5:145 | Nunca maior traïçôn desta hóm' oïrá.” |
6:68 | assí que achar non póssa | null' hóm' i que emende.” |
15:75 | Poi-lo sant' hóm' aquest' houve feito, |
15:130 | que dev' hóm' ên seer sabedor.” |
40:16 | hóm' e creatura; |
63:17 | que éra bon hóm' e d' atal coraçôn |
65:50 | u achasse tal hóm'. E tant' houv' andado |
65:79 | Foi-s' o hóm' e punnou de chegar mui cedo |
65:132 | est' hóm' en sentença jaz mui perigosa; |
66:34 | t' hóm': “Aquesta missa di-a, |
67:24 | Quando ll' hóm' oiu aquesto | dizer, foi ên mui pagado; |
67:59 | Quand' aquest' oiu o bispo, | preguntou-lle que hóm' éra. |
67:69 | e éu vos mostrarei óra | com' est' hóm' en que fïades |
69:32 | un hóm' ant' o altar, ben como quando |
78:28 | hóm' a el dos séus, que tan tóste o fillasse |
78:47 | e aquel hóm' éra o que a mezcra feita |
84:4 | un cantar da Virgen santa, | que éu dun bon hóm' aprix, |
86:20 | mas non podía hóm' alá ir, se non |
87:15 | a un sant' hóm' apareceu |
88:86 | e com' hóm' escarmentado |
95:57 | E o almiral entôn preguntou que hóm' éra, |
97:71 | a aquel hóm'. E lógo porên |
107:50 | e tod' hóm' assí fará.” |
109:38 | quando houvéron do hóm' a saír. |
115:58 | o hóm', e fez-lo erger |
115:146 | ca un sant' hóm' i está |
119:36 | e leixaron aquel hóm' aa Santa Reínna, |
127:5 | por un hóm' avizimao, | que por séu siso rafez |
129:2 | sãar pód' hóm' a de ben mui comprida. |
131:2 | hóm' a que a Virgen non póss' acorrer. |
135:67 | E fez come hóm' irado; |
141:20 | que bon hóm' éra, e houv' ên gran pïadade |
161:3 | En Aragôn, en Moriella, | un hóm' assaz póbr' havía |
168:3 | Séu Fillo, Déus e hóm' e Rei, |
180:32 | e parría hóm' e Déus, sen dultar, |
183:6 | a guisa d' hóm' esforçado, | quér en guérra, quér en paz. |
184:32 | este feito e que sempre | hóm' en sa loor estude. |
187:1 | Gran fé devía hóm' haver en Santa María. |
188:1 | Coraçôn d' hóm' ou de mollér | que a Virgen muit' amar, |
192:18 | un bon hóm' atal |
192:30 | daquel hóm' e séu |
192:53 | O hóm' entendudo |
193:27 | E poi-lo hóm' a cabeça | houve da agua ben fóra, |
204:30 | e disso: “Tan pïadosa | sennor dev' hóm' a servir.” |
204:34 | Por esto de séu serviço | non se dev' hóm' a partir. |
205:10 | que per oraçôn mostrada | foi ante muit' hóm' honrrado. |
213:7 | Un hóm' en Élvas morava | que Don Tome nom' havía, |
213:11 | Aquest' hóm' éra casado | con mollér que el cuidava |
222:16 | e un capelán das donas, | bõo hóm' e enssinado, |
224:27 | O bon hóm' e sa mollér | foron entôn mui cuitados |
228:13 | a un séu hóm'. E enquanto | o manceb' ant' emorçava, |
234:13 | que tiínn' aquela térra, | ca ric-hóm' éra del Rei, |
245:9 | en San Salvador da Torre, | por un hóm', e mui ben sei |
245:21 | est' hóm' alí ameúde, | des i mui de coraçôn |
245:56 | ao hóm' e deslïó-o | e disse: “Porque servir- |
245:87 | E disséron: “Tu que jazes, | bon hóm' e quen te meteu |
266:18 | quis a Virgen que ferisse | a nunll' hóm'. E quen viu tal |
270:21 | desta que nos adusse | Déus, hóm' e Salvador, |
271:42 | e porên serví-la deve | tod' hóm' e toda mollér. |
278:1 | Como sofre mui gran coita | o hóm' en cégo seer, |
290:9 | de que naceu Déus, hóm' e Salvador, |
291:1 | Cantand' e en muitas guisas | dev' hóm' a Virgen loar, |
293:5 | o hóm' a Déus. E daquesto, | segundo éu aprendí, |
295:1 | Que por al non devess' hóm' a | Santa María servir, |
297:1 | Com' é mui bõ' a creença | do que non vee hóm' e cree, |
297:18 | daquel de que é fegura, | macar hóm' a el non vee. |
306:3 | E com' é hóm' atrevudo | en querer saber razôn |
307:9 | de toda-las cousas que pód' hóm' achar |
311:24 | Mais aquel hóm' afogado | foi, que pera Monssarraz |
313:37 | se faça end' hóm' afóra, | e peçamos-lle perdôn, |
318:22 | se fillou, dizendo muito: | “Hóm' ou mollér que soubér |
324:18 | de séu Fillo Jesú-Cristo, | que quis hóm' e Déus seer; |
328:33 | dizendo: “Sennor, com' ousa | seer null' hóm' atrevudo |
329:3 | E com' é hóm' atrevudo | de penssar nen comedir |
329:46 | Aquest' hóm' está ja mórto | ou mui préto de morrer.” |
335:78 | de séu Fillo Jesú-Cristo, | hóm' e Déus en Trĩidade. |
339:10 | que muit' adur pód' hóm' atal veer. |
340:24 | d' haver hóm' o que devía, |
377:9 | e el Rei, cuj' hóm' el éra, | por amor da precïosa |
380:4 | hóm' honrrar |
382:20 | ao ric-hóm' este preito, | que houv' a morar alí |
382:24 | havía muit' a sa casa | o ric-hóm' e lle pedir |
382:30 | de fillos que lle naceran. | E aquel ric-hóm' entôn |
382:43 | Mentr' a oraçôn fazía | o ric-hóm', el Rei chamou |
382:45 | de lle dar aquel meesmo | que o ric-hóm' enmentou |
392:11 | Est' hóm' éra pastorinno | entôn, e barvas pungentes, |
400:33 | e se fez hóm' e nos salvou |
401:23 | que punna todavía | pera hóm' enartar |
406:49 | e d' hóm' ẽaio | e desconnoçudo. |
406:53 | hóm' e de falsso | e de mentiroso. |
410:22 | Déus e hóm', iría parir. |
420:27 | bẽeita u pariste | hóm' e Déus sen tardada, |
424:22 | com' éra hóm' e Rei e Déus; |