noite | que gran door a fillou |
392:1 | Macar é Santa María | Sennor de mui gran mesura, |
392:7 | E dest' un mui gran miragre | avẽo eno gran Pórto, |
392:17 | Madre de Déus, do gran Pórto; | mais foi preso muit' aginna, |
392:18 | e ant' o alcaide vẽo | por sa gran malaventura, |
392:36 | fazede de min justiça, | ca jurei gran falsidade; |
392:37 | porên non vos detennades | en destrüír gran maldade, |
393:7 | Desto mostrou no gran Pórto | mui gran maravilla féra |
393:14 | d' abril, e ena igreja | entraron con gran conórte, |
393:20 | cousa que de bever fosse, | e tan gran coita sofrera, |
398:3 | Ca o día da gran Cẽa, | pois houv' os pées lavados |
398:8 | gran miragre no séu Pórto, | que ant' o séu nom' havía, |
398:23 | Enquanto os el buscava | con mui gran coita sobeja, |
399:33 | mais contra todas tas coitas | darei gran conórte; |
401:6 | nen eno gran jüízio | entre migu' en razôn, |
401:20 | Judas, que foi gran tempo | cabdélo dos judéus. |
401:29 | tẽen e en Espanna | gran part' a méu pesar, |
401:58 | nen outro gran consello | sen ant' i comedir, |
401:64 | pouco por gran vileza | e vergonna non han, |
401:74 | e que non haja medo | do gran fógu' infernal, |
401:76 | e d' amigu' encubérto, | que a gran coita fal, |
402:8 | mais catad' o gran ben que en vós jaz; |
402:12 | mais catad' o gran ben que vos Déus déu; |
403:59 | pesar de gran tristura |
403:60 | e de gran dóo chẽo |
405:34 | ven i e gran crerezía |
405:42 | loand' a gran pïedade |
406:7 | por que roguemos | a de gran vertude |
406:11 | por que roguemos | a de gran bondade |
407:17 | Aquesto disse con gran sanna mortal; |
407:18 | e lóg' alí o prendeu un tan gran mal, |
407:23 | e con mui gran coita en térra caeu |
407:29 | E pidindo por Déus jouv' i gran sazôn, |
409:22 | pois gran graça sobeja |
410:3 | E porque éu gran sabor hei |
410:29 | séu Fill', a Déus con gran sabor |
411:9 | com' éra de gran guisa, | e dos Reis ar contaron |
411:34 | assí que por gran tempo | non fez alí tornada. |
411:35 | Ana, quando viu esto, | houvo tan gran despeito |
411:38 | ca Déus pera gran cousa | xa tiínna guardada. |
411:73 | que o que perdeu Éva | per sa gran pecadilla |
411:114 | ante que esto fosse | mui gran sazôn passada. |
411:121 | serrou nóssa madr' Éva, | que con mui gran loucura |
413:4 | e foi-o na carne con tan gran bondade, |
414:37 | en que el pose tan gran bẽeciôn |
418:15 | O terceiro de consello | ést', e con mui gran razôn |
419:81 | levou o córpo dela | con outro gran tropél |
419:100 | e que te Déus non ama | gran móstra ch' ên feit' há, |
420:61 | Bẽeita u os santos | en mui gran vóz alçada |
422:21 | di-ll' a mui gran coita | que houviste pois foi preso. |
423:12 | ben semella óbra de mui gran sen; |
423:18 | andou en ela e sofreu gran mal. |
423:29 | gran cousa foi; mas mui maior assaz |
424:15 | e d' Arabia, u gran gent' há |
424:39 | ante si de mui gran randôn, |
425:45 | que resurgiu, e gran sabor, |
426:8 | teve sa gran fésta, como Sennor ten, |
427:13 | de sũu fez, por que cada un gran sen del recebeu. |
427:50 | E nós roguemos a que gran prazer |