4:31 | que hóstïas a comer |
57:71 | comer quiséra; |
57:76 | u a comer cuidara, |
57:79 | nen comer nen passá-la; |
65:109 | polo comer, mais o hóme déu-ll' a carta |
65:110 | ante que uviasse comer nen bocado. |
88:16 | e comer carn' e pescado |
88:21 | e comer verças de prado |
88:37 | se comer non lle for dado |
88:50 | de comer, e a rezar |
88:85 | por comer non murmurar; |
91:28 | e sól dormir nen comer |
95:23 | mais o que de comer éra adubar fazía |
103:23 | e diz: “éu daquí ir-me quéro, | ca hoi mais comer querrá |
131:36 | que en tod' ess' ano a comer lle déu |
149:47 | que terría por crúa | cousa comer mininno |
173:9 | que comer sól non podía | nen dormir nen fazer al |
185:46 | no castélo há quinz' hómes, | mais non tẽen que comer.” |
188:15 | do que a comer lle davan | e a bever outrossí. |
201:36 | foi comer outra grande | empoçõad' e féra, |
221:46 | e depois que foi espérto, | lógo de comer pedía. |
241:19 | guisar de comer tóste; | e o jantar guisado, |
258:11 | ía mui de bõa mente, | e dava ben a comer |
277:13 | e des que foi ben assado, | lóg' a comer s' assentaron, |
277:15 | Sábad' éra aquel día | quand' a comer s' assentavan |
277:17 | por honrra da Virgen santa, | sól de comer non penssavan |
277:40 | d' en sábado comer carne, | e que o muito guardassen |
308:18 | e comer ja non podía | nen sól a agua passar. |
312:29 | ficou dela en tal guisa | que sól comer nen bocado |
318:35 | dizer: per ren non podía | pouco nen muito comer, |
322:23 | Assí esteve gran tempo | que sól comer non podía |
334:22 | muit'; e sei óra con ele, | por Déus, ante de comer. |
335:20 | quanto de comer havía | déra en un mao ano |
341:13 | e de comer pouc' havía, | ar andava mal vestida, |
352:28 | do açor, que non quería | comer e tal come mórto |
353 | Como un meninno que crïava un abade en sa castra tragía de comer ao meninno que tiínna a omagen enos séus braços, e disso-ll' a omagen que comería con ele mui cedo. |
353:7 | en comer ũa maçãa, | que ante lle defendeu |
353:9 | e fez comer séu marido | Adán, lógo lles tolleu |
353:33 | tan grande non recebía; | pero, porque de comer |
353:37 | e des i foi comer lógo, | e apartou da raçôn |
353:70 | rógo-t' éu que vaa tigo | comer de tan bon manjar.” |
357:10 | que comer ja non podía | nen sól trocir tres bocados. |
366:51 | en comer quanto mais pode. | Mais Don Manüél, con manna |
389:29 | fez que o moço pedisse | de comer, e foi aginna |