B:23 | por outra dona, e cuid' a cobrar |
4:51 | “A dona me comungou |
4:82 | o que a dona cobría |
5:9 | Esta dona, de que vos disse ja, foi dun Emperador |
5:12 | Mas a dona tant' éra fremosa, que foi das bélas flor |
5:30 | mai-la santa dona, quando ll' oiu dizer tal traïçôn, |
5:75 | Pois que a santa dona o fillo do Conde recebeu, |
5:82 | a santa dona, que o sentiu mórto, diss': “Ai, que farei?” |
5:87 | Pois a dona foi ferida mal daquel, peior que tafur, |
5:111 | A santa dona, pois que s' espertou, non sentiu null' afán |
5:129 | Ontr' os gafos que a dona guariu, que foron mais ca mil, |
5:133 | dona, que perderan por traïçôn mui sotil |
5:141 | A dona diss' ao Emperador: “Vóss' irmão guarrá; |
5:154 | a dona tornar a el; ante lle disse que fosse fis |
7:32 | “Dona, per quant' aprendí, |
7:37 | Mas a dona sen tardar |
7:43 | Pois s' a dona espertou |
9:8 | houv' i ũa dona | de mui santa vida, |
9:27 | Lógu' entôn a dona, | chorando dos ollos, |
9:130 | e foi-se a casa | da dona honrrada. |
9:137 | O monge da dona | non foi connoçudo, |
9:148 | e foi aa dona | contar sa fazenda, |
10:2 | Dona das donas, Sennor das sennores. |
10:5 | Dona en mui pïadosa seer, |
10:15 | Esta dona que tenno por Sennor |
12:9 | oíron vóz de dona, que lles falou |
16:1 | Quen dona fremosa e bõa quisér amar, |
16:9 | mas tal amor houv' a ũa dona, que de pran |
16:17 | mas quando dizía aa dona que o sen |
16:32 | se esta dona vós queredes, fazed' assí: |
16:53 | de mi e da outra dona, a que te mais praz |
17 | Esta é de como Santa María guardou de mórte a honrrada dona de Roma a que o démo acusou pola fazer queimar. |
17:8 | que ũa dona mui de coraçôn |
17:11 | A dona mui bon marido perdeu, |
17:15 | A dona, pois que prenne se sentiu, |
17:24 | foi o feito da dona mesturar; |
17:29 | mas fez a dona ante si trager, |
17:32 | a dona, lógo o dém' ar chamou, |
17:43 | A bõa dona se foi ben dalí |
17:51 | A bõa dona sen nïún desdên |
18 | Esta é como Santa María fez fazer aos babous que crían a seda dúas toucas, porque a dona que os guardava lle prometera ũa e non lla déra. |
18:10 | ũa dona soía, |
18:25 | mas a dona con vagar |
23 | Esta é como Santa María acrecentou o vinno no tonél, por amor da bõa dona de Bretanna. |
23:4 | Santa María por ũa dona mui sen sanna, |
23:11 | A dona polo servir foi muit' afazendada, |
23:23 | Mantenent' a oraçôn da dona foi oída, |
55:7 | Esta dona mais amava | d' outra ren Santa María, |
55:40 | e ena coita da dona | pos lógo sa meezinna, |
57 | Esta é como Santa María fez guarecer os ladrões que foran tolleitos porque roubaran ũa dona e sa companna que ían en romaría a Monsarrat. |
57:23 | dona que na montanna |
57:41 | A dona mantenente, |
58:20 | Mas en tant' a dona adormeceu |
62 | Como Santa María déu fillo a ũa bõa dona que deitara en pennor, e crecera a usura tanto que o non podía quitar. |
62:4 | a ũa dona de França coitada, |
62:11 | E macar a dona de gran linnage |
62:39 | que sól non disséron: “Dona, onde vẽes?” |
64:7 | Esta dona, per quant' éu dela oí dizer, |
64:12 | con aquela dona; mais pois s' ir dalí cuidou |
64:37 | a aquela dona? Tant' andou daquela vez |
64:53 | mais a dona a trouxe peor que a un can |
64:57 | por que a dona as çapatas fillasse, mil |
64:71 | O cavaleiro disse: “Dona, desto me praz, |
84:8 | con dona menínn' e béla, | que amou mais d' outra ren, |
84:29 | a dona a séu marido | muito e a conjurar |
84:32 | outra dona mui fremosa | amo muit' e amarei |
84:34 | A dona tornou por esto | mais negra que un carvôn; |
84:57 | fezéra daquela dona; | mas lóg' ambos, dessa vez, |
94:15 | Ũa dona houv' alí |
98:6 | ante todos ũa dona | que fora falir. |
98:13 | u vẽo aquesta dona, | mui póbre mollér, |
98:17 | Quand' aquesto viu a dona, | fillou-s' a chorar |
121:27 | E ar viron ũa dona | ũa guerlanda fazer |
121:40 | nulla ren, nen sól a dona, | nen da guerlanda sentiu |
131:27 | Mais la santa dona, sa mollér, que fez? |
139:12 | por ũa dona que foi ũa vez |
139:21 | Aquesta dona levou un meninno, |
146 | Como Santa María guareceu a un donzél, fillo dũa bõa dona de Brïeiçôn, que ía en romaría a Santa María d' Albeça e topou con sus ẽemigos na carreira, e sacaron-lle os ollos e cortaron-lle as mãos. |
146:11 | dona que soía morar |
146:23 | esta dona quería ben, |
151:22 | E foi-s' e leixou a dona | con todas sas covilleiras, |
153:6 | que ũa dona houv' i |
160:1 | Quen bõa dona querrá |
180:47 | Outra Dona seer non podería |
186:5 | a ũa dona que houvéra d' arder |
186:7 | Aquesta dona casada éra ben |
186:33 | e viron a dona no leito dormir |
186:40 | fillaron a dona, que lle foi mui gréu |
186:54 | mais ficou a dona como quen está |
186:61 | e a dona do fógo remãeceu |
186:63 | E pois foi del fóra, a dona fïél |
195:161 | E a dona cedo |
196:25 | achou dona con séu fillo, | ben como se o crïasse, |
201:52 | ficou assí a dona, | e tan tóste saída |
206:11 | El a dona mais fremosa | d' outra ren viu e meteu |
206:14 | a dona e en gẽollos | lle foi a mão beijar. |
206:18 | beldade daquesta dona, | que me fez Déus obridar |
212 | Como ũa bõa dona de Toledo emprestou un sartal a ũa mollér póbre por amor de Santa María, e furtaron-llo, e fez-llo ela cobrar. |
212:11 | Aquela dona havía | de séu un rico sartal, |
212:16 | e aqué-vos ũa dona | mui póbre a ela ven |
212:17 | e diss': “Ai, dona, por Santa | María fazede ben |
212:29 | e ũa moura da dona | aquelas vózes oiu |
212:31 | A dona con mui gran medo | do marid' esmorreceu, |
212:41 | e passand' assí per ela, | a dona con gran door |
216:4 | que éu oí, dũa dona | que fillava gran prazer |
216:29 | éra se non essa dona, | e disso: “E ja sazôn |
222:30 | dona e toda-las monjas, | esta cousa foi ordida. |
241:8 | por ũa dona viuva | que un séu fill' havía. |
241:26 | muit' alt' e muit' esquivo, | u a dona morava; |
245:51 | E el aquesto dizendo, | ũa dona entôn entrou |
245:97 | e que assí ũa dona | llo levara tan sotil- |
246:31 | Entôn ũa dona béla | e nóbre ll' apareceu, |
256 | Como Santa María guareceu a reínna Dona Beatriz de grand' enfermidade, porque aorou a sa omage con grand' esperança. |
256:9 | e sa mollér, a Reínna | Dona Beatriz, mandou |
258 | Como Santa María acrecentou a ũa bõa dona a massa que tiínna pera pan fazer. |
261 | Esta é da bõa dona que desejava veer mais d' al hóme bõo e de bõa vida, e bõa dona outrossí. |
261:7 | por ũa bõa dona que veer |
261:25 | e bõa dona, éu vo-los veer |
261:67 | e buscou a dona pola veer, |
263:31 | disse-lle: “Por Déus, ai dona, | dizede quen sodes, quen?” |
268 | Como Santa María guareceu en Vila-Sirga ũa dona filladalgo de França, que havía todo-los nembros do córpo tolleitos. |
268:7 | Ũa dona filladalgo, | que ben de térra de França |
268:11 | Esta dona que vos digo | havía todo tolleito |
268:18 | os oiü esta dona, | fez o que nós vos diremos: |
268:28 | esta dona en carreta | se fez trager a Espanna; |
268:43 | Pois esta dona guarida | foi da coita que havía, |
278 | Como ũa bõa dona de França, que éra céga, vẽo a Vila-Sirga e teve i vigía, e foi lógo guarida e cobrou séu lume. E ela indo-se pera sa térra, achou un cégo que ía en romaría a Santïago, e ela consellou-lle que fosse per Vila-Sirga e guarecería. |
278:12 | Mas ũa dona de França, | céga, per quant' aprendí, |
278:35 | O cégo creeu a dona, | e tan tóste se partiu |
281:30 | que négue tan bõa dona; | ante m' iría matar.” |
285:8 | e grand' ordinnamento | esta dona havía, |
285:80 | a mais viçosa dona | que viver podería, |
285:99 | A dona daqueste sonno foi espantada assí |
298:55 | E a bõa dona, pois se viu de pran |
309:25 | a si vĩir ũa dona | mui nóbre que lle dizía: |
312:63 | E contou aqueste feito | aa dona, sen dultança; |
314:7 | que ũa dona i éra | que muito de coraçôn |
314:34 | Enquant' el foi pola dona, | o cavaleiro perdeu |
314:38 | E lógo chegou a dona | aas vózes que oiu; |
316:41 | fui de que trobei por outra | dona, ca niũa pról |
319:43 | Foi a bõa dona tanto demandando |
323:37 | e el lle disse que ũa | dona con el estedéra |
341 | Como Santa María do Poi salvou ũa dona d' érro que ll' aponna séu marido. |
341:9 | mais casou con ũa dona, | e foi dela tan ceoso |
341:15 | A dona maravillada | foi desto que lle fazía, |
341:61 | e disse-ll': “Ai, santa dona,” | muito chorando dos ollos, |
343:39 | A oraçôn desta dona | lóg' a Virgen houv' oída |
353:61 | Diss' el: “O fillo da dona | que sé no altar maior, |
357:7 | Dona Sancha nom' havía | esta mollér, e vẽéra |
369:41 | A dona, quand' oiu esto, | foi por fillar a sortella | dalí onde a poséra, |
386:1 | A que avondou do vinno | aa dona de Bretanna, |
398:24 | a sa mollér, Dona Sancha, | foi chorand' aa igreja |
407:35 | e ũa dona cabo si estar viu, |