6:70 | aos judéus foron lógo | e todo-los mataron; |
9:29 | des que el houvésse | fito-los gẽollos |
14 | Esta é como Santa María rogou a séu Fillo pola alma do monge de San Pedro, por que rogaran todo-los santos, e o non quis fazer senôn por ela. |
14:24 | e chamou todo-los Santos | alí u os estar viu, |
15:1 | Todo-los Santos que son no Céo | de servir muito han gran sabor |
15:60 | fez-los juntar, chorando dos séus |
19:23 | Poi-los malapresos arder-s' assí viron, |
22:2 | de defender e ampará-los séus. |
25:113 | poi-los foi contar e volver, |
33:2 | o mar e todo-los ventos |
33:4 | todo-los quatr' elementos. |
38:21 | Poi-los monges foron ende tirados, |
38:31 | ben u soían vestí-los sagrados |
45:11 | E todo séu cuidad' éra | de destroír los mesquinnos |
45:34 | mais los ángeos chegaron | dizendo: “Estad', estade! |
45:65 | e os ángeos correndo | pós eles mal los feriron, |
53:33 | e por todo-los da térra | de Seixôn, e ben sentiu |
58:32 | ca sempre punnei en fazê-los téus |
58:33 | mandamentos, e non cates los méus |
59:78 | mente quér guardá-los séus, |
65:120 | e a mea noite aqué-vo-los santos |
67:56 | e que todo-los sergentes, | foras aquele, servían; |
89:56 | se foi depó-los treinta días, |
89:63 | éran, por los de pecadilla |
100:5 | Ca veer | faze-los errados |
105:65 | E todo-los daquela vila ardían |
109:33 | mai-los que do batismo o sinal |
109:36 | mai-los dïabos, com' aprix éu, |
113:17 | Mai-los monges, que cantavan | a missa da Madre de Déus, |
114:1 | A que sérven todo-los celestïaes |
115:33 | de todo-los da térra, |
118:1 | Fazer póde d' outri vivê-los séus |
118:6 | que paría mórto-los fillos séus. |
124:7 | mui préto d' ambo-los mares, | do gran que corr' arredor |
125:99 | ambos los meteu en orden | por prazer da Emperadriz |
128:36 | e tanger todo-los sinos, | e fillaron tal consello, |
130:8 | metê-los séus, e coita e afán |
131 | Esta é como Santa María guardou o emperador de Costantinóbre que non morresse so ũa pena que caeu sobr' ele, e morreron todo-los outros que con ele éran. |
131:23 | E quantos dentr' éran todo-los matou |
132:98 | Preçaste mais los séus bẽes |
132:115 | Entôn ambo-los deitaron |
133:1 | Resurgir póde e fazê-los séus |
135:68 | ca lóg' ambo-los prendeu |
141:31 | E el entôn de grado foi beijá-los panos, |
144:42 | e todo-los quatro pées tendeu, |
149:42 | que quiso seer póbre | por requentá-los póbres |
149:43 | no séu reino do Céo | e fazê-los i nóbres |
158:1 | De muitas guisas los presos | sólta a mui grorïosa, |
175:22 | e poi-los houv' acalçados | disse-lles: “Estad', estade!” |
176:18 | e o cep' en que jazía | e todo-los cadẽados. |
177:13 | mai-los ollos da cabeça | ambos tirar-llos mandou, |
178:23 | A muleta ja havía | ambo-los pées de tras |
193:46 | e fezéron justiçá-los | como quen atán muit' érra. |
196:28 | que a todo-los séus templos | foi ên demandar recado |
196:43 | eno Paraíso santo, | u están todo-los santos |
197:30 | rogade que lle perdõe | todo-los pecados séus, |
211:3 | Faz-los muit' apóstos, por que hajamos |
211:4 | sabor de sabê-los e os creamos; |
211:5 | e faz-los fremosos, por que queramos |
213:34 | ca en todo-los séus feitos | sempr' é mui dereitureira. |
214:33 | Mas a Virgen, que de Reïs | ven de todo-los avóos, |
218:10 | per que ficou tolleito | d' ambos e dous los lados. |
220:11 | Dereit' é que loemos | a que todos los santos |
223:1 | Todo-los coitados que quéren saúde |
228 | Como un hóme bõo havía un múu tolleito de todo-los pées, e o hóme bõo mandava-o esfolar a un séu mancebo, e mentre que o mancebo se guisava, levantou-s' o múu são e foi pera a eigreja. |
228:5 | tolleito d' ambo los pées | que atrás tórtos tragía, |
228:24 | deste múu que ant' éra | d' ambo-los pées tolleito, |
231:22 | alí tragê-los fazía. |
231:23 | E tan grande-los trouxéron, |
231:25 | alçá-los, nunca podéron |
231:29 | d' alçá-los, sól non alçava |
237:84 | que sobre los santos tal don | há ela recebudo. |
238:17 | mais o coraçôn proposo | e todos los sisos séus |
242:16 | da óbr', e ambo-los pées | lle faliron e assí |
244:33 | e el e todos los outros | déron graças e loor |
245:4 | e por nós seermos salvos | feze-a sobre los séus |
248:20 | por se ferir, non podéron | per ren poi-los encoller; |
252:16 | quiséron cavar o monte | pera tirá-los dalí, |
253:4 | de todo-los pecadores, | e abrigo e conssello; |
261:25 | e bõa dona, éu vo-los veer |
263 | Como Santa María apareceu a un hóme que éra tolleito de todo-los nembros e disse-lle que se fezésse levar a sa igreja e sería lógo são. |
267:49 | pois a todo-los coitados dás saúde, |
268 | Como Santa María guareceu en Vila-Sirga ũa dona filladalgo de França, que havía todo-los nembros do córpo tolleitos. |
268:22 | ca todo-los pecadores | en ti esperanç' havemos. |
268:34 | ca todo-los pecadores | coitados a ti acorremos; |
271:13 | mas los que na nave éran | sabían-se defender |
273:26 | pera cosê-los mui tóste, | pero que véllo semello.” |
280:8 | e ar faz ressocitá-los mórtos |
285:18 | en todo-los séus feitos | cada que os fazía. |
286:2 | que non sofr' en nulla guisa | leixa-los escarnecer. |
292:12 | que en todo-los séus feitos | atán ben o ajudou, |
294:20 | porque todo-los saberes | saben eles sen dultança; |
298:4 | e graça de no-los érros perdõar; |
303:25 | que acórre-los coitados; | porên, Sennor precïosa, |
307:15 | todo-los da térra. Onde conteceu |
313:1 | Alí u todo-los santos | non han poder de põer |
313:48 | e ressuscita-los mórtos | pela vertude que hás, |
314:35 | o lume d' ambo-los ollos, | e en térra se tendeu |
316:29 | assí que d' ambo-los ollos | Martín Alvítez cegou, |
318:29 | o cegou d' ambo-los ollos | que deles sól non viu ren, |
321:17 | pero todo-los dinneiros | que ela lles déu houvéron, |
321:24 | todo-los reïs crischãos | han aquesto por vertude |
323:29 | e pero todo-los outros | quant' havían i perderon, |
326:34 | foi deste feito, buscá-los mandou. |
329:31 | E pois los houve fillados, | atán tóst' ir-se cuidou; |
331:20 | des i os dedos das mãos | non quedava de torcê-los, |
331:21 | e outrossí a séus braços | non leixava de metê-los, |
331:37 | assí que todo-los santos | éran ja dela nojados |
333:6 | somos que sobre los santos | todos há tal melloría. |
335:58 | que avondar podería | a todo-los da cidade. |
337:11 | assí que lle-los tollía, | segundo que aprendí. |
338:17 | que cegou d' ambo-los ollos, | e foron-se-ll' apertando |
340:20 | que faze-los pecadores |
355:76 | vogada dos pecadores, | de todo-los santos vida. |
357:2 | assí os correj' a Virgen | pois los há maenfestados. |
368:18 | de nós todo-los santos | e por Sennor catamos, |
379:24 | a mouros que i viínnan, | e a todo-los preséron, |
379:29 | du estavan, con mal tempo, | e todo-los séus chufares |
379:39 | todos quanto-los oíron | aa Virgen glorïosa, |
389:34 | fillou mui grand' en comê-los | e en bever bõos vinnos. |
392:10 | achan todo-los coitados, | aquest' é verdade pura. |
398:28 | de buscá-los pelos montes, | e pero nonos achava; |
420:7 | e bẽeitos los panos | u fust' envurullada |
422:36 | E u todo-los reïs | foren ant' el homildosos, |
423:9 | pero mas foi u por salvá-los séus |
424:54 | ofereron a Déus los Reis; |
426:20 | mai-los outros os dïabres deitarán |
427 | Esta quinta é como Nóstro Sennor envïou o séu Santí Spírito sobre los séus dicípolos. |
427:1 | Todo-los bẽes que nos Déus |
427:12 | Déus sobre los séus dicípolos, que seer |