A:3 | Rei e ben des Compostéla |
A:7 | e de Murça, u gran ben |
B:6 | ca ben trobar assí s' há de fazer. |
B:29 | querendo leixar ben e fazer mal, |
B:32 | ca sei de pran que, se a ben servir, |
B:33 | que non poderei en séu ben falir |
B:36 | ca tal rógo sempr' ela ben oiu. |
2:11 | ben feita a sa mesura, |
2:18 | Ben empregou el séus ditos, |
3:27 | pedir lógo, ben alí |
4:61 | Raquél, sa madre, que ben |
5:1 | Quenas coitas deste mundo ben quisér sofrer, |
5:14 | e soube Santa María mais d' al ben querer. |
5:15 | Aquest' Emperador a sa mollér quería mui gran ben, |
5:25 | e de o castigardes ben non vos seja gréu; |
5:65 | sõo mui póbr' e coitada, e de vósso ben hei mestér.” |
5:76 | de o crïar muit' apóst' e mui ben muito se trameteu; |
5:93 | O marinneiro, poi-la na barca meteu, ben come fól |
5:137 | mas andou en muitas romarías, e depois ben a tres |
6:15 | e demais tan ben cantava, | tan manss' e tan saboroso, |
6:21 | Este cantar o meninno | atán ben o cantava, |
6:28 | e leixad' ela despenda, | pois que tan ben despende.” |
6:35 | e déu-lle tal dũa acha, | que ben atro enos dentes |
6:36 | o fendeu bẽes assí, ben | como quen lenna fende. |
6:43 | se o viran; e un hóme | lle diss'; “éu o vi ben quando |
6:52 | e direi que mui mal érra | queno téu ben atende.” |
6:55 | a cantar “Gaude María”, | que nunca tan ben cantara, |
6:60 | viv' e são, e dizían | todos: “Que ben recende!” |
7:27 | e el ben de Colonna |
8:4 | quantos séu ben atendemos. |
8:10 | que mui ben cantar sabía | e mui mellor vïolar, |
8:26 | ao jograr da vïóla, | foi-a põer ben alí |
9:10 | rica e mui nóbre | e de ben comprida. |
9:17 | E alí morand' e | muito ben fazendo |
9:61 | Diss' el: “Ben mercamos; |
9:74 | por que ben creamos |
9:94 | e ben vos mostramos |
11:4 | do ben de Santa María |
11:51 | ben rezõado; |
12:7 | O Arcebisp' aquel día | a gran missa ben cantou; |
14:26 | ben com' a el recodira, | e en outra guisa non. |
15:3 | E de lle seeren ben mandados, |
15:31 | e de tod' esto éu ben m' avanto |
15:76 | ben ant' o altar adormeceu |
15:88 | dá-nos dereito del ben alí |
15:104 | teve ben, e lógo s' espediu |
15:158 | da Virgen, que durou ben un mes; |
16:13 | u se non provasse tan ben, que conde nen rei |
16:15 | E, con tod' aquesto, dava séu haver tan ben |
16:22 | de querer séu ben e de o mais d' al cobiiçar. |
17:30 | e ela vẽo ben acompannada. |
17:37 | “O ben”, diss' ela, “se prazo houvér |
17:43 | A bõa dona se foi ben dalí |
17:50 | o ten en vil, e sei ben esforçada.” |
18:23 | os babous ben dessa vez |
18:46 | meteu ben mentes |
19:22 | foi ben da cabeça tro ena verilla. |
19:28 | e dun santo bispo mui ben confessados, |
22:26 | crevéron ben, ca ant' éran encréus. |
23:2 | ben assí depois sa Madr' acrecentou o vinno. |
24:42 | Que, porque fora ben dizer |
25:1 | Pagar ben pód' o que dever |
25:9 | por fazer ben e mais valer, |
25:26 | de cho pagar ben a un día.” |
25:71 | ca ben se soub' entrameter |
25:72 | dest' e ben fazê-lo sabía; |
25:98 | ben léu a mi Déus la daría.” |
25:109 | achou en ela. E mui ben |
25:117 | e o judéu ben come fól |
25:127 | que te fará ben connocer |
26:44 | cuidando ben obrar. |
26:65 | por que somos ben certãos |
27:20 | responderon: “Sennor, nós fezémos ben, |
28:1 | Todo logar mui ben póde | seer defendudo |
28:59 | E ben alí u deceu, |
29:16 | feitas ben per sas mesuras. |
30:6 | ben que fazer podía, |
30:31 | per nóssa culpa, non obrando ben, |
30:33 | Mas séu ben non perderemos per ren |
31:26 | a vaca, se ben m' ajudas |
31:54 | que tan ben tirar podésse | o carr' e sofrer traballo, |
32:12 | dizer mal nen ben. |
32:19 | del. Respôs: “O ben.” |
33:8 | o fui ben d' ontre trezentos, |
33:25 | no batél ben con duzentos |
33:32 | ben até nos fondamentos. |
34:8 | en távoa, mui ben feita, de Santa María, |
34:22 | non cheiravan atán ben com' esta que emento. |
35:4 | ca o ben que nós havemos, | Déus por ela no-lo déu. |
35:38 | ca viron ben seis galéas | leixar-s' a eles correr, |
35:47 | Todos entôn mui de grado | oferían i mui ben: |
35:89 | comprar de séu haver lãa, | cuidando seer ben fis |
37:6 | porend' un daquestes é ben que vos digamos, |
37:28 | E quando s' espertou, sentiu-se mui ben são, |
37:29 | e catou o pé; e pois foi del ben certão, |
38:12 | son en fazer ben e mal castigar. |
38:31 | ben u soían vestí-los sagrados |
38:33 | porque viu i ben entallados |
38:56 | que tiínna a Madre fez ben so as tetas decer, |
38:67 | come monteiros ben mandados |
38:87 | e lóg' os óssos foron ben soldados |
39:29 | fora ben toda con agua rosada, |
40:35 | con quanto ben nos vĩísti, |
41:2 | ben póde dar séu siso |
41:11 | Gran ben lle fez en est' e grand' amor |
42:25 | daquela que éu amava, | ca éu ben o jur' a Déus |
42:32 | outra mollér ben quisésse | e que lle fosse leal. |
43:31 | Que o soterrassen lógo | o marido ben quiséra; |
44:8 | non achava que non fillasse ben |
45:16 | un día meteu ben mentes | como sa alma cativa |
45:25 | e per que mui ben vivessen | lles daría comprimento, |
45:44 | ca Déus é mui justiceiro, | e por esto ben sabemos |
45:46 | toda ben enteiramente, | sen terç' e sen meadade.” |
45:57 | mais tórn' a alma no córpo, | se o vós por ben tevérdes, |
45:60 | feito ben come cogula, | que ao ángeo dava, |
47:12 | da tentaçôn do démo, | a que do ben despraz. |
47:14 | muit', e mui ben sa orden | tiínna, com' aprendí; |
47:20 | con séus córnos merjudos, | ben como touro faz. |
48:28 | fez que se cambiou a fonte | ben dentro na sa herdade |
49:1 | Ben com' aos que van per mar |
49:15 | segund' éu sei ben e oí, |
49:48 | e ben come donzéla |
51:4 | sempre mui ben os ampara. |
52:14 | ca foron todas ben juso decer |
53:1 | Como pód' a Grorïosa | mui ben enfermos sãar, |
53:14 | e chorando mui de rijo, | o pos ben ant' o altar. |
53:16 | o meninno en tal guisa | que andou ben e correu, |
53:28 | o pos; e lóg' o meninno | se fillou ben a dormir, |
53:33 | e por todo-los da térra | de Seixôn, e ben sentiu |
53:37 | fas tu que seja ben feita.” | E el lle respôs entôn: |
53:38 | “Madr', éu farei i as gentes | vĩir ben dalend' o mar |
53:43 | Quand' esto viu o meninno | no Céo, foi-lli tal ben |
53:46 | que as Escrituras soube, | e latín mui ben falar. |
53:48 | escrito mui ben sabía, | e mui mais, per bõa fé; |
53:50 | prazer que esta igreja | façades mui ben obrar. |
54:12 | e homildoso e ben ordinnado, |
54:36 | sôbelos ollos, porque ben cuidaron |
54:53 | e quando morreres, sei ben certão |
55:9 | mui ben e compridamente, | que en elas non falía |
55:11 | comprétas e madodinnos | ben ant' a sa majestade. |
55:21 | ben des que do mõesteiro | sen sa lecença saíra, |
55:48 | estavan todas no córo | e ben cantand' e leendo, |
56:10 | o gran ben, com' aprendí, |
56:15 | mas sabía ben querer |
56:37 | Pera ben de Déus haver, |
57:33 | saiu ben desse monte |
57:75 | ben des aquela hóra |
58:8 | e tiínna ben quant' en regla jaz, |
58:34 | pecados, ca o téu ben nunca fal.” |
59:1 | Quena Virgen ben servir |
59:63 | E ben cabo da orella |
59:85 | e cantando ben assaz |
60:12 | amor de Déus e ben, |
61:5 | de miragres ben d' i, ca d' allur non vẽo, |
61:13 | de seer a çapata tan ben guardada |
61:19 | E tal door havía que ben cuidava |
61:30 | e tan são ben como xo ant' havía. |
61:31 | Poi-lo vilão se sentiu ben guarido, |
62:5 | que por fazer ben tant' endevedada |
62:22 | das Vírgẽes foi ben come sisuda. |
62:26 | E sa demanda lle foi ben cabuda; |
62:27 | ca ben como se lle houvésse dito |
63:1 | Quen ben sérv' a Madre do que quis morrer |
63:23 | Mais el conde defendía-se mui ben, |
63:35 | Pois foi na igreja, ben se repentiu |
63:69 | que miragre fora, ca ben entendeu |
63:71 | Pois est' entendudo houve, ben foi fis |
64:1 | Quen mui ben quisér o que ama guardar, |
64:18 | que me guarde e que me sábia ben consellar.” |
64:32 | que vos póde ben guardar de posfaz e de mal; |
64:59 | Mais a mesquinna, que cuidava que éra ben, |
64:63 | E assí esteve un ano e ben un mes, |
64:73 | ca sei que Santa Marí', en que todo ben jaz, |
65:83 | E morou ena vila ben quinze días, |
65:93 | ca se el non é ben louco de natura, |
65:100 | mui ben feita tod' a bóveda de pédra, |
65:111 | E pois que a carta houve ben leúda |
65:112 | e houv' a razôn dela ben entenduda, |
65:119 | E fez-lle sa cama ben entre dous cantos; |
65:125 | e os madudinnos todos ben cantaron, |
65:127 | E pois que os houvéron todos ben ditos |
65:154 | e o ben de Déus de que éra deitado.” |
65:166 | e de bõas mannas e ben costumado. |
65:188 | porque se do ben deste mundo partira, |
66:3 | ben se porrá sa fazenda. |
66:37 | que ben saberán |
66:54 | ben sen adamán, |
67:5 | que non foi feito tan grande | ben des lo tempo de Néro, |
67:16 | ele mancebos collía | ben mandados, sen peleja, |
67:25 | e demais viu-o fremoso, | apóst' e ben razõado, |
67:33 | demais non havía hóme | que o atán ben soubésse |
67:50 | como vos contarei óra; | e por Déus, ben m' ascuitade: |
67:67 | E diss' ao hóme bõo: | “Déus vos ama, ben sabiades, |
68:24 | “A ta oraçôn ben oí; |
69:16 | mais per sinas todo ben entendía |
69:28 | vestido ben come religïoso, |
69:32 | un hóm' ant' o altar, ben como quando |
69:57 | ca ben léu é maestre de Mecinna, |
69:64 | con el un préste. E viu ben de chão |
70:14 | quena visse ben sería. |
71:12 | E sen esto rezava | ben mil Ave Marías, |
71:42 | e Fill' en nósso córpo | outra vez ben tẽemos. |
71:45 | e dúas partes leixa | e di ben a terceira, |
71:51 | Ca sempr' “Ave María” | mui ben e passo disse; |
72:28 | ben d' i natural, |
72:48 | ben oístes qual. |
73:1 | Ben pód' as cousas feas fremosas tornar |
74:13 | ca tu sempre mal fazes, e do ben non |
74:22 | e punnava de a mui ben compõer, |
75:20 | mui mais se pagava desto | ca de seer ben herdada. |
75:45 | Diss' el entôn: “Vai-te lógo, | ca ben vees com' éu fico |
75:70 | que ben entendeu que éra | a Sennor de pïadade. |
75:97 | E ao crérig' ar disse: | “Ide-vos, ca ben fezéstes, |
75:98 | e muito sõo pagada | de quan ben aquí vẽéstes; |
75:113 | E ao crérig' a Virgen | disse que mui ben fezéra |
75:114 | e que mui ben s' acharía | de quanto alí vẽéra, |
75:135 | que ben daquela maneira | que o tu tod' entendiste |
75:137 | O clérigo fez mandado | da Virgen de ben comprida, |
76:30 | per que tu ben póssas conmigo goír.” |
77:8 | que ben per cabo dos ombros todas se meteran, |
77:9 | e os calcannares ben en séu dereito |
77:29 | ben come madeira mui seca de teito, |
78:37 | u dizían missa ben de mui gran maneira |
78:43 | Enquant' el a missa oía ben cantada, |
79:4 | e sempre faz ben. |
80:4 | pois nósso ben tod' en ti jaz |
81:16 | ben a Gondïanda, |
81:27 | de que atán ben sãou |
82:39 | a vida que fazes; e porende ben |
84:1 | O que en Santa María | crevér ben de coraçôn |
84:7 | Esto foi dun cavaleiro | que casad' éra mui ben |
84:14 | ben atro ena igreja, | por ir fazer oraçôn. |
85:2 | ben dos corações, |
85:22 | ar viu-a espért' estando, de que foi ben cérto; |
85:25 | E ela lle disse lógo: “Para-mi ben mentes, |
85:29 | E porên mostrar-te quéro o ben que perdedes |
86:5 | ben como guardou ũa póbre mollér |
87:8 | de todo ben e servidor |
87:28 | ben, com' a mi prazía.” |
87:40 | ca ben o merecía. |
88:2 | ben sei |
88:10 | que sabía ben obrar |
88:13 | fora de mui ben jantar |
88:15 | e outrosí ben cẽar |
88:51 | se fillaron ben provado |
88:90 | ben sei |
89:33 | ben come se o sól entrasse |
91:46 | no séu pïadoso ben, |
93:18 | ben mil Ave Marías por fazer prazer |
93:22 | sofrendo ben sa coita, e nunca errou |
94:27 | tal ben a un cavaleiro, |
94:40 | por ben fazer sa fazenda, |
94:58 | ela mui ben o guardou, |
94:79 | muito, e de ben, sen mal, |
94:98 | e contou-lles o gran ben |
95:12 | de todo ben, que aos séus sempre dá guarida, |
95:14 | a quanto-la ben serviren, assí é sen falla. |
95:30 | que ben d' África vẽéran por correr Espanna, |
95:55 | Mais desto non fillou ren e, ben come quen cata |
95:68 | fendend' as ondas per meo ben come navalla. |
96:27 | houvéron; e meteron ben femença |
97:9 | e ben sei |
97:21 | a ben léu |
97:68 | lógu' entôn todo mui ben sentiu |
97:72 | lle perdõou e fez-lle gran ben, |
99:38 | ca esto foi ben provado |
100:21 | Guïar ben | nos pód' o téu siso |
101:1 | Ben pód' a Sennor sen par |
102:41 | que non caesse ben juso, |
102:48 | Mais ben sõo sabedor |
103 | Como Santa María feze estar o monge trezentos anos ao canto da passarinna, porque lle pedía que lle mostrasse qual éra o ben que havían os que éran en Paraíso. |
103:1 | Quena Virgen ben servirá |
103:5 | ll' ía sempre que lle mostrasse | qual ben en Paraís' há |
103:11 | E pois lavou mui ben sas mãos, | diss': “Ai, Virgen, que será |
103:14 | e que sábia do que ben óbra | que galardôn haverá?” |
103:34 | e outrossí o convento; | mais des que soubéron ben |
104:15 | pois que lle tal ben quería. | E ela tóste, sen al, |
104:39 | E pos a mão nas toucas, | e sentiu e viu mui ben |
105:47 | Desta guisa passaron ben un ano, |
105:91 | e pois t' espertares, sei ben certãa |
105:99 | e ela sentiu o córpo ben são |
106:6 | escrito, e mui ben sei |
106:49 | polo outr' i guardar ben, |
107:53 | e foi sempre ben creente |
108:21 | ante podo ben seer; |
108:24 | esto ben o faría.” |
108:55 | mas ben se podo sinar |
108:70 | que o mui ben entendeu, |
110:1 | Tant' é Santa María de ben mui comprida, |
111:1 | En todo tempo faz ben |
113:3 | que quando morreu por nós ben sei |
113:6 | qu' en Monssarraz fez a Virgen | e que ben parece hoj' i, |
114:2 | guarecer ben póde as chagas mortaes. |
114:21 | e atou-llas lógo ben todas a eito |
114:28 | foron lógo todas atán ben juntadas, |
114:29 | sãas e guaridas e tan ben sarradas |
115:1 | Con séu ben |
115:31 | riqu' e mui ben casado, |
115:88 | nen catou i mal nen ben; |
115:138 | foi e ben lle descobriu |
115:186 | E achá-lo-ás, ben sei, |
115:213 | dous paes ben do céo, |
115:302 | ben de chão |
116:15 | e jajũava tan ben |
118:19 | miragres móstre por ti, ca sei ben |
118:21 | pois faça esto por ti, ca ben ten |
119:31 | E aquel poço fervía ben come caldeira, |
119:37 | que lle déu lógo consello ben qual conviínna, |
119:45 | e en méu Fill' e en mi have ben ta creença |
120:4 | nenas sas fazendas ben farán |
120:5 | neno ben de Déus connocerán; |
121:12 | que a guerlanda das rósas | no tempo delas mui ben |
121:19 | que mui ben encavalgados | viínnan; mais, a la fé, |
121:38 | que assí nos desfaría | ben com' a agua o sal.” |
122:36 | des i mandou ben as pórtas choír; |
122:50 | for ta eigreja, ben atá en Raz, |
122:51 | darei do méu.” E ben assí o fez; |
123:2 | valrrá muit' a quen en ela ben crevér. |
123:7 | Ben com' en Bitória guariu ũa vez |
123:34 | fugiron ên todos. E quen ben fezér |
123:39 | Assí fez a mi, esto sabede ben, |
124:2 | sempre aquí lle demóstra | o ben que pois lle fará. |
124:18 | dizendo: “Ai, Sennor, val-me, | ben como valiste ja |
124:35 | de Guadaíra; e jouve | un tempo, creede ben, |
125:1 | Muit' é maior o ben-fazer |
125:9 | O crérigo maiordomo | éra do bispo ben dalí |
125:18 | mai-lo crérigo que dixe | lle quis tal ben de coraçôn, |
125:37 | dizend': “O que nos mandastes | mui ben o per recadei éu, |
125:51 | que lles as juras fezésse; | senôn, soubéssen ben de pran |
125:74 | que ja sé eno taamo, | toda ben cobérta d' alfrês. |
125:78 | e di-ll' esto que che dixe, | e el ben te consellará |
126:1 | De toda chaga ben póde guarir |
126:18 | de qual vos guarde Déus, se por ben vir. |
126:21 | ben ant' o séu altar se fez trager |
126:24 | muito e mui ben se mãefestou |
126:30 | mais de ben que podemos comedir. |
127:2 | que pois ela non llo haja | con ben a galardõar. |
127:26 | que na eigreja entrasse, | por ben que fossen puxar. |
127:48 | houvéron e ar loaron | muito a que tanto ben |
128:34 | de ben con séu Fill' en braço, | nóbre cousa e preçada. |
129:2 | sãar pód' hóm' a de ben mui comprida. |
129:9 | e ben até eno toutiço entrara, |
129:20 | des i do ollo atán ben guaría |
129:21 | que ben com' ante vira del viía. |
130:3 | Ca ela faz todo ben entender, |
130:5 | Nóstro Sennor e o séu ben haver |
130:15 | As outras dan séu ben fazendo mal, |
130:24 | polo séu ben e por el lazerar, |
130:25 | mas esta non quér con séu ben tardar |
130:26 | e dá-nos ben d' outros bẽes maior. |
131:10 | ond', éra ben casad' e a séu prazer. |
131:13 | por esto fez a ambos Déus atal ben |
131:17 | dũas sas mineiras ben dentr' en un val |
131:33 | ben atá un ano e dar ofreçôn, |
132:136 | que o guïou ben sen falla |
134:33 | Lógo foron tan ben |
135:2 | que é ben de mal guardado |
135:41 | Mas estes dous, que gran ben |
135:74 | Ben tro eno sól levado |
135:92 | aquí ben enferrollado |
135:109 | nos u aquel ben-fadado |
135:119 | E fezérono ben fis |
135:124 | Pois os dous ben de raíz, |
136:27 | Des i el Rei a omagen ben guardar mandava, |
137:17 | que o ben que el fazía todo desatava |
138:11 | que disse muito ben dela e dos séus |
138:34 | téus ollos tan ben come outra sazôn |
138:51 | ca estas tetas lo crïaron tan ben |
139:7 | ben noit' e día |
139:28 | de ben assaz, |
140:17 | séu ben, séu enssinamento |
141:8 | contar dun santo monge mui ben ordinnado |
142:2 | a Virgen a quen fía en séu ben. |
142:5 | a un hóme que morrera, ben sei, |
142:46 | con sa garça que trouxe ben dalên. |
143:30 | e per que poderemos ben guarir |
143:37 | o téu ben, con que possamos goír.” |
144:11 | sabía mui mais d' al ren ben querer. |
144:16 | E jajũava sas vigías ben |
144:20 | Ond' un cavaleiro ben d' i casou |
145:5 | de fazer por ela ben e que tennades |
145:20 | foi mui francamente e ben empregado |
146:15 | ben sabía ca si querer, |
146:20 | sempre mui ben e con razôn. |
146:23 | esta dona quería ben, |
146:42 | ben sei que ren non te guarrá |
146:87 | ca ben sei que poder end' hás |
146:90 | ben aos téus e que sa pról |
147:6 | come quen ben servir quér; |
148:6 | e ja vos ên dix' outros, | ben oístes de quaes. |
149:38 | e beves do séu sangue, | ond' é ben que te fartes; |
149:39 | e quen cree ben esto, | o démo nen sas artes |
150:11 | e outrossí que todo ben soubésse, |
151:8 | e vigías de sas féstas | jajũava, e sen esto | os sábados ben guardava, |
151:11 | Mas ũa noite ll' avẽo | que a ũa barragãa | súa foi, que ben quería, |
151:28 | e sospeitavan o monge. | Mas a Virgen, de Déus Madre, | o livrou ben daquel preito; |
153:43 | que sempre quér nósso ben; |
154:25 | ca viían fresc' o sángui | e caent', e ben cuidavan |
154:28 | e que o sang' a saeta | ben do céo adusséra, |
155:8 | e porend' as nóssas culpas | enmenda por nós mui ben, |
156 | Este miragre fez Santa María en Cunnegro por un crérigo que cantava mui ben as sas prosas a sa loor, e prendêrono heréges e tallaron-ll' a lingua. |
156:2 | ben pód' a lingua tallada | fazer que póssa crecer. |
156:13 | a lingua ben na garganta, | cuidando-o cofonder, |
156:41 | e meteron mui ben mentes |
157:1 | Déus por sa Madre castiga | a vegadas ben de chão |
157:7 | Ca u eles lle compraron | mui ben quanto lles vendeu, |
157:13 | feijóos ben come eles; | mais o démo a torvou, |
157:17 | foi ben até enas cachas, | que o non pod' ên tirar, |
157:23 | bõo e toda crischãa | que lle ben de coraçôn |
158:18 | ment': “A Rocamador vai-te | e passa ben per Tolosa.” |
161:6 | en que éra figurada | mui ben a sa Majestade. |
161:28 | mas esta non prendeu dano, | porque foron ben oídas |
162:38 | e a eigreja fosse ben serrar. |
163:2 | e ar, se se ben repente, | per ela póde cobrá-la. |
163:19 | Lógo que est' houve dito, | foi de todo mui ben são, |
164:16 | e pois que saiu a ele, | mandó-o ben recadar, |
164:34 | sa coor, nen de séu Fillo, | ben des aquela vegada. |
165:36 | u gente muita non fosse, | armados todos mui ben. |
168:5 | de fazer sempre ben; e sei |
168:8 | que ben du con séu Fillo sé |
168:30 | atendendo séu ben fazer. |
169:22 | que o fazer mandasse, | mostrando-mi que ben |
169:48 | ca os que mal quér ela, | ben assí os eixilla. |
170:2 | ben e en que toda mesura jaz. |
170:16 | a que tólle mal sempr' e trage ben |
170:21 | ben dos séus bẽes, ca de cérto sei |
171:11 | de ben en séu Fillo creer, |
171:22 | e pois moveron ben dalí, |
172:20 | tragían, todas venderon | mui ben e en poucos días. |
172:24 | o mercador que a Virgen | guïara ben sen contenda |
173:6 | onde gran tórto faredes, | se me ben non ascuitades. |
174 | Como un cavaleiro servía Santa María, e avẽo-lle que jugou os dados, e porque perdeu dẽostou Santa María; e arrepentiu-se depois, e do pesar que ende houve tallou a lingua; e sãô-lla Santa María, e falou depois mui ben. |
174:2 | outrossí ar praz-lle muito | de quen s' ende ben repente. |
174:29 | e sãou-o ben da lingua, | e el achousse tan são, |
174:34 | e dá-nos ben de séu Fillo, | Déus Padre omnipotente. |
175:25 | que os prendeu, e tan tóste | foron ben escodrunnados, |
177 | Esta é do que tiraron os ollos, que sãou Santa María de Salas e viu ben. |
177:19 | que lle séus ollos tornasse, | ca ben fïava por Déus |
177:21 | Diss' ele: “Ca éu ben cuido | aínda veer destes méus, |
177:28 | ante cuidavan ben todos | que non houvéra ên mal. |
178:2 | ben póde fazer que viva | outra mórta animalla. |
178:12 | e penssou ben da muleta | quanto pude des entôn; |
178:22 | ca éu a dei ja a Salas, | e ben tenno que me valla.” |
178:24 | esfolados, e a madre | diss' a séu fillo: “Ben hás |
178:28 | mas decingeu lóg' a cinta | e a múa mediu ben, |
179:1 | Ben sab' a que pód' e val |
179:18 | ben como pédra con cal. |
180:15 | o séu gran ben; e porend' encarnar |
182:1 | Déus, que mui ben barata |
183:9 | de pédra ben fegurada, | e, com' éu de cért' achei, |
183:11 | Ben do tempo dos crischãos | a sabían i estar, |
183:26 | porên loemos a Virgen | en que tanto de ben jaz. |
184:16 | dizendo: “Dá-me méu fillo, | que ben a viver m' ajude.” |
185:8 | e un alcaid' i havía | que o guardava mui ben; |
185:17 | e estando ena fala, | ben alí o prenderei, |
185:73 | porque os séus mui ben guarda | e aos outros afán |
186:7 | Aquesta dona casada éra ben |
186:22 | ben tenno que muito ch' ende pesará.” |
186:49 | outrossí o mouro, que éra ben tan |
187:49 | porque lle atán ben déu quanto mestér havía. |
188:5 | e des que o ben houvérdes | oído, de cérto sei |
188:10 | que o ben que lle quería | non llo quis per ren negar. |
188:19 | A madre, que ben cuidava | que éra doente mal |
188:20 | e que o põer da mão | éra ben come sinal |
189:1 | Ben póde Santa María | guarir de toda poçôn, |
191:1 | O que de Santa María | sa mercee ben gaanna, |
191:6 | en cima dũa gran pena, | ben en cabo da montanna. |
191:13 | indo per un semedeiro. | E mui ben que vos éu conte |
191:15 | de servirdes ben a Virgen, | que esta muito servía. |
191:22 | de ben; e este miragre | soubéron per tod' Espanna. |
192:10 | e ben ascuitado |
192:56 | de guardar mui ben |
192:114 | ca connosco ben,” |
193:27 | E poi-lo hóm' a cabeça | houve da agua ben fóra, |
193:32 | ca tiínnan que mórt' éra; | mais pois lo ben connoceron |
194:4 | dun jograr que ben cantava | e apóst' e sen vergonna; |
194:5 | e andando pelas cortes, | fazendo ben sa besonna, |
194:7 | que lle déu aquela noite | ben quanto mestér havía. |
195:75 | éra ben na mente. |
195:118 | ca ben i mataron |
195:174 | foi mui ben andante |
196:20 | e pois foron ben caentes, | o metal dentr' adeitava; |
196:25 | achou dona con séu fillo, | ben como se o crïasse, |
196:46 | hóme contar non podía, | ca sempre en ben estuda. |
197:3 | maior l' há en ben fazer |
197:14 | mandou-lle que séus gãados | fillass' e guardasse ben; |
197:19 | mais ũa vez atán fórte | o fillou, que ben alí |
198:16 | u lidaron ben des quando | começara o serão |
198:17 | e u se matar cuidavan, | ben assí de cabo são |
198:20 | e os outros mal chagados, | de que ben penssar mandassen, |
201:10 | e de guardar séu córpo | ben de toda folía. |
201:24 | per consello do démo, | foi ben desasperada |
201:49 | Mais se te ben partires | deste mal que fezéste, |
201:54 | tan ben, por que dos santos | foi en sa companía. |
202:7 | El ũa prosa fazía | que éra feita mui ben, |
202:15 | Ca ela éra ben feita | de sa loor e de Déus |
202:28 | que lla tan ben acabara, | e con gran prazer chorou. |
203:2 | algún ben, dar-vo-ll-á ela | que dé, se o non tevér. |
203:4 | a Virgen Santa María | e no séu ben confïar; |
203:14 | disséron: “Santa María | vos dé ben, se ll' aprouguér.” |
203:21 | E foi e achou-a chẽa | de farinna ben atá |
204:2 | quand' houvér coita de mórte, | ben o pód' ela guarir. |
204:8 | ca con ele preegava | o ben de Nóstro Sennor; |
204:17 | ela u ele jazía | e mui ben o confortou, |
204:27 | San Domingu' en outra casa | jazía lonj' e viu ben |
204:31 | Pois que foi mui ben ongido, | Santa María saiu |
206:1 | Quen soubér Santa María | ben de coraçôn amar, |
206:33 | e untou-lle ben a chaga, | e perdeu lóg' a door, |
206:34 | e pose-ll' a súa mão | ben firme en séu logar. |
206:35 | E tan tóste foi guarido | da mão, apóst' e ben, |
207:1 | Se hóme fezér de grado | pola Virgen algún ben, |
208:4 | carne da Virgen mui santa | por se nos ben amostrar |
208:35 | E foi corrend' ao bispo | e confessou-se-lle ben, |
209:2 | a Déus quen lle néga o ben que lle faz. |
209:4 | que non cont' o ben que del recebud' hei |
209:16 | que éu ben cuidava que éra mortal, |
209:24 | da door, mas sentí-me lógo mui ben; |
209:26 | ca tenno ben que de méu mal lle despraz. |
211:29 | e ben dalí o cirío lavraron |
212:1 | Tod' aquel que pola Virgen | quisér do séu ben fazer, |
212:17 | e diss': “Ai, dona, por Santa | María fazede ben |
213:44 | compriu ben sa romaría; | e depois aa tornada |
213:60 | cuidando ben que corría | depós el per un gran chão |
213:77 | mercee e por sa Madre, | ca ben de cérto sabían |
214:10 | E porên, se Déus vos valla, | amigos, ben m' ascoitade: |
214:14 | que fora de séu linnage | e del ben come herdade. |
215:55 | E mandou que a guardassen | mui ben ena sa capéla, |
216:5 | en servir Santa María, | e eno séu ben fazer |
216:40 | que cuidastes pelo démo | haver requeza e ben; |
217:20 | fezéron ben pela boca | e pelos narizes ir; |
217:24 | ben dentro ena eigreja | sen traball' e sen afán, |
217:30 | foron ên por toda Spanna | ben atá Rocamador. |
219:31 | E mandou a un séu hóme | que o lavasse mui ben |
219:42 | miragres, porque ben creo | que é mui maravilloso.” |
220:2 | a que todo mal tólle | e todo ben nos dá? |
221:1 | Ben per está aos reïs | d' amaren Santa María, |
221:18 | e houv' end' a maior parte, | ca todo ben merecía. |
221:29 | ca ben creo que a Virgen | lle dé vida e saúde.” |
221:32 | e mui mais polo meninno, | a que todos ben querían; |
221:34 | ben come se fosse mórto, | ca atal door havía. |
221:48 | tan ben que nunca mais fora; | demais déu-lle bon sentido. |
222:8 | e ben creo que vos seja | d' oí-lo mui saboroso, |
223:9 | que chaman Terena, sei ben que assaz |
224:9 | de as toller; e sei ben | que, se i mentes parades, |
224:16 | un hóme casado ben | con sa mollér que amava, |
224:24 | que ben terredes que foi | muit' estranna maravilla |
225:10 | e porque a ben cantava, | éra ên mui desejoso |
225:30 | ou me tolless' esta coita, | ca ben é ên poderoso.” |
226:11 | E Santa María, u todo ben jaz, |
226:29 | guardou ben a Virgen, e demais lles déu |
226:49 | e o convento lles contou o gran ben |
227:2 | ben póde guïar os presos, | pois os saca de prijôn. |
228:6 | que sãou por sa vertude; | e porên ben m' ascoitade: |
228:29 | senôn pola coor dele | en que se ben acordavan; |
228:33 | a derredor; e a gente, | que lle ben mentes tiínna, |
228:35 | E ben ant' o altar lógo | houv' os gẽollos ficados, |
229:1 | Razôn é grand' e dereito | que defenda ben a si |
229:5 | mouros por roubar Castéla, | e chegaron ben alá |
229:18 | assí cégos e contreitos | os levaron ben dalí. |
229:25 | porque o séu ben guardara | e fora defendedor. |
230:5 | séu ben que nunca falirá; |
231:2 | de ben há Santa María. |
231:9 | foi, ca ben alí mostrado |
231:10 | ll' houve do ben que sabía. |
231:49 | e ben com' ela mandava |
232:10 | de fillar ben toda ave | que açor dev' a prender. |
232:30 | por que méu açor non pérça, | ca ben o pódes fazer.” |
233:4 | por un mui bon cavaleiro, | que en ela ben creía |
233:24 | tu que o ben fazer pódes, | ou se me non amparares |
233:35 | Ca ben viron que aqueles | que o ajudar vẽéran, |
234:2 | ben pód' os mudos e sordos | fazer falar e oír. |
234:18 | e feze-o essa noite | ben ant' o altar dormir. |
234:24 | falou lóg' aquele moço | e outrossí oiu ben; |
235:1 | Como gradecer ben-feito | é cousa que muito val, |
235:10 | que morress' en séu serviço, | poi-lo séu ben nunca fal. |
235:19 | E demais, sen tod' aquesto, | fazendo-lles muito ben, |
235:26 | e d' hoi mais mui ben te guarda | de gran pecado mortal.” |
235:27 | Tod' aquesto fez a Virgen, | ca deles ben o vingou; |
235:29 | u cuidavan que morresse, | daquel mal ben o sãou; |
235:36 | que quantos físicos éran, | cada ũu ben creeu |
235:37 | que sen duvida mórt' éra; | mas ben o per guareceu |
235:40 | e que tornass' a sa térra | por en ela ben sãar; |
235:58 | ẽemigos e pois dele. | E ben com' ard' estadal |
235:73 | lle fez ben sentir a mórte; | mais eno día fiíz |
235:76 | e de todas sas doores | o livrou ben e en paz, |
236:14 | pero foi ũa vegada | ben ao fondo do mar. |
236:23 | E ben assí pela mão | a levou ben sen afán |
237 | Como Santa María fez en Portugal na vila de Santarên a ũa mollér pecador que non morresse ta que fosse ben confessada, porque havía gran fïança en ela e jujũava os sábados e as sas féstas a pan e agua. |
237:1 | Se ben ena Virgen fïar |
237:23 | d' ir a sa térra; e entôn | vestiu-se ben privado |
237:43 | a méu mal non queiras catar, | mais o téu ben m' ajude |
237:60 | a sa oraçôn ben oiu, | que sãa cégu' e mudo. |
237:63 | E chegou lógo ben alí | a Santa verdadeira, |
237:71 | quanta hás feita contra Déus, | e crei ben que te valla |
237:82 | A mia Sennor, Madre de Déus, | faz esto, ben creades, |
237:88 | por mórta, vẽo lóg' a mi, | que m' há ben acorrudo. |
237:89 | Mais mãefést' haja por Déus, | se ben fazer queredes, |
237:91 | da Virgen o gran poder séu, | e ja o ben veedes |
237:97 | Adussérona ben dalí | u a o cavaleiro |
237:98 | achou, e foi mui ben entôn | confessada primeiro |
238:19 | E dezía que non éra | Déus nada neno séu ben, |
238:35 | E da Virgen grorïosa | te nembra, e ben farás, |
238:38 | O ben, de Déus e da Virgen | renégu', e aquí me dou |
240:3 | ena loar e dizer o séu ben |
240:8 | os séus feitos, ca outro ben non hei; |
240:20 | e quanto ben ela no mundo fez |
240:24 | ca muito ben nos fez sempr' e fará, |
241:18 | a moça e sa madre, | e mandou ben provado |
241:53 | sennor, dá-me méu fillo, | ca ben pódes fazê-lo, |
241:61 | Ficou aquel meninno | viv' e tan ben guarido |
241:63 | Déu sa madr' a Déus graças | que lle tan ben comprido |
241:75 | e nós assí façamos, | ca ben sei cèrtamente |
242:19 | a Virgen Santa María. | Enas unllas atán ben |
243:21 | foron ben que lles valrría. | Pero ant' alí jouvéron |
244:2 | os feitos da Grorïosa | con que nos faz tanto ben. |
244:6 | e por Déus, este miragre | ascuitade-o mui ben. |
244:18 | e a sa bẽeita Madre, | de que todo ben nos ven. |
244:22 | e en aquesto ben tenno | que os vencerei de sen.” |
245:9 | en San Salvador da Torre, | por un hóm', e mui ben sei |
245:17 | fazía ben sa fazenda | servindo Déus, e des i |
245:45 | e pois que o ben feriron, | assentaron-s' a jantar; |
245:60 | e levou-o perant' eles; | e ben creede de pran |
245:64 | estavan mui ben fechadas; | pero pelo poder séu |
245:82 | quanto de ben nós havemos | e nos é defendedor. |
245:88 | en tal logar come este? | Ben louco fust' e sandeu.” |
245:89 | Acordou, e o convento, | des que o ben connoceu, |
245:94 | que fez pois ben sa fazenda | e foi grand' esmolnador. |
245:99 | Ca ben lles diss' o convento | a todos que a que sól |
246:17 | mas as pórtas ben serradas | achou, e fillou-s' acá |
246:28 | achou-as assí serradas | que des alí foi ben fis |
246:36 | com' éu tan gran ben fezéstes?” | Respôs-ll' ela volontér: |
247:11 | Pero crïaron sa filla, | e ela foi ben crecendo; |
247:26 | que lle séu Fillo mostrara, | e viu lógo ben provado. |
247:27 | Aquesto viu ben a gente | mui grande que i estava, |
248:1 | Sen muito ben que nos faze | a Sennor esperital, |
248:3 | Ca u a nóssa natura | quér obrar mais mal ca ben, |
248:14 | ben ant' o altar estando, | de peleja mui mortal. |
248:22 | ben come se fossen feitos | de pédra ou de metal. |
249:15 | El maestr' éra de pédra, | e lavrava ben assaz |
249:16 | e quadrava ben as pédras | e põía-as en az |
249:19 | e caeu ben do mais alto; | e en caendo chamou |
249:29 | E porende lle roguemos | que sempr' hajamos séu ben |
251:2 | o que póde amor | da Virgen ben haver. |
251:5 | e des que o oírdes, | ben sõo fis e sei |
251:7 | Un burgês i havía | mui rico e que ben |
251:16 | mas éran tan ben feitos, | que a moça atal |
251:42 | assí que todas elas | ben llo viron fazer. |
252:2 | Déus d' acorrer os coitados, | ben come en alta sérra. |
252:14 | do démo, que ben cuidava | haver sas almas per guérra. |
253:14 | mostrou-lle ben que havía | del mercê de voontade. |
253:16 | e foi-se confessar lógo; | e pois foi ben confessado, |
253:35 | O roméu, que muit' amava | a Virgen de ben comprida, |
253:39 | E perdôn de séus pecados | pidiü ben alí lógo |
253:64 | e pois tornou a sa térra, | serviu mui ben todavía, |
254:29 | a séu mõesteir' e lógo | mui ben se mãefestaron, |
255:13 | Esta foi rica e ben casada |
255:64 | ca muito fazía ben séu mestér. |
255:116 | a que ben quería. |
256:2 | macar seja muit' enfermo, | ela mui ben o guarrá. |
256:21 | fez trager ũa omagen, | mui ben feita de metal, |
256:28 | de todos aqueles maes | guariu a Reínna tan ben |
257:1 | Ben guarda Santa María pola sa vertude |
257:17 | mais as de Santa María éran ben guardadas, |
257:18 | ca o dano das sas cousas mui ben se sacude. |
258:6 | que, se o ben ascuitardes, | fará-vos muit' alegrar. |
258:11 | ía mui de bõa mente, | e dava ben a comer |
258:24 | caentar mui ben o forno, | e ele o caentou; |
258:25 | e quando foi ben caente, | lógo sa madre chamou, |
259:5 | de dous jograres que fez ben querer; |
259:37 | e déron-lla a bever, e mui ben |
259:41 | e tan ben sãan as gentes de pran, |
260:7 | e é de ben comprida, |
261:18 | e começou mui ben a sermõar; |
262:22 | e ficou ben de séus nembros | toda sãa e enteira. |
262:23 | E como quér que falasse | nas outras razões ben, |
262:34 | ben cantar “Salve Regina.” | E mais gente que en feira |
263:1 | Muit' é ben-aventurado |
263:30 | E el, poi-la viu fremosa | e ar vestida tan ben, |
264:20 | mui ben e muit' apósto, | e assí fegurada |
264:21 | como mollér que fosse | mui ben faïçõada, |
265:7 | Joán Damascen' houve nome, sei ben, |
265:9 | en firm' esperança de nos fazer ben |
265:15 | de saber. E soube sempre ben sen mal, |
265:19 | E sas hóras todas sempre ben rezou, |
265:20 | e pois foi de missa, mui ben a cantou |
265:49 | sempre ben fezéss', e póbres e roméus |
265:60 | ben alí u o Emperador sevér; |
265:79 | fez, ca destas lêteras soon ben fis |
265:103 | Toda a noite ben atẽ́ena luz |
265:106 | ben, trouxe a mão e eno tocôn |
265:109 | e ante outros hómees ben cen mil |
266:13 | começaron a igreja | tan grande, que ben caber |
267:2 | ben póde valer a todo periguado. |
267:25 | pois que houve ben sa fazenda guisada, |
267:45 | eno nósso ben; ca pero que nos tenta |
267:47 | “Ai, Madre de Déus,” diss' el, “téu ben m' ajude, |
267:56 | d' ir aa ta casa, est' é ben sabudo; |
267:66 | mui ben llo per houv' alí gualardõado. |
268:4 | en toda coita que haja | ben creede que lle valla; |
268:7 | Ũa dona filladalgo, | que ben de térra de França |
269:7 | Aquesta mollér havía | un fillo que mui gran ben |
269:25 | “Mia Sennora, ben vennades.” | E ar, com' en responder, |
269:31 | e me disse ‘Déus te salve’; | e éu respondí que ben |
269:33 | que me ben non confessasse; | e éu respondí porên |
269:42 | loores; e de nós seja | loada, se por ben vir. |
271:1 | Ben póde seguramente | demandá-lo que quisér |
271:2 | aa Virgen tod' aquele | que en ela ben crevér. |
271:14 | mui ben deles, mas bon vento | havían muito mestér. |
271:19 | ca como quér que ben crean | en Déus os de Portogal, |
271:40 | ca nas cuitas deste mundo | acorrê-lo-á mui ben |
272:4 | meter, ben alí nos móstra | ela merce' e amor |
272:14 | dos Céos, ca ben cuidava | por ela perdôn gãar. |
272:40 | ca en mudar-s' a omagen | por ti, mostrou-te que ben |
273:8 | que é dentro no castélo, | nen ben feita nen fremosa, |
273:36 | ena Virgen grorïosa | ben tẽed' os corações.” |
273:41 | mui ben con aqueles fíos | e encobriü os danos, |
274:10 | lle meteu que se saísse | da orden, ca ben sería. |
274:16 | e ficou-s' el en gẽollos | e mui ben per entendeu |
274:45 | e mui ben ontre séus frades | tod' aquel tempo passou, |
274:48 | e pareceu ao frade | e disso-ll': “Amigo, ben |
274:49 | acabasch' a mia garnacha, | mas mui ben t' acharás ên, |
275:13 | e por aquesto fôronos ben lïar |
275:29 | ca vejo Santa María, e ben sei |
275:30 | que ela me guariu mui ben deste mal. |
275:36 | e eigreja, ca lógo se ben sentiu |
275:50 | que sempr' acórre con séu ben e non fal. |
277:6 | haver gran gente de mouros | que s' ên foron, e foi ben. |
277:13 | e des que foi ben assado, | lóg' a comer s' assentaron, |
277:21 | e ben assí o fezéron; | e fartos dalí s' ergían |
279:17 | de todo ben e do mal sãador? |
280:5 | os pecados dos que ben baratan, |
280:14 | demais nósso ben sempre deseja. |
280:19 | Porên lle rógo que por ben tenna |
281:2 | se ben fïar en sa Madre, | fará-ll' ela perdõar. |
281:6 | que quanto por ben fazía | en mal xe ll' ía tornar. |
281:8 | senôn que quanto fazía | por ben saía-ll' a mal; |
281:59 | Poi-lo viu el Rei queixar-se | e mui ben se repentir, |
282:4 | d' acorrer sól por un vérvo | a quen en ela ben cree; |
283:13 | en Terena, e mui ben sei |
283:54 | tan maltreito, ben se partiu |
283:56 | assí que lógo ben guariu; |
284:1 | Quen ben fïar na Virgen | de todo coraçôn, |
284:8 | e todos ben cuidavan | que mórt' éra sen al; |
284:21 | e tan gran pról ll' havía | fazer mal come ben. |
285:19 | Un sobrinn' est' abadessa haví', a que mui gran ben |
285:72 | a aquel séu amigo, | e ben a recebía |
285:76 | mui ben ll' houve comprid' aquelo que lle convẽéra; |
285:92 | mui ben e muit' honrradamente, e ir ta carreira |
285:96 | por ben que te tornasses | pera a ta mongía, |
285:102 | quiso Déus que da sa graça foss' ele ben comprido, |
286:3 | Ca, sen que lles dá sa graça | con que póssan fazer ben, |
286:8 | que mostrou Santa María, | que nunca faz se ben non, |
287:2 | que quér que lle por mal façan, | todo llo tórna en ben. |
287:27 | E atou-a ben no saco | aquel falsso desleal |
287:37 | e ben eno mar mui fondo | aqueste saco abriu, |
288:2 | a quen o ben de séu Fillo | e dela haver merece. |
288:18 | loand' a Santa María, | séu ben e sa grãadece. |
288:23 | E as vírgẽes cantavan | ben ante Santa María, |
288:25 | “Amigas, mui ben cantemos | ant' aquesta que nos guía, |
288:29 | e se ben costumad' éra, | outros costumes mellores |
288:34 | do gran ben do paraíso, | ca a eles pertẽece. |
289:17 | e ben assí o levaron | tolleito a sa pousada |
289:30 | Por que todos ben devemos | haver en ela fïança. |
290:13 | Maldito seja quen non dissér ben |
290:21 | Maldito seja quen ben non dissér |
291:23 | “Virgen santa, de Déus Madre, | que font' és de todo ben, |
291:36 | apareceü-ll' a Virgen, | a que de todo ben praz, |
291:45 | serviu ben Santa María | sempr'. E porên vos contei |
292:6 | d' esforç' e de grãadeza | e de todo ben, sen mal. |
292:12 | que en todo-los séus feitos | atán ben o ajudou, |
292:14 | e se ben obrou por ela, | ben ll' ar pagou séu jornal. |
292:17 | que a Paraís' iría, | ben u éste San Denís, |
292:36 | non quis que se desfezéssen, | ca ambos éran ben séus |
292:43 | Depois que esto foi feito, | el Rei apóst' e mui ben |
292:49 | que tod' hóme que o veja | ben dirá, per bõa fé, |
292:59 | con que vin ben des Toledo; | e lógo cras manamán |
292:81 | Entôn lle contou o sonno, | ben de tal guisa medês |
293:8 | que atán ben remedava, | que havían ên sabor |
293:12 | senôn remedar a todos, | ũus ben e outros mal; |
293:16 | da vila foi, mui ben feita, | e viu sobr' ela estar |
293:19 | mas parou-lle muito mentes, | e pois que a ben catou, |
293:22 | que ben cabo da orella | pos-ll' a boqu' e o grannôn. |
293:34 | e tornó-o mui ben são; | por que mui gran devoçôn |
294:4 | que fezo Santa María | en Pulla; e ben sabiades |
294:5 | que, des que o ben oírdes, | cérto sõo que tennades |
294:8 | que ant' ũa sa eigreja | mui ben feita e fremosa |
294:16 | de pédra mui ben lavrada | sobre la pórta siía, |
295:2 | deve-o fazer por quan ben | sabe serviço gracir. |
295:13 | e ben assí as fazía | põer sôbelo altar; |
295:20 | e loava e dizía | muito ben, com' apres' hei, |
295:25 | ben feita e ben fremosa, | ricamente a vestiu |
295:43 | Pois s' as monjas espertaron | desta visôn, foi-lles ben, |
295:50 | e de muitas de maneiras, | a queno ben comedir. |
296:1 | Quen aa Virgen santa | mui ben servir quisér, |
296:3 | Ca servir nona póde | ben quena non amar, |
296:15 | siso per que podésse | a saber ben servir; |
296:22 | ten por ben que cho diga, | e direi-cho, sennér. |
296:23 | Se ben quéres servir-me, | primeiro amar-m-ás |
297:2 | ben assí é mal creente | de non creer o que vee. |
297:4 | e des que o entenderdes | fará-vos que ben creades |
297:6 | o que nunca haver pude | quen en eles ben non cree. |
297:14 | que na omagen vertude | acha o que o ben cree. |
297:15 | Ca ben com' a cousa viva | recebe por asperança |
297:16 | vertude, sól que a creen, | ben assí por semellança |
297:25 | que non fala nen se móve, | est' é ben sandeu provado, |
297:34 | ca non vee ben dos ollos, | mas pelo toutiço vee. |
298:15 | E Santa María tev' assí por ben |
298:19 | Des i confessou-se ben, com' aprendí, |
298:24 | ben ante o altar da Virgen. Entôn |
299:6 | saber servir a comprida de ben. |
299:16 | nen éra ben espérto nen dormía; |
299:29 | mas depois ben tres vegadas vií' a |
300:4 | e séu ben rezõar. |
300:5 | Ca ben deve razõada |
300:25 | Razõá-la ben, sen falla, |
300:27 | ben ante Déus, e padrõa |
300:46 | ben quaes eles merecen, |
301:25 | e achou-s' en Vila-Sirga, | e foi ende ben certeiro |
301:26 | que o fezéra a Virgen, | cujo ben por sempr' atura. |
301:27 | E quantos ena eigreja | achou fezo ben certãos |
302:15 | atá que ben repentido | foss' e ben mãefestado |
303:13 | e castigava-a ende, | ca maior ben lle quería |
304 | Esta é como Santa María de Ribéla non quér que arça outr' óio ant' o séu altar senôn d' olivas que seja ben claro e muit' esmerado. |
304:6 | haver ben d' antiguedade | un mõesteir' a costume |
304:9 | en que há ben cinc' altares, | u gran vertude sobeja |
305:3 | E porên dizer-vos quéro, | se me mui ben ascuitardes, |
305:20 | dentr' en ũa seeleira | en que a mui ben guardava; |
305:54 | atanto que en Déus hajan | ben firmes sas entenções. |
305:58 | ben e avondadamente. | E molléres e barões, |
306:14 | mui nóbre e mui ben feita | e que costou grand' haver. |
307:21 | caían coriscos tantos ben alí |
307:30 | qual a mi convên, ben feit' a mia loor.” |
308:37 | ben serviç' a quen llo faze, | e pois Paraíso dar, |
308:38 | u é todo ben comprido, | que nunca póde menguar. |
309:13 | da Virgen Santa María, | e havía ben consigo |
309:44 | e ben é que atendamos | aquel día sinaado; |
309:54 | e deitaron os cimentos | ben per u nevou Déus Padre. |
310:4 | foi ben come Fror d' Espinna. |
310:11 | e de todo ben comprida |
311:4 | quanto mais na Virgen santa | ond' havemos todo ben; |
311:46 | de ren que por ela faça, | ca mui ben empregad' é.” |
312:15 | E rogou a un maestre | que mui ben a entallasse; |
312:19 | Aquel maestr' a omagen | fezo mui ben entallada |
312:21 | ben feita d' entallamento | e depois mui ben pintada; |
312:43 | Elas con ela falaron | e tanto ben lle disséron |
313:21 | cona tormenta mui fórte, | negra ben come o pez, |
313:28 | e ben cuidavan que fossen | mórtos, non houvéss' i al; |
313:33 | des i das enfermidades | son ben guaridos de pran, |
313:43 | te quéras de nós, coitados, | e valla-nos o téu ben |
313:66 | E porende lle roguemos | que nos faça ben viver. |
314:5 | pero prazer-m-ía muito | se m' oíssedes mui ben. |
314:52 | sempr' a nós ben e saúde, | que guaanna do que na cruz |
316:8 | de provar neũa cousa | per u perçades séu ben, |
316:36 | da Virgen, mui ben cantada, | e mandou-se levar i; |
316:38 | viü lógu' e foi ben são, | e começou de chorar |
316:45 | mais por ti direi de grado | quanto ben dizer podér, |
318:10 | con nósso ben e acórre- | nos cada u é mestér. |
319:1 | Quen quér mui ben pód' a Virgen grorïosa |
319:5 | de muitas maneiras tóll'; e ben creades |
319:42 | ca mui ben a pódes dar, Virgen fremosa.” |
319:49 | foi mui ben guarida; e diss' aa gente |
319:52 | tal que se sentía que ben sãa éra. |
320:2 | o ben que perdeu Éva. |
320:3 | O ben que perdeu Éva |
320:7 | O ben que perdeu Éva |
320:11 | O ben que perdeu Éva, |
320:15 | O ben que perdeu Éva |
320:19 | O ben que perdeu Éva |
320:23 | O ben que perdeu Éva |
320:27 | Quanto ben perdeu Éva |
321:11 | Sa madre con coita dela, | en tal que lla ben guarissen, |
321:29 | e des que llo houvér dito | ben sei lógo sen contenda |
323:2 | é de guardar ben as cousas | que lle son acomendadas. |
323:4 | ben o que ll' a guardar déren | e tẽer en sa comenda. |
323:8 | no tempo que Aboíucef | passou ben pelo estreito |
323:32 | de todo ben, e tan tóste | déu ao mininno vida |
323:38 | que o guardara dos mouros; | e sas cousas ben guardadas |
324:1 | A Sennor que mui ben soube | per sa lingua responder |
324:2 | a Gabrïél, mui ben póde | lingua muda correger. |
324:28 | e levou-lles a omagen | apòstament' e mui ben |
324:42 | que tan fremoso miragre | foi ben ant' eles fazer. |
325:4 | tan ben faz pelo mar vías | come pela chãa térra; |
325:9 | e quen parar i ben mentes | terrá-o por pïadoso |
325:10 | e haverá mais fïança | eno séu ben todavía. |
326:3 | Ca a Sennor que o atán ben dá |
326:6 | ca servindo-a ben havê-lo-á. |
327:1 | Porque ben Santa María | sabe os séus dões dar, |
327:12 | e éra mui ben teçudo | e mui delgad' outrossí; |
328:29 | e do que mestér havía | a fróta ben avondando, |
328:44 | e outros a paancadas | os costados ben britados, |
328:59 | ca entendeu ben que Cádiz | mais tóste pobrad' houvésse; |
329:11 | E con quant' entôn roubaron | foron ben alí pousar |
329:16 | ben creen mouros sen falla, | e desto dulta non han, |
329:34 | ben come madeiro duro, | que se non pode mover. |
329:39 | Eles a buscá-lo foron | e chegaron ben alá |
329:61 | E o miragre sabudo | foi ben daquí atá Suz, |
331:9 | de sas graças e mercees, | e que por nósso ben vẽo |
331:25 | e hoi mais jarás so térra | ben como jaz téu avóo, |
331:29 | e ben assí séus parentes | a sa casa a levaron |
332:14 | fremos' e mui ben lavrado, | pósto sôbelo altar. |
333:12 | tórtas assí e os dedos, | e os pées non ben sãos, |
333:23 | Pois que foi ena eigreja | da Sennor de ben comprida, |
334:16 | e que mui ben del penssassen | a sa companna mandou. |
334:35 | E atal mórto com' éra | levárono ben assí |
335:3 | En amar os que ben fazen, | Déus, Déus, non me maravillo, |
335:39 | Eles fezérono lógo; | e des que foi ben caente, |
335:41 | mas el per si fez as papas | mui ben e apòstamente |
336:1 | Ben como punna o démo | en fazer-nos que erremos, |
336:10 | e se ben nos ascuitardes, | de grado vo-lo diremos. |
336:19 | Pero quando lle nembrava | a Sennor de ben comprida, |
336:37 | mais est' érro per natura | ben des Adán é-xe nósso, |
336:40 | “Porque téu ben connocemos | e entendes ta loucura, |
336:48 | mui bõa, assí com' hóme | que sempr' en séu ben avanta, |
337:9 | que ên ben se soltaría, | non llo quería creer, |
337:32 | a Virgen Santa María | e guariu acá mui ben |
338:12 | E porend' o hóme bõo | atán gran ben lle quería |
338:24 | Pois ben a cabo do ano | foron aa grand' eigreja |
339:39 | Aos da nave foi entôn gran ben |
340:43 | téu ben e ta gran mesura? |
340:49 | o ben per sa bavequía |
341:37 | E pera o Poi se foron, | e de cérto ben sabiades |
341:47 | Pois sa razôn acabada | houv', en un brïal ben feito |
341:54 | en lle seer saborosas | ben come as móles fazen. |
341:56 | nen en nïún outro nembro, | ant' houv' o córpo ben são; |
342:6 | gran poder há no começo | ben come no acabar. |
342:10 | e dá-lles muitas coores | por a nós ben semellar. |
342:18 | a sa omagen pintada, | ben qual xa quis Déus pintar, |
343:10 | en tal que gente m' oísse | que me mui ben ascuitasse. |
344:3 | Ca a que éste comprida | de ben e de santidade, |
344:5 | E dest' un mui gran miragre | direi, e ben m' ascuitade, |
344:6 | que ela fez en Tudía; | e meted' i ben femença. |
344:14 | e ben a par da eigreja | pousaron sen deteença. |
345:11 | Este dous anos havía, | ou ben tres, que gaannara |
345:12 | Xerez e que o castélo | de crischãos ben pobrara; |
345:15 | Ca os mouros espreitaron | quando el Rei ben seguro |
345:51 | Aa hóra que aquesto | fazían, ben en Sevilla |
345:73 | E ela lle respondía | ben de dereit' en dereito: |
345:76 | e como a Santa Virgen | ben do fógo a chamara |
346:21 | a guariü ben daquela | enfermidade sobeja |
347:13 | e des que foi i chegada, | teve mui ben sa vigía |
347:25 | foi depois ben a tres anos. | Mais tal foi o desconórto, |
348:1 | Ben parte Santa María | sas graças e séus tesouros |
348:2 | aos que sérven séu Fillo | ben e ela contra mouros. |
348:21 | sei ben, ca mui gran tesouro | te darei que ascondudo |
348:32 | Mais depois ben a un ano | fez hóste sobre Grãada, |
348:36 | e panos muitos de seda | e citaras ben lavradas |
349:5 | e de que quér que lle róguen | entôn con séu ben recude, |
349:19 | nósso ben per sa vertude | que ela grande mostrava |
349:26 | esta saúde tan nóbre; | e porên ben quareenta |
351:2 | ben pód' avondar as outras | cousas e fazer crecer. |
351:9 | que tragen i pan e vinno | en carretas, e ben i |
351:19 | E pero que ben comían, | non tiínnan que éra ren, |
351:32 | e o que lles diss' aquesto | ben per cima a catou |
352:21 | pero foron ben dous anos | que o açor non mudava, |
352:41 | e meteu outras tan bõas | e atán ben cooradas, |
352:46 | por nos fazer ben creentes | e guardar-nos de loucura. |
353:2 | deles será muit' honrrado | no séu ben, que non há par. |
353:4 | miragre que fez a Virgen, | que sempre nósso ben quér, |
353:12 | buscou e busca carreiras | com' hajamos aquel ben |
353:22 | que o fillou por séu rógo | e feze-o ben crïar |
353:31 | E tan gran ben lle quería | que ameúde veer |
353:45 | e porên te róg', amigo, | que cômias, ca mui ben sei |
353:47 | Depois ben a quinze días | o meninno esto fez |
353:54 | éu te darei ben que cômias, | ca te vejo magr' andar.” |
353:56 | vóssos hómees, ai, padre, | me dan ben e sen afán; |
353:78 | dá, con séu Fillo bẽeito, | a quena ben sab' amar.” |
354:8 | el Rei, que sigo tragía | e a que mui ben crïava, |
354:13 | aquel Rei; e por aquesto | atán gran ben lle quería |
354:16 | ũa arca mui ben feita, | e dentro a ensserrava |
355:4 | en algũa sa eigreja, | mui ben llo per galardõa; |
355:97 | que todo o mund' avonda | e nósso ben sempre avanta, |
356:15 | E por fazer que a óbra | s' acabasse ben sen al, |
358:7 | Alí hómẽes lavravan | cada día ben quinnentos |
358:20 | entendeu que ben guardadas | tevéra com' en tesouro |
358:24 | aqueles cantos so térra, | grandes e mui ben quadrados, |
359:2 | Jesú-Cristo, mui ben póden | sacar presos de prijôn. |
359:25 | ca éu te porrei en salvo, | e esto verás tu ben, |
361:4 | que avẽo na cidade | de Burgos, e mui ben sei |
361:23 | Demais éra tan ben feita | e de tan hômil faiçôn, |
361:39 | E entôn toda-las monjas | s' ergeron cantando ben: |
362:1 | Ben póde Santa María | séu lum' ao cégo dar, |
362:6 | ben ena vila de Chartes, | como vos quéro contar. |
362:32 | dizendo: “Se alá chego, | ben hei fïúza en Déus |
362:41 | e pois m' este ben feziste, | quando me for mestér, u |
364:11 | E havíana tan fonda | feita, que quena ben visse |
364:23 | Ante ficaron tan sãos | ben como quand' i entraran |
364:27 | E se ante ben lavravan, | mui mellor depois lavraron, |
365:1 | Ben tira Santa María | pela sa gran pïedade |
365:34 | e viveu sempr' en sa orden | con ben e con homildade. |
366:25 | ben préto de tres domaas | e sempre apregoando, |
366:39 | éran de connoscer aves, | que doral éra ben viron. |
367:29 | guïó-o ben aquela que non érra |
367:30 | a quena sérve ben sen oufanía. |
367:48 | os séus clérigos, que os ben cantaron, |
368 | Como Santa María do Pórto guariu ũa mollér dũa coobra que tragía eno ventre, e havía ben tres anos. |
368:2 | ben, outrossí nos móstra | como mal non hajamos. |
368:11 | E con aquesta coita | ben per Estremadura |
368:16 | per que ben guarir póssas, | ca non é por trebello |
368:35 | Ela fez outro día | ben como lle mandaron, |
368:46 | loaron muit' a Virgen, | cujo ben asperamos. |
369:5 | E de tal razôn com' esta | vos direi un gran miragre, | sól que me ben ascoitedes, |
369:7 | ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse |
369:8 | e que llo a Santa Virgen | pois ben non gualardõasse. |
369:14 | que per el nïún dereito | nunca ben éra juïgado; | demais éra orgulloso |
369:37 | Eles foron muit' aginna | e pagaron séus dinneiros, | ben e mui compridamente |
369:46 | de que o vinqu' éra d' ouro, | mui ben feito e fremoso, | e a pédr' éra vermella; |
369:64 | en ti, cona mui gran coita, | que se ben non conortasse.” |
369:72 | mais pero vender-mio-ía | a quen mio mui ben comprasse.” |
369:100 | de guardar os séus de dano | nen tan ben os amparasse?” |
371:39 | as gentes aa ribeira. | E pois que soubéron ben |
372:6 | direi-lle com' avẽo, | se mio ben ascoitar. |
372:8 | que ben havía cinque | días, com' aprendí, |
372:24 | e leixou ben guarida | a mollér daquel mal; |
372:28 | sa mollér e que éra | ja guarida mui ben |
374:1 | Muito quér Santa María, | a Sennor de ben comprida, |
376:3 | Ca non é gran maravilla | d' enderençar, ben sabiades, |
376:9 | el Rei por guardar a térra | e que fosse ben pobrada |
376:13 | e o ben que ll' el fezéra | non lle saíra en vão, |
376:33 | achou aquela sortella | e viu ben que súa éra |
376:41 | perdêssedes; mais tomade- | o lógo, ca ben vos digo |
377:5 | con ela e os séus livros | pintava ben e aginna, |
377:12 | en tal que aquesta óbra | sempre a mui ben fezésse; |
377:18 | ben préto de quinze días; | mais el Rei nono sabía. |
377:40 | aa Virgen grorïosa | que aos séus ben defende, |
378:4 | non pód' al fazer séu Fillo | senôn juïgar-nos ben; |
378:11 | Mais a nóssa avogada, | que ten ben nóssa razôn, |
378:22 | que éra mui ben casada | con un hóme mercador. |
378:27 | E esteve ben tres días | e noites que non falou; |
379:2 | os séus defender ben póde | d' hómes maos roubadores. |
380:20 | sempre quér nósso ben, |
381:14 | que ben como llo Déus déra, | assí llo ar foi toller. |
382:18 | per que sejades herdado | mui ben e vos dé bon don.” |
384:4 | que avẽo a un monge | bõo e ben ordinnado |
384:8 | nas Vidas dos Santos Padres | e ar mui ben escrivía; |
384:16 | onde cada ũa destas | coores mui ben semella |
384:44 | que éran i de companna | ben oiteenta ou cento; |
385:2 | póde ben sãar a Virgen, | que de vertud' é comprida. |
385:30 | e são, ben com' aqueles | que tórnan de mórt' a vida. |
386:13 | ben atá en Santïago | e depois dalên d' Arnedo |
386:17 | todos mui ben llo coubéron, | dizendo: “Seja maldito |
386:54 | ca o que a mui ben sérve | sempre con ela gaanna. |
389:26 | mais dar-ll-ía dous capões | ou ben léu dous ansarinnos. |
391:2 | ben outrossí pód' os nembros | dos contreitos correger. |
391:21 | que os a tẽer devía, | e tan ben sãos que non |
393:27 | E des alí adeante | foi guarid' e mui ben são; |
393:29 | entendeu quen ben servía | aa Virgen, que en vão |
398:2 | ben póde guardar aquele | que lle for acomendado. |
399:3 | Ca ben assí cada día | lle crece vertude, |
399:6 | a creceren en ben sempre | e toller nemiga. |
400:5 | como de Déus hajamos ben, |
401:39 | e que sempre ben sábia | empregar méu haver, |
401:52 | mercees que me gães, | se o Déus por ben vir, |
401:57 | e de quen dá jüízio | seno ben departir |
401:93 | séu ben aos que ama, | ca sei ca o fará |
401:94 | se o tu por ben vires, | que me dé o que ja |
401:100 | por quanto me feziste | de ben, e t' amará. |
402:8 | mais catad' o gran ben que en vós jaz; |
402:12 | mais catad' o gran ben que vos Déus déu; |
402:13 | ca outro ben senôn vós non hei éu |
402:16 | mas catad' o vósso ben que sen par |
404:3 | Toller deve mal e aduzer ben |
404:15 | Cantar sabía el ben e leer |
404:26 | polo ben que Déus pos en ti loar. |
404:62 | con que soía no téu ben falar. |
406:1 | Ben vennas, Maio, | e con alegría; |
406:5 | Ben vennas, Maio. |
406:6 | Ben vennas, Maio | con toda saúde, |
406:10 | Ben vennas, Maio, | e con lealdade, |
406:14 | Ben vennas, Maio, | con muitas requezas; |
406:18 | Ben vennas, Maio, | cobérto de fruitas; |
406:22 | Ben vennas, Maio, | con bõos sabores; |
406:26 | Ben vennas, Maio, | con vacas e touros; |
406:30 | Ben vennas, Maio, | alégr' e sen sanna; |
406:32 | ben de séu Fillo, | que nos dé tamanna |
406:34 | Ben vennas, Maio, | con muitos gãados; |
406:38 | Ben vennas, Maio, | con bõo verão; |
406:42 | Ben vennas, Maio, | con pan e con vinno; |
406:46 | Ben vennas, Maio, | manss' e non sannudo; |
406:50 | Ben vennas, Maio, | alégr' e fremoso; |
406:54 | Ben vennas, Maio, | con bõos manjares; |
407:40 | per que póssas ben viver. |
408:2 | ben óbra Santa María. |
408:8 | en Salas, u móstra muitos, | esta ben-aventurada |
408:17 | que ben cuidou prender mórte, |
408:20 | e tiraron-ll' a saeta | ben pelo outro costado; |
409:7 | pois séu ben atendemos |
410:2 | non póde no séu ben falir. |
410:27 | ‘I’, indo de ben en mellor |
411:5 | ben de raíz de Jésse, | e que tal fror faría |
411:62 | haverá ben seis meses | que fiz aquí estada |
411:106 | ben como se houvéss' a | casar outra vegada. |
411:110 | lle guisou, e sa casa | mui ben encortinnada, |
413:18 | e ben semella de Déus tal drudaría. |
414:21 | comprida de todo ben, e d' al non, |
415:7 | Ca ben alí u lle diss' el “Avé” |
415:14 | ante; mais pois vimos ben sa faiçôn. |
417:18 | trões aquí, ben me póde | des hoi mais en paz levar. |
418:8 | todo ben compridamente, | por fazer a Déus prazer; |
418:24 | a Virgen Santa María, | que a fez responder ben |
419:33 | ben a Mont' Olivete, | u aquela sazôn |
419:88 | a mia alma méu Fillo | levou, ben ti digu' éu, |
419:96 | ant' éra mui ben feita | e d' óbra mui sotil. |
420:62 | disséron: “Ben vennades, | Sennor mui desejada.” |
423:8 | ben semella séu feit', amigos méus; |
423:12 | ben semella óbra de mui gran sen; |
423:13 | mas maior foi, a queno catar ben, |
423:15 | E u a térra fez, mostrou ben qual |
423:31 | E u as aves, com' el por ben viu, |
424:13 | ben das ínsoas de Sabá |
424:57 | que per sonnos os fez ben fis, |
426:9 | con sa companna; e pois comeron ben, |
426:32 | subir ao céo, ben assí verrá |
427:40 | ben so aos céos; mas foi-lles Déus toller |