| 5:82 | a santa dona, que o sentiu mórto, diss': “Ai, que farei?” |
| 6:37 | Poi-lo meninno foi mórto, | o judéu muit' aginna |
| 6:50 | u arriban os coitados, | dá-me méu fillo mórto |
| 14:15 | E tan tóste que foi mórto, | o dém' a alma fillou |
| 14:36 | o frade que éra mórto | foi-s' en pées lógu' erger, |
| 15:96 | que en térra mórto o deitou |
| 15:146 | e Jüião mórto sen coor. |
| 24 | Esta é como Santa María fez nacer ũa fror na boca ao crérigo, depois que foi mórto, e éra en semellança de lílïo, porque a loava. |
| 26:82 | e o roméu mórto foi resorgido, |
| 43:42 | o adug' ante ti mórto, | e dous días há que cheira. |
| 43:61 | que a cabo de seis días | jazendo mórto chorara |
| 45:73 | daquel cavaleiro mórto, | e vivo o levantaron; |
| 53:7 | Séu padre del éra mórto; | mas ũa póbre mollér |
| 54 | Esta é de como Santa María guariu con séu leite o monge doente que cuidavan que éra mórto. |
| 65:60 | quisér' entôn seer mais mórto ca vivo; |
| 65:191 | E pois que foi mórto, quis Déus que soubéssen |
| 67:18 | meteu-s' en un córpo mórto | d' hóme de mui gran beldade, |
| 67:76 | en córpo dun hóme mórto, | con que enganar cuidara |
| 72:27 | na vía un mórto viu |
| 76 | Como Santa María déu séu fillo aa bõa mollér, que éra mórto, en tal que lle désse o séu que fillara aa sa omagen dos braços. |
| 96:54 | agora jazer mórto e sen coor.” |
| 111:40 | houv' o mórto e sacado |
| 118 | Como Santa María resucitou en Saragoça un mininno que levaron mórto ant' o séu altar. |
| 118:6 | que paría mórto-los fillos séus. |
| 118:16 | Pois est' é mórto, nunca vivirei |
| 124:33 | E des que foi mórto, lógo | a hóra embarveceu, |
| 167 | Esta é como ũa moura levou séu fillo mórto a Santa María de Salas, e ressucitou-llo. |
| 167:20 | e levou séu fillo mórto, | maravillando-s' a gente; |
| 168 | Esta é dun miragre que fez Santa María de Salas por ũa mollér de Lérida que lle morreron séus fillos, e o postremeiro ressucitou-llo Santa María, que havía tres días que éra mórto. |
| 175:37 | d' ir u séu fillo leixara | mórto, que fora traúdo, |
| 175:47 | pósto na forca e mórto; | mas non quis a Virgen santa, |
| 178:1 | A que faz o hóme mórto | resurgir sen nulla falla, |
| 197:34 | e o que jazía mórto | atán tóste resurgiu, |
| 201:19 | Pois que o houve mórto, | non soub' haver recado |
| 204:14 | como podería mórto | de so térra resorgir. |
| 204:15 | El jazend' assí por mórto, | Santo Domingo rogou |
| 205:49 | que neũu deles mórto | non foi, ferido nen lasso, |
| 213:32 | e que, tẽend' el verdade, | non fosse preso nen mórto; |
| 213:68 | cuidando que éra mórto, | muito por ele carpiron; |
| 221:34 | ben come se fosse mórto, | ca atal door havía. |
| 223:19 | en que o metessen por mórto de pran. |
| 235 | Esta é como Santa María déu saúde al rei Don Afonso quando foi en Valadolide enfermo que foi juïgado por mórto. |
| 235:34 | que o tevéron por mórto | desta 'nfermidad' atal. |
| 235:68 | e u cuidavan que mórto | éra, foi-se dessa vez |
| 241:40 | e foi o moço mórto | alá jus' u jazía. |
| 255:31 | com' este. Mais ela per que mórto |
| 269:21 | que por mórto o tevéron | séus parentes; pero non |
| 274:36 | deste día a un ano | serás mórto, éu o sei; |
| 276:44 | jouve tal come mórto; |
| 282:19 | coidando que mórto éra, | e foron polo fillar. |
| 315:25 | porque cuidou que éra | mórto per sa ventura |
| 322:14 | que houvér' a seer mórto | a desóra, sen tardada. |
| 322:29 | e tẽendo-o por mórto | ant' o altar o deitaron. |
| 323:36 | ond' e como resorgira, | ca por mórto o tevéra; |
| 329:46 | Aquest' hóm' está ja mórto | ou mui préto de morrer.” |
| 331 | Como Santa María de Rocamador ressocitou un meninno mórto. |
| 332:32 | ante foi tan tóste mórto | polo prazer da que ten |
| 334:1 | De resorgir hóme mórto | déu Nóstro Sennor poder |
| 334:35 | E atal mórto com' éra | levárono ben assí |
| 341:24 | e tan gran pesar hei ende | que querría seer mórto; |
| 347 | Esta é como Santa María de Tudía resorgiu ũu meninno que éra mórto de quatro días. |
| 347:2 | póde resorgir o mórto | de mui mais ca quatro días. |
| 347:24 | que pesou a Jesú-Cristo; | porend' o mininno mórto |
| 347:27 | Pois que viu séu fillo mórto, | lógu' entonce na carreira |
| 347:40 | de quatro días ja mórto, | são e tan fremosinno; |
| 352:28 | do açor, que non quería | comer e tal come mórto |
| 381:2 | assí fez a de sa Madre | un mórto vivo erger. |
| 381:19 | Sa madre, pois viu que mórto | éra, ũa gran vóz déu |
| 384:41 | e pois que o achou mórto, | fez sõar a campaínna |
| 385:21 | dos coitados, se daquela | ferida non fosse mórto, |
| 389:17 | de tan grand' enfermidade | que por mórto o juïgava |
| 392:8 | dun hóme que con dereito | foi enforcado e mórto |
| 398:33 | que nunca daqueles lobos | un dos cordeiros foi mórto; |
| 403:22 | que mórto ou traúdo |
