B | Este é o Prólogo das Cantigas de Santa María, ementando as cousas que há mestér eno trobar. |
5:65 | sõo mui póbr' e coitada, e de vósso ben hei mestér.” |
17:36 | bõa, de responder vos é mestér.” |
42:54 | Mal te nembrou a sortella | que me dést'; ond' há mestér |
58:17 | e lle déss' o que houvésse mestér; |
63:59 | Mas rógo-vos, porque vos é mui mestér, |
64:17 | que m' encomendedes a alguên, ca m' é mestér |
80:14 | nos for mestér, razõador |
80:18 | róga por nós u mestér for. |
107:22 | val a mi, ca mestér m' há. |
114:11 | E mestér lle foi, ca un día acharon- |
115:40 | e quant' houvéron mestér |
123:10 | vivendo gãara. Mas foi-lle mestér |
125:87 | com' o leixarei?” (diss' ela). | Diss' a Virgen: “Há-che mestér |
131:68 | lle déra a Virgen quanto lle mestér |
135:115 | ron-lle que ll' éra mestér |
146:74 | são, que ll' éra mui mestér. |
147:8 | valeu-ll' u lle foi mestér |
175:54 | fazían todos con ele, | que mestér houv' i: “Calade!” |
181:6 | guérra con outro havía, | per que gran mestér ajuda |
184:24 | Mai-lo fillo pela chaga | saiu, que mestér engrude |
186:42 | e diss': “Ai, Sennor, val-me, ca mestér m' há, |
187:25 | ond' o convent' houve quanto ên mestér havía. |
187:49 | porque lle atán ben déu quanto mestér havía. |
194:7 | que lle déu aquela noite | ben quanto mestér havía. |
200:34 | mi acórra, que mestér hei. |
203:22 | na cima, e déu-lles dela | quanto lles houve mestér. |
212:5 | que vẽéss' a súa mão | aos póbres que mestér |
216:8 | que perdera quant' havía, | e éra-lle mui mestér |
240:33 | rogar por nós u nos há mais mestér |
246:37 | “éu sõo a que nas cuitas | acórr' a quen m' há mestér, |
254:23 | Os dïabos responderon: | “Mestér vos foi que chamastes |
255:64 | ca muito fazía ben séu mestér. |
263:10 | fez a Virgen, en Cudejo, | dun hóme que gran mestér |
264:38 | nen creen no téu Fillo, | ca mestér nos sería.” |
269:5 | grandes e maravillosos, | e acórr' u há mestér |
271:14 | mui ben deles, mas bon vento | havían muito mestér. |
272:35 | ant' a mollér e rogou-lle | que muito ll' éra mestér |
274:34 | mestér de t' alá tornares, | ca éu téu mal non querría. |
276:26 | mestér há que lle valla |
296:14 | pedía que lle désse, | ca ll' éra mui mestér, |
296:34 | demais valrrá-lle sempre | u a mestér houvér. |
316:44 | trobe nen cantares faça | hoi mais, ca non mi há mestér; |
317:30 | Madre de Déus, ca mestér nos sería.” |
318:10 | con nósso ben e acórre- | nos cada u é mestér. |
328:29 | e do que mestér havía | a fróta ben avondando, |
332:20 | muita na eigreja toda, | e éra mestér assí |
332:49 | e pois viron o miragre, | disséron: “Muit' é mestér |
333:26 | fuste de mi algún tempo, | val, ca mestér me sería.” |
350:2 | val-nos u nos mestér for. |
350:4 | ca mestér é que nos vallas, |
356:11 | ca d' outra cousa neũa | que i houvésse mestér, |
362:41 | e pois m' este ben feziste, | quando me for mestér, u |
367:18 | segund' aquel logar mestér havía. |
372:20 | mais há mestér que cômias | e que queiras bever; |
376:28 | “Muit' é mestér que me valla, | Sennor, a ta pïedade, |
378:14 | e que nos día saúde | cada que nos mestér for. |
385:10 | ca os que a sa mercee | mestér han nunca oblida. |
386:29 | serían de quant' houvéssen | mestér; e dest' acordados |
401:84 | me fez, que del me gães | siso, que mestér hei, |
419:91 | E San Tomás lle disse: | “Sennor, mui m' é mestér, |
423:4 | ca pera si non havía mestér; |