B:35 | quen llo soube con mercee pedir, |
5:78 | Pediu-lle séu amor; e porque ela mal llo acolleu, |
14:17 | mas defendeu-llo San Pedro, | e a Déus por el rogou |
16:18 | perdía por ela, non llo querí' ascoitar. |
17:25 | e disse que llo quería provar, |
17:28 | oiu, ja per ren non llo quis creer; |
21 | Esta é como Santa María fez haver fillo a ũa mollér maninna, e depois morreu-lle, e ressocitou-llo. |
22:3 | Gran poder há, ca séu Fillo llo déu, |
25:56 | se éu pagar non llo podía |
31 | Esta é como Santa María levou o boi do aldeão de Segóvia que ll' havía prometudo e non llo quería dar. |
35 | Esta é como Santa María fez queimar a lãa aos mercadores que ofereran algo a súa omage, e llo tomaran depois. |
35:2 | dereit' é que s' en mal ache | se llo pois quisér toller. |
35:6 | onde quen llo toller cuida | gran sobervia vai fazer. |
38:50 | houve sobr' el, con que llo foi erger, |
41:15 | mas cobrou-llo ela, e por mellor |
42:24 | e foi-llo meter no dedo, | dizend': “Hoi mais non m' enchal |
42:44 | assí llo desfez da mente | como desfaz agua sal. |
43:16 | que con séu peso de cera | a un ano llo trouxésse |
43:33 | que el' a Santa María | o daría, que llo déra |
55:42 | do córp' e crïar-llo manda | de pan, mais non de borõa.” |
61:29 | pelo rostro, e tornou-llo tan enteiro |
62:25 | séu fill' en prijôn, mais que llo rendesse. |
64:69 | que a lógo quis; mas ela non llo consentiu |
65:41 | El dar non llo pode, ca o non tragía, |
65:145 | e ela disse, pois que llo dit' houvéron: |
73:13 | e ela llo dava; porend' ena servir |
78:25 | e un mui gran forno encender llo mandava |
94:104 | que llo contar ía. |
97:65 | e envïou-llo. E pois abriu |
101:10 | llo podía el mostrar, |
104:12 | enas outras sas vezinnas, | e atal llo foron dar: |
108 | Como Santa María fez que nacesse o fillo do judéu o rostro atrás, como llo Merlín rogara. |
108:58 | fez Déus como llo pediu |
114:10 | que llo d' ocajões guardass' e de maes. |
115:275 | que llo non leixaría. |
123:16 | null' hóme, sól non llo querades creer; |
124:24 | Entôn o que llo mandava | mandou-lle ferir e dar |
126:14 | ca Déus non llo quería consentir |
127:2 | que pois ela non llo haja | con ben a galardõar. |
127:20 | e d' iren en romaría | de grado llo outorgou; |
127:41 | mais pon-llo u x' ant' estava, | e ta mão tragerás |
129:8 | pelo ollo, que lógo llo britara |
131:54 | tod' aquesto e feze-llo entender. |
135:53 | e pois llo houv' ascuitado, |
136:29 | mais o braço per niũa ren non llo tornava |
137:13 | ao démo força per que llo toller podésse. |
138:6 | dar-llo-á, que sól non lle dirá de non. |
139:24 | que de mal llo guardass' e d' oqueijôn |
144:14 | llo dava sen delongar nen mentir, |
145:51 | ena cruz pregado, que llo envïara |
145:52 | per rógo de sa Madre que llo rogara, |
146:4 | que llo póde dar sen lijôn. |
146:27 | e comendava-llo porên |
167 | Esta é como ũa moura levou séu fillo mórto a Santa María de Salas, e ressucitou-llo. |
167:29 | e tornou lógo crischãa, | pois viu que llo vivo déra |
168 | Esta é dun miragre que fez Santa María de Salas por ũa mollér de Lérida que lle morreron séus fillos, e o postremeiro ressucitou-llo Santa María, que havía tres días que éra mórto. |
168:37 | ressucitou-llo dessa vez |
168:38 | e fez-llo nos braços viver. |
169:24 | macar llo acordaron, | non valeu ũa billa. |
169:37 | Porên muit' a envidos | entôn llo outorguei, |
175 | Como Santa María livrou de mórte ũu mancebo que enforcaron a mui gran tórto, e queimaron un herége que llo fezéra fazer. |
175:28 | jurou por aquele vaso | e que llo furtad' houvéra |
175:52 | con coita d' haver séu fillo; | e des que llo mostrou vivo, |
182:44 | e viver-llo fezésse |
183:2 | dela mal a sa omagen, | e caomia-llo assaz. |
185:53 | que per fé non llo darían. | Quand' el rei aquesto viu, |
188:10 | que o ben que lle quería | non llo quis per ren negar. |
192:76 | llo fezo perder. |
195:160 | llo diss' e con medo. |
201:45 | e tornou-llo tan fresco, | tan fremos' e tan são |
206:26 | llo foron muito as gentes | e porend' en el travar. |
207:8 | ca si, e un cavaleiro | matou-llo. E con pesar |
212 | Como ũa bõa dona de Toledo emprestou un sartal a ũa mollér póbre por amor de Santa María, e furtaron-llo, e fez-llo ela cobrar. |
212:12 | e quand' as póbres casavan, | emprestava-llo sen al; |
212:14 | e que o non emprestasse | foi-llo muito defender. |
212:19 | en sa voda.” Mas con medo | en llo dar muito dultou; |
212:21 | que por séu amor llo désse, | lógo da ucha tirou |
212:22 | o sartal e en sa mão | llo foi a furto meter. |
212:25 | e ũa mollér furtou-llo | e foi-se per un logar |
212:30 | do sartal que lle furtaran, | e lógo llo foi dizer. |
212:38 | ca non acharía hóme | que llo podéss' entender. |
216:14 | O cavaleir' oiu esto | e foi-llo lóg' outorgar. |
216:21 | en ũa súa eigreja; | mas non llo quis consentir |
233:31 | que llo defender querían, | se s' eles a el chegassen. |
235:12 | por esto, que ũa noite | en sonnos llo outorgou, |
238:54 | qual sennor ele serviü, | assí llo gualardõou. |
239 | Esta é dun miragre que Santa María fez en Murça por un hóme que déu séu haver a guardar a outro, e negou-llo e jurou-lle por el ant' a Magestade. |
239:9 | que llo tevésse por llo dar |
239:10 | quando llo fosse demandar. |
239:11 | Mas aquele foi-llo negar, |
239:56 | o séu do méu llo pagade. |
241 | Esta é como un meninno que éra esposado con ũa meninna caeu de cima dũa muit' alta pena en fondo, e quebrou per todo o córpo e morreu. E sa madre começó-o de pedir a Santa María, e déu-llo viv' e são, e ontr' o moço e sa esposa meteron-s' en orden. |
245:97 | e que assí ũa dona | llo levara tan sotil- |
251:35 | os braços que llo désse. | E ela ar tendeu |
251:36 | os séus braços e déu-llo; | e poi-lo recebeu, |
251:42 | assí que todas elas | ben llo viron fazer. |
259:10 | mas la Virgen non llo quis conssentir. |
261:20 | connocê-o, ca Déus llo quis guisar. |
261:62 | dela o feit' e non llo quis celar; |
261:73 | a Jesú-Cristo que llo fez veer, |
265:38 | que lógo sen al llo envïass' en don; |
267:66 | mui ben llo per houv' alí gualardõado. |
278:34 | llo déra en Vila-Sirga | pelo séu mui gran poder. |
281:18 | ca tu, e fez méu mandado, | e fiz-llo todo cobrar. |
281:22 | mui mais ca o que perdische.” | E el foi-llo outorgar. |
284:14 | por que esto fazía, | que llo disséss' entôn. |
285:104 | todo llo outorgava; | e dela se partía |
287:2 | que quér que lle por mal façan, | todo llo tórna en ben. |
295:44 | e al Rei en outro día | llo contaron e de ren |
308:37 | ben serviç' a quen llo faze, | e pois Paraíso dar, |
315:19 | que llo guardass'. E lógo | o meninno achada |
317:18 | mais ela per ren non llo consentía. |
321:29 | e des que llo houvér dito | ben sei lógo sen contenda |
321:31 | El foi al Rei e contou-llo; | e respôs-ll' el Rei: “Amigo, |
323:44 | aa Virgen grorïosa; | e a quantos llo disséron |
324:33 | que ér'; e pois llo disséron, | a lingua se lle soltou |
325:58 | do cólo non llo podéron, | nen per nulla maestría. |
326:5 | nen de roubar-ll' o séu nen llo fillar, |
334:29 | foi mia ama que llo désse | a méu am', ant' éu provar |
337:9 | que ên ben se soltaría, | non llo quería creer, |
337:36 | da boca de Rei Herodes | que llo quería tragar. |
347:18 | o houvésse, llo levasse | e tevéss' i sas vegías. |
348:25 | e disse-ll' o que sonnara; | e pois llo houve contado, |
352:14 | muito por el que llo désse. | Mas non havía ên cura |
352:15 | o cavaleiro de dar-llo | nen sól por haver vendê-lo; |
353:21 | o déu-llo que llo crïasse, | e tan muito o rogou, |
353:58 | dou end' a maior partida | e vou-llo sempre levar.” |
355:4 | en algũa sa eigreja, | mui ben llo per galardõa; |
355:38 | e atá en Vila-Sirga | non llo ar houv' enmentado. |
355:88 | e pose-llo a séus pées, | como por verdad' achamos; |
358:15 | mui tóst':” E lóg' amostrou-llo, | e sacárono de fondo |
359 | Como Santa María do Pórto se doeu dũa mollér que vẽo aa sa igreja en romaría, a que cativaran un séu fillo; e sacó-o de cativo de térra de mouros e poso-llo en salvo. |
359:21 | de por quanto llo venderon, | e mantenent' al non fez |
369:8 | e que llo a Santa Virgen | pois ben non gualardõasse. |
369:28 | ante buscou soteleza | per que llo lógo furtasse; |
369:36 | e se non, que quant' havía | a mollér que llo fillasse. |
369:75 | Rogou-ll' ela entôn muito | que por Déus que llo mostrasse |
369:83 | como aquel anél achara. | E ela que llo mostrasse |
369:90 | e déu-llo. E ele, lógo | que o houve connosçudo, | fillou-se-ll' ên mui gran medo; |
369:93 | E ela contou-llo todo | en qual guisa o houvéra; | e pois llo houve contado, |
372:26 | e os que i estavan | foron-llo lógo dar. |
374:25 | e lóg' oferer-llo foron | e déron queno posésse |
375:33 | que de llo dar poderosa |
375:37 | fez-llo a que nóss' escudo |
376 | Como un hóme levava un anél a Don Manüél, irmão del Rei, e perdê-o na carreira, e fez-llo Santa María cobrar. |
381:14 | que ben como llo Déus déra, | assí llo ar foi toller. |
382 | Como un ric-hóme pidía un herdamento al Rei que lle havía a dar por outro que lle fillara, e nono podía haver dele; e prometeu algo a Santa María, e fez-llo haver lógo mui bõo. |
382:54 | de cera, fez-llo dar lógo, | chorando con devoçôn. |
386:17 | todos mui ben llo coubéron, | dizendo: “Seja maldito |
403:21 | llo tiínnan, e osmando |