4:8 | —ca el ên mais non havía, |
5:49 | Quand' o Emperador oiu, houv' ên tal pesar, |
6:31 | entôn cantou o meninno; | e foron ên mui pagados |
8:12 | un séu lais sempre dizía, | per quant' ên nós aprendemos. |
15:106 | ficou ên con med' e con tremor. |
15:114 | séu sonn', e déu a Déus ên loor. |
15:124 | que digo non me creedes ên: |
15:130 | que dev' hóm' ên seer sabedor.” |
16:41 | senôn poucos días que na cima ên leixou |
19:33 | e cintas ên feitas, con que apertadas |
23:25 | de bon vinn', e a adega non ên foi falida |
24:48 | e pois fezéron ên sermôn, |
25:107 | Des i feze-a levar ên |
25:130 | con ela, que mal t' ên verría.” |
27:14 | que pola venda foran ên receber. |
27:21 | pois que lla compramos e fezémos ên |
28:23 | que faría ên matar |
28:25 | e o tesour' ên levar |
31:60 | poi-lo viu en Vila-Sirga, | houv' ên maravilla féra; |
32:26 | lógo se foss' ên. |
35:61 | e de quant' acabar cuidas | ren ên non acabarás, |
35:106 | E non quis ên mais do terço, | que fezo lógo coller. |
36:30 | havían; e se lles prougu' ên, sól dulta non prendades. |
43:11 | Muit' ên proug' ao marido, | e tan tóste se guisaron |
44:29 | s' ên quisésse, fez-ll' o açor vĩir |
45:56 | hei éu de fazer sen falla, | pois vós ên sabor houvérdes; |
46:22 | foi ên pera si fillar |
48:20 | entre si acórd' houvéron | de lle non daren ên nada, |
48:26 | veend' agua conos ollos | e seer ên desejosos.” |
51:10 | a gent' ên fillar cuidara. |
51:41 | O de dentro respôs lógo | que non faría ên nada; |
51:72 | e porên Santa María | tan gran pesar ên mostrava, |
52:24 | furtou un cabrit' ên e o comeu; |
59:72 | britou; e espantou-s' ên |
60:9 | e Ave ên sacar; |
63:46 | e tól-me vergonna, ca hás ên poder.” |
64:74 | vos guardou.” E a çapata lle foi ên tirar. |
65:6 | demandand' a outre que m' ên dé recado. |
67:24 | Quando ll' hóm' oiu aquesto | dizer, foi ên mui pagado; |
71:34 | che mostrarei que faças | ca ja que ên sabemos. |
73:31 | Quando viu o monj' esto, pesou-lle tant' ên |
79:8 | e prazer-mi-á ên. |
84:52 | e achó-a viv' e sãa | e houv' ên mui gran prazer. |
86:22 | non podía ren ên saír nen entrar. |
93:12 | fazía, que ren non quería ên leixar. |
94:26 | non houv' ên, fez-lle querer |
95:20 | que dava sen haver ên dinneiro nen mealla. |
96:38 | per que cada un seja ên sabedor |
97:75 | e des ên |
98:8 | e porque s' ên non doía | en séu coraçôn, |
102:49 | de com' ên non foi ferido, |
102:63 | e assí o ên trouxéron, |
104:33 | avẽo ên mui gran cousa | que vos óra contarei; |
105:3 | tan muit' ên, que maldade nen crüeza |
105:89 | E léva-t' ên, ca des hoi mais és sãa, |
108:47 | foi; o que lle nacer ên |
108:51 | tenna atrás, e des ên |
111:34 | pola i pẽar des ên. |
111:38 | démo lógo fugiu ên, |
112:22 | saíron ên por escapar |
121:13 | fazía, e a põía | na sa omagen; des ên |
123:34 | fugiron ên todos. E quen ben fezér |
127:47 | Quand' est' oíron as gentes, | mui gran maravilla ên |
128:6 | por haver ên mél e cera | que lle non custasse nada. |
129:18 | des que a saeta ên foi saída, |
131:70 | diss' el, “id' a ela graças ên render.” |
135:40 | gran dóo haver pód' ên. |
141:20 | que bon hóm' éra, e houv' ên gran pïadade |
142:26 | pela cabeça, e quiséra-s' ên |
143:12 | a gent' ên toda quería. |
145:49 | rogou; e respóstas lle foron ên dadas |
147:16 | foi ên demandar a lãa | pola vender por séu prez. |
148:6 | e ja vos ên dix' outros, | ben oístes de quaes. |
152 | Como ũu bon cavaleiro d' armas, pero que éra luxurïoso, dezía sempr' “Ave María”, e Santa María o fez ên partir per sa demostrança. |
153:15 | ũa sa moça des ên, |
153:29 | Ond' aquest' avẽo ên |
154:14 | todo chẽo de saetas; | e vẽo-ll' ên malandança. |
154:24 | en redor veend' o jógo | fèrament' ên s' espantavan, |
155:42 | e a séu pichél catando, | houv' ên dúas a chorar |
157:17 | foi ben até enas cachas, | que o non pod' ên tirar, |
157:21 | E ela, quando viu esto, | a Rocamador foi-s' ên |
162:24 | de Conca, que a toller ên mandou |
164:6 | que do mal que lle fezéron | mostrou-s' ên por despagada. |
164:23 | outrossí a de séu Fillo, | tan gran pesar ên mostrou. |
165:57 | mas ante que s' ên partisse, | déu i grand' alg' o soldán |
167:27 | Quand' aquesto viu a moura, | houv' ên maravilla féra, |
169:19 | en aquel logar santo, | nen de o ên toller, |
175:23 | Os roméus, quand' esto viron, | foron ên maravillados, |
177:28 | ante cuidavan ben todos | que non houvéra ên mal. |
178:5 | éra; e poi-lo oírdes, | haveredes ên sabor |
178:32 | Quand' esto viu o meninno, | gran prazer ên recebeu |
181:23 | que éran da outra parte, | atal espant' ên colleron |
183:15 | dos mouros que i havía | houvéron gran pesar ên, |
185:66 | no castélo, os de dentro | os fezéron ên caer |
186:23 | Quand' el est' oiu, houv' ên mui gran pesar; |
187:20 | e toda aquela noite ar rezaron des ên |
187:25 | ond' o convent' houve quanto ên mestér havía. |
193:26 | e sacárono ên vivo, | en paz e sen outra guérra. |
194:9 | aquel cuteif' avarento | tal cobiíça ll' ên crecía, |
195:105 | Mas déu-ll' ên conórte |
196:28 | que a todo-los séus templos | foi ên demandar recado |
201:17 | e pois que o viu nado, | creceu-ll' ên tal tristura, |
201:27 | E creceu-ll' ên tal coita, | que houve tal despeito |
202:8 | se non fosse ũa rima | sóa que minguava ên; |
202:33 | e veredes a omagen, | por seerdes ên mais fis, |
204:28 | com' entrou Santa María, | e muito lle per prougu' ên, |
206:37 | e contou est' aas gentes, | que lles non leixou ên ren, |
207:2 | demostrar-ll' haverá ela | sinaes que lle praz ên. |
208:22 | coidou que o nengún visse | nen ên foss' apercebudo. |
208:36 | e contou-ll' este miragre, | que sól non ll' ên leixou ren, |
215:11 | E por mal de nóssa lee | as campãas ên levavan |
215:56 | e a todos fez mostrá-la, | que houvéssen ên mazéla |
216:41 | mais fillad' ên pẽedença | e repentide-vos ên, |
217:30 | foron ên por toda Spanna | ben atá Rocamador. |
225:10 | e porque a ben cantava, | éra ên mui desejoso |
225:30 | ou me tolless' esta coita, | ca ben é ên poderoso.” |
226:47 | soía, que sól non ên menguava ren. |
228:22 | e foi ên maravillado | e diss' aa gent': “Uviade |
231:32 | éra ên muit' aficado, |
235:62 | e do mal que lles ên venna, | a mi mui pouco m' incal. |
237:27 | sempre tal di'; e un garçôn | séu houv' ên coita féra, |
237:64 | que lle diss' entôn: “Erge-t' ên, | ca de pran éu t' ajudo.” |
238:13 | foron ên tan espantados | que se foron os mais d' i; |
242:26 | atá que vẽo a gente | e o fez ên decender. |
243:22 | ũa péça so o geo, | que saír ên non podéron; |
245:29 | e no castélo de Nevia | o meteron, e des ên |
245:30 | o que o peor julgava | tiínna-s' ên por mellor. |
246:29 | de non entrar, e cuitada | foi ên muit', par San Dinís; |
248:5 | E de tan gran pïadade | un miragre direi ên |
253 | Como un roméu de França que ía a Santïago foi per Santa María de Vila-Sirga, e non pod' ên sacar un bordôn de férro grande que tragía en pẽedença. |
253:26 | sequér vi éu queno vira, | que m' ên contou a verdade. |
255:16 | houve mui bõa, per quant' aprix ên; |
256:29 | per poder da Grorïosa, | que nada non sentiu ên. |
258:22 | tiínna e pera eles, | que ren non ll' ên foi ficar. |
258:34 | minguava ên nulla cousa | dela. E lóg' a sinar |
261:72 | o santo bispo, e fez ên loar |
262:2 | devemos-la loar porque | nos demóstra ên carreira. |
262:25 | toda mui compridamente, | que ren non minguava ên, |
273:34 | foi ên muit' a maravilla, | dizendo: “Non é anello |
274:49 | acabasch' a mia garnacha, | mas mui ben t' acharás ên, |
274:50 | ca saïrás cras do mundo, | e prend' ên grand' alegría.” |
274:56 | e porên me diss' a mórte | que me podéss' ên sentir.” |
277:6 | haver gran gente de mouros | que s' ên foron, e foi ben. |
277:26 | e acharon-se con mouros; | mas a todos non prougu' ên. |
279:6 | e sã' é ja, se vos ên prazer for, |
281:10 | de grand' algo que houvéra | non ll' houv' ên ren a ficar. |
282:10 | que na cidade morava | e éra ên natural. |
284:6 | e un cantar ên fige | segund' esta razôn. |
285:61 | e quando s' ên quis saír, a Virgen santa do bon prez |
285:71 | mais muit' ên prazía |
286:22 | e el foi ên tan coitado | que non soub' ên que fazer. |
287:6 | saber: foi ena ermida | de Scala, que prét' é ên. |
287:14 | e de como foi aquesto, | non vos ên negarei ren. |
287:26 | e meteu-a en un saco, | por que nunca saíss' ên. |
292:53 | por verdad'; e maravilla | mui grande vos ên direi |
292:82 | com' a vós hei ja contado, | e non foi ên mentiral. |
293:8 | que atán ben remedava, | que havían ên sabor |
294:12 | e perdendo aos dados, | creceü-ll' ên tan gran sanna |
298:26 | que houvéron todos ên mui gran temor. |
299:34 | Mas dá-lla; se non, mal te verrá ên.” |
302:13 | mas el ên saír non pode, | e esto muitos o viron, |
302:18 | e saíss' ên con vergonna | por sas maas astruguezas. |
307:2 | toda tempestade, se ll' ên prazer for. |
307:38 | e perdeu ên lógo a gente temor. |
314:9 | e do que porên ll' avẽo | non vos ên negarei ren. |
314:17 | me veeredes andando, | e prazer-vos-á muit' ên.” |
314:24 | E ela orou tan muito, | que fillou ên desprazer |
315:24 | Quand' esto viu a madre, | houv' ên tan gran rancura, |
317:52 | érgo “ai, Santa María.” E des ên |
321:18 | assí que a mollér bõa | ficou ên cona espinna. |
324:20 | na grand' eigreja da Sée, | que se nunca ên partiu |
326:24 | furtáronas todas e foron-s' ên, |
327:16 | creceu-ll' ên tal cobiíça | que o foi lógu' ên toller, |
327:22 | que ll' entraron tan de rijo | que os non pod' ên tirar. |
327:25 | rógo-te que éu non moira | assí, se t' ên prazer for.” |
328:58 | El Rei, quand' oiu aquesto, | foi ên mui lédo provado, |
328:62 | Ond' o alguazil por esto | foi ên mui maravillado |
329:27 | Quand' aquest' houvéron feito, | lógo se partiron ên; |
334:13 | des i o hóme, séu amo, | pesou-ll' ên muit' e prendeu |
334:24 | non bevas ên nemigalla, | e ven-t' e éu te darei |
335:18 | e a provar o vẽéron | por saber ên mais verdade. |
335:70 | de mollér con fill' en braço, | de duvida m' ên sacade.” |
337:9 | que ên ben se soltaría, | non llo quería creer, |
344:29 | muito s' ên maravillaron; | des i tréguas se pediron |
352:14 | muito por el que llo désse. | Mas non havía ên cura |
353:36 | que daquelo que lle davan | que lle déss' ên séu quinnôn; |
353:76 | razôn ên con séu crïado | houvéra, e diss': “Atal |
355:37 | de tal cousa demandares?” | Ela foi ên vergonnosa, |
355:102 | daqueste feit' a verdade, | que non houv' ên ren negado. |
355:104 | foron ên maravillados | que nunca tan muito vistes; |
364:18 | leixou-se caer sobr' eles. | Mais non houvéron ên cura; |
367:38 | e agua amaréla ên saía. |
369:7 | ca nunca o atal fezo | que s' ên mui ben non achasse |
369:20 | e que daquela paravla | por mentiral ên ficasse! |
369:90 | e déu-llo. E ele, lógo | que o houve connosçudo, | fillou-se-ll' ên mui gran medo; |
374:18 | e se gãassen, a Virgen | houvéss' ên de sa partida |
384:46 | o que vi vos direi todo, | se m' ên fordes oïdores.” |
392:14 | e macar o castigavan, | sól non havía ên cura. |
401:27 | mui mal a queno cree | e pois s' ên mal achar, |
401:30 | me dé poder e força | pera os ên deitar. |
401:47 | que me déu e dar póde | quando ll' ên prazer for; |
406:20 | há sas mercees | de fazer ên muitas, |
407:32 | e que lle foss' ên prazer. |
411:22 | muit' end' ele; mas ela | éra ên mais coitada, |
419:14 | que a fillou quartãa, | que nunca ên sãou. |
419:16 | e non vinna a ela | enfermo que lógu' ên |
419:100 | e que te Déus non ama | gran móstra ch' ên feit' há, |
424:7 | e a treze días des ên |